Werkt de slackerpop van Mac DeMarco nog steeds? Onze recensenten laten hun licht schijnen over het eerste voorproefje uit mini-album ‘Another one’.
Arnout Coppieters: Hij mag dan wel een slacker zijn, een slak in het uitbrengen van nieuwe liedjes is hij allerminst. Zijn vorige plaat is nog maar net koud en er staat alweer een nieuwe mini-plaat in de steigers. Ook hier borduurt jongeheer Demarco gewoon weer een vervolg aan zijn ondertussen al mooie repertoire slackerrock. Gitaarlickje hier, nonchalant stukje zang daar, dat heeft hij weer mooi voor elkaar. Vernieuwend is het niet, maar niets nieuws is goed nieuws dan maar zeker? – 3,5/5
Filip Tyskens: Sinds we een filmpje zagen waarin Mac DeMarco zijn vriendin op z’n schouders ronddraagt tijdens een live-uitvoering van ‘Still together’ wisten we het wel zeker: dit is een man die weet hoe hij een liedje voor de dames kan schrijven. Met het ‘The way you’d love her’ levert hij weeral een mellow, door twangende gitaren gedreven deuntje af waarvan je zou willen dat je het zelf had geschreven. Was het niet om dat ongrijpbare buurmeisje mee te laten swoonen, dan was het wel opdat je wist dat je een van dé zomerdeuntjes van 2015 had geschreven. – 4/5
Jens Van Lathem: Haha, als je ‘She’s really all I need‘ tegelijkertijd laat afspelen met dit is dat precies hetzelfde nummer! Oei. – 0,7^2/5
Gilles Dierickx: Zoals Mac DeMarco zijn er geen twee. Zowel muzikaal als karakteristiek is het een uniek kereltje, die met ‘Salad days’ een van dé platen van 2014 afleverde. Het album werd meteen een future classic, DeMarco zelf een halve cultfiguur. Zijn unieke, herkenbare gitaarsound en vocals geven ieder nummer een flow die sluimert tussen psychedelische pop en laid-back garagesurfrockshizzle: perfecte deuntjes voor zomerdagen en zoveel andere momenten. Een goed jaar na de release van z’n derde krijgen we nu ‘The way you’d love her’ voorgeschoteld, een voorproefje van de mini-lp die deze zomer verschijnt. En eerlijk, het nummer had zo ook op ‘Salad days’ kunnen staan. Of zelfs op ‘2’ uit 2012. Want dat is een beetje het probleem met onze weirde vriend: alles begint op den duur nogal op elkaar te gelijken. De single bevat dezelfde cleane gitaren – gedrenkt in wat chorus – met eenzelfde funky baslijntje en dezelfde simpele drums als in bijna al zijn songs. Niet dat een album snel tegensteekt of saai wordt, integendeel, maar veel variatie zit er nu eenmaal niet in. Zelfs tekstueel begint er opvallend patroon op te duiken: op zijn vorige plaat ging ook een aanzienlijk deel van de nummers over liefde of het gebrek eraan, en de single doet hetzelfde. Nu is het bij DeMarco wel niet altijd simpel om de ironie van de oprechtheid te onderscheiden. En misschien is dat maar goed ook: meer van deze mannen zou voor de huidige muziekscene geen kwaad kunnen. Dat Mac DeMarco – met deze single – nog geen bredere muzikale horizonten opzoekt, geeft dus wel een klein gevoel van teleurstelling. Maar al mist het ergens wat vernieuwing, het zweverige ‘The way you’d love her’ heeft niettemin een catchy melodietje en een fijne solo, en doet rijkhalzend uitkijken naar wat volgt. – 3,5/5