Het is intussen vijftien januari en mijn kamer ligt er nog steeds even gesloopt bij als net na nieuwjaar. Goede zaak dat ik niet mee doe aan goeie voornemens, omdat ik leef, leef, leef, alsof ik André Hazes Jr. ben. De redactie is nog druk in bespreking wie ‘s mans optreden in de Ancienne Belgique zal reviewen, het is namelijk vechten om de bevoorrechte plaatsen. Aangezien ‘Leef’ al meer dan drie jaar oud is, kwam André jammer genoeg nooit in aanmerking voor onze prestigieuze plonsjes, maar gelukkig waren er de voorbije week genoeg toppers om dat goed te maken, van feelgood trap, tot diepe techno en tedere vriendschap. De selectie deze week komt van Pascal, Tobias, Mattias en Zeno, onderaan vind je een handige spotifyplaylist.
iLoveMakonnen – Spendin’ (feat. Gucci Mane)
Het is intussen bijna moeilijk te geloven dat iLoveMakonnen ooit een van de grootste buitenbeentjes binnen de rapwereld was. Zijn nasale, glijdende zang lijkt intussen easy listening naast streamingmastodonten als Lil Uzi Vert of Young Thug die de stijl tot het uiterste duwden. Noem Makonnen dus gerust visionair, of op zijn minst een pionier van het trieste type dat intussen op commercieel vlak ingehaald is door zijn eigen nakomelingen. Op “Spendin'” bewijst hij echter dat hij nog steeds genoeg hooks, flows en connecties heeft om feelgood trap af te leveren van het hoogste niveau. (Zeno)
Lala Lala & WHY? – Siren 042
‘Siren 042’ is het product van een hechte vriendschap en dat is eraan te horen. Lillie Wests zachte zang wordt gedragen door lichte strijkers, dito gitaarlicks en Yoni Wolfs echokreten, wat voor een teder en vol geheel zorgt. (Pascal)
anothernonagon – halo
Door de eindeloze stroom aan projecten is het makkelijk om door de bomen het Bandcampbos niet meer te zien, maar wie er toch in durft te verdwalen vindt regelmatig enkele verborgen schatten. Een voorbeeld daarvan is het Nederlandse IDM-project anothernonagon dat net een self-titled debuutalbum uitbracht, met openingstrack ‘halo’ als mooiste moment. Dit comfy nummer is het muzikale equivalent van warme chocomelk bij een knetterend haardvuur op een koude winteravond. (Tobias)
Deerhunter – Plains
Bradford Cox van Deerhunter vroeg zich openlijk af wie er in godsnaam nog naar psychedelische indierock luistert in 2019. Wel wij hebben goed nieuws, onze hele entourage zal binnenkort weer een hele tijd Deerhunter moeten verteren als op 18 januari ‘Why hasn’t everything disappeard?’ uitkomt, alweer hun achtste studioalbum. ‘Plains’ is de licht verteerbare eindsprint die ons vertrouwen in de cultlegendes nog meer versterkt: twee minuten veelkleurig gitaargeriedel met de nodige memorabele zanglijnen. (Zeno)
Westkust – Swebeach
Met de optelsom van Zweedse popmelodieën en shoegaze bracht Westkust vier jaar geleden een aangename debuutplaat uit. Vier jaar later staat het vijftal er terug met een wervelende nieuwe single ‘Swebeach’. Het klinkt heel Alvvays, maar dan een stuk steviger. Het is de eerste worp uit een nieuw – ongetiteld – album dat op 1 maart verschijnt via Run For Cover. (Pascal)
SHXCXCHCXSH – OWDR
Voor de meerwaardezoeker binnen de technowereld is SHXCXCHCXSH vermoedelijk geen onbekende naam meer. Met hun ‘WORD’ EP heeft het enigmatische duo nu een eerste release uitgebracht op het Nederlandse Mord-label dat bekend staat voor z’n snoeiharde industriële techno. Dubbele reden voor de liefhebbers van het genre om opgewonden te raken dus! Het meest opvallende nummer op deze EP is ‘OWDR’, een rasechte dansvloerstamper met psychedelische toets. (Tobias)
Sharon Van Etten – Seventeen
Op goeie dagen leverde Sharon Van Etten ons al meeslepende ballades als een bescheidener Lana Del Rey. Op ‘Seventeen’ trekt ze echter alle registers open, het is een verscheurende valse trage met discohihatts, piepende synths maar vooral Van Ettens fantastische dramatiek. (Zeno)
Daphni – Thriller
Dan Snaith is terug! Op een nieuwe Caribou blijft het nog even wachten, maar ondertussen worden we verblijd met een nieuwe Daphni-track. Gebaseerd op Michael Jacksons wereldhit heeft Snaith er onder zijn dansvloer-alter ego met ‘Thriller’ weer een immens aanstekelijk en funky deuntje bij. (Pascal)
Jake Mandell – Wry thing
Liefhebbers van Daniel Avery’s recentste plaat moeten zeker deze track van Jake Mandell eens een kans geven. Dankzij de sappige acid-baslijnen en de ritmische snufjes komt ‘Wry thing’ zowel tot z’n recht op de dansvloer als op de koptelefoon. (Tobias)
Priests – The seduction of Kansas
Voor wie voor 1970 geboren werd doet ‘The seduction of Kansas’ mogelijks beelden opdoemen van slechtverluchte jeugdhuizen of tentfuiven terwijl er rondjes gedraaid werden met ‘Dust in the wind’ als trage plakker. Priests geven het een iets urgentere invulling: het is het titelnummer van hun tweede plaat die moet bevestigen dat de New Yorkse band één van de meest frisse gitaargroepen van het moment is. (Mattias)