Voortdurend surfen toonaangevende journalisten rond op vi.be op zoek naar nieuw talent. Minstens één keer per maand bespreken ze hun favoriete vi.be van het moment. Uiteraard delen de redacteurs van Indiestyle hun ontdekkingen met jullie. Je vindt ze ook, samen met de uitverkorenen van de andere magazines, terug op de site van Poppunt. Deze maand stellen we je I Am Wolves voor.
Net buiten de Antwerpse grootstad, in het kleine dorp Vremde, weerklinken er dezer dagen nog andere geluiden dan de occasioneel passerende auto in de dorpskern. Het vijftal I Am Wolves perfectioneert er namelijk zijn instrumentale songs tot ze ook door de buitenwereld gehoord mogen worden.
De band bracht in juni een ep uit die drie nummers telde, en deze weten ons danig te bekoren. Samen klokken ze af op ongeveer 21 minuten – ter vergelijking: het debuutalbum van Perfect Pussy, eerder dit jaar uitgebracht, duurde 23 minuten. De muziek van I Am Wolves wegduwen in het hokje postrock is weliswaar iets te kort door de bocht.
Wanneer de sfeervolle soundscapes, zorgvuldig opgezet door gitaar, drum en bas, tijdens de intro’s van ‘October’ en ‘I move these mountains’ de uitspattingen afwachten, neigt de groep nadrukkelijk richting ambient, om daarna de postrock veelvuldig te omarmen. En in ‘Fratel’ neemt de prominent aanwezige viool ons mee op een slalom tussen neoklassieke filmcomposities, een noisy Thurston Moore-gitaar en een flinke dosis geluidsexplosies.
Als binnen enkele jaren de naam Vremde niet langer enkel op gefronste wenkbrauwen kan rekenen wanneer er buiten regio Antwerpen over gesproken wordt, dan weten wij alvast welk vijftal daar hoogstpersoonlijk voor verantwoordelijk gesteld kan worden. Wacht niet tot dan om I Am Wolves te ontdekken.