Ty Segall bracht de afgelopen jaren zo veel albums uit met verschillende projecten dat het haast een vanzelfsprekendheid werd. Of het nu solo was, met de Ty Segall Band, The Muggers of The Freedom Band, als de helft van White Fence, als derde van GØGGS of eerder dit jaar met een Harry Nilsson-coverplaat en nieuwe zijproject Wasted Shirt. Geen van zijn projecten test de volumecapaciteiten van onze versterkers echter harder dan Fuzz, zijn ultieme ode aan de Black Sabbath-schatplichtige hardrock van de jaren zeventig. Ere wie ere toekomt: de aanzet tot de band komt van Charles Moothart, de vaste drummer in zowel de Ty Segall Band en The Freedom Band.

Wie vertrouwd is met de scene rond Segall, herkent bij Fuzz oude bekenden. Segall wisselt van instrumenten met Moothart, die de zware riffs uit zijn snaren puurt. De loden bassriffs komen dan weer van Chad Ubovich, bezieler van het heerlijke Meatbodies, die sinds ‘II’ actief meeschrijft aan de nummers. Voor diepgravende teksten of complexe ritmes en melodieën ben je bij Fuzz aan het verkeerde adres: dit trio beukt ruim een half uur compromisloos in het rond.

‘III’ klinkt door het ontbreken van echte opvallende nummers nog meer als een trip die je in een ruk moet uitzitten. Achteraf blijft er weinig hangen behalve murw geslagen trommelvliezen en een volumeknop die vast zit in standje elf. Elk van de acht nummers bouwt in sneltempo op naar een gewapende geluidsmuur, doorklieft door de uithalen van de drie muzikanten. Segall zelf focust zich meer op zijn drumvellen dan op de abstracte teksten en gooit er de kreuntjes vanop ‘Emotional mugger’ tussen. Die maken het duidelijk dat ‘III’ verder op de tijdlijn staat dan het zeven jaar oude zelfgetitelde debuut van Fuzz, al had die plaat wel meer memorabele momenten.

Wie na maanden thuiszitten de nekspieren al headbangend wil onderhouden en tegelijkertijd de lokale kinesist van werkgelegenheid wil voorzien, is wel even zoet met ‘III’. Luister er echter niet té bewust naar, want dan dreig je met vrij lege handen achter te blijven. Vanop de achtergrond zijn de eventuele blauwe plekken en oorsuizingen des te aangenamer.