Je kan natuurlijk nooit alle nummers horen die in één week verschenen zijn, maar onze redactie doet elke week toch steeds flink haar best om je de tien beste songs van de voorbije zeven dagen te kunnen serveren. Deze week ploegden Jens Van Lathem en Thomas Konings door het grote aanbod.
D∆WN – Not above that
Als Dawn Richard misschien niet dynamisch genoeg klonk op het vooruitstrevende r&b-meesterwerkje ‘Blackheart’ dan heeft het gewezen Diddy Dirty Money-lid met ‘No above that’ nu een nieuwe banger die met een heel erg hedendaags gevoel en een excellente productie van Machinedrum het ritme van 2016 vindt. Hoewel de Amerikaanse naar goede gewoonte een clichématig pompend refrein vermijdt, weet ze met verhakkelde zang, wriemelende electronica en dampende beats op haar manier toch een echte hit af te leveren. (TK)
Pinegrove – Cadmium
Als je een paar weken geleden nog niet een bandcrush van hier tot in Montclair overgehouden had aan het super super mooie ‘Old friends’ van Pinegrove, dan zal de Run For Cover-band je nu wel finaal over de streep trekken met het prachtige ‘Cadmium’. Waar de meeste bands die ergens tussen indie-pop en lo-fi-punk opereren niet te veel zorg maar wel een hoop emotie in hun vocals steken, maakt de zang hier over een fris gestripte country-instrumentatie mooie kunstjes zonder een rauw randje te verliezen. (TK)
Soft Fangs – The wilderness
Soft Fangs heet het project van John Lutkevich en staat al voor een tweede keer dit jaar in onze Punch. Het nieuwe ‘The wilderness’ heeft net zoals het mooie ‘Birthday’ een soort van Deerhunter-sfeertje dankzij een herfstig, ingetogen gevoel, lichtjes psychedelische vocals en een sterk uitgewerkt klanken- en kleurenpalet dat flikkert en schittert maar nergens de melancholische vibe uit de song haalt. (TK)
Drake – Summer sixteen
Op ‘Summer sixteen’, de eerste single uit ‘Views from the 6’, doet Drake gewoon weer waar hij heel erg goed in is: flitsen zonder flitsen. Op het eerste gehoor is er niet veel bijzonders aan dit nummer, op het tweede gehoor bevat de song instant memorabele lyrics en een combo van productie en flow die verslavend werkt. Vooral de tweede helft is een luisterbeurt waard, al zal je de komende weken ‘Summer sixteen’ willens nillens overdadig te horen krijgen. (TK)
Frankie Cosmos – Sinister
“Sometimes I get sinister” zingt Frankie Cosmos in haar nieuwe single, om de luisteraar ervan te overtuigen dat ze misschien toch niet lieftallig is als ze klinkt. Echt geloven doen we ze toch niet. Als Cooper in Twin Peaks als ultieme levenstip aanraadt om jezelf elke dag een klein cadeautje te geven, dan doelt ie waarschijnlijk ook op het beluisteren van deze single: ‘Sinister’ klinkt iets meer dan twee minuten fris en fruitig; groot en klein tegelijk. (TK)
Ash Koosha – Mudafossil
Niet alleen wij hadden Ash Koosha vorig jaar in de smiezen, ook Ninja Tune volgde de man schijnbaar en bood hem bovendien nog een platencontract aan. ‘Mudafossil’ is het eerste dat we te horen krijgen uit ‘I AKA I’ en stelt allerminst teleur. Waar de Iraanse producer op ‘Guud’ meer in een geheel dan in verschillende tracks dacht, blijft deze single ook solo recht met een futuristische symbiose van Midden-Oosten-sounds en internetesthetiek. (TK)
The Pooches – Heart attack
We zeggen het al weken: emo is springlevend en staat klaar om de harten van muziekluisteraars opnieuw te veroveren. Lame-O Records (Modern Baseball!) kan daarin misschien essentieel zijn, want ook met The Pooches hebben ze weer een topper te pakken. ‘Heart attack’ leent heel wat van indierock, maar kent toch die typische emo-kwaliteit: klagende, zware vocalen. (JVL)
King Cyst – Chinese wind
‘Chinese wind’ is een nummer met best al wat maanden op de teller, maar de bijbehorende videoclip is gloednieuw en drukt perfect uit waarom King Cyst niet de Father John Misty van de Aldi, maar de Father John Misty van Elitedating.be is. Totaal bevreemdend, verschrikkelijk zelfbewust en rijk aan muzikale ideeën: drie elementen die wij wel kunnen smaken. (JVL)
Swerve – Daydream
Niet toevallig staat op de Soundcloud-foto van ‘Daydream’ een drukke binnenstad met heel wat neonlichten: Swerve serveert je hier dé verdwaalsong van de week. Vier minuten lang volgen wij iets, we kunnen het niet omschrijven, een lamp in het donker, en horen wij heel wat fijne gitaren en melodieën. Maar de essentie blijft ongrijpbaar, en dat is verdomme verleidelijk. (JVL)
Suuns – Translate
Spannende gitaargroepen, ze bestaan nog en Suuns maakt zeker deel uit van die moeilijk te vinden bende. Hier maken ze slim gebruik van een electronica-ondergrond om hun gitaarpartijen op te kladden. Krautrock is zoals steeds nooit ver weg, net als dat verheffende repetitieve. (JVL)