Uit alle allerbeste nummers van deze week koos ons redactie deze week alweer de allerallerbeste pareltjes. Het kaf van het koren scheiden blijft verschrikkelijk lastig, maar het resultaat mag er volgens onze niet zo bescheiden mening alweer zijn. Ontdek onze recensenten hun keuzes en de redenen achter die keuzes hieronder.
Tweedy – Low key
Bij deze het zoveelste bewijs dat ‘Sukierae’ van vader en zoon Tweedy bulkt van uitstekende nummers. Bij deze heerlijke laidback song hoort een clip waarin de Tweedy’s noodgedwongen zelf hun plaat aan de man moeten brengen, met de nodige hilarische situaties en cameo’s tot gevolg. Naast Buster Keaton mag Jeff zich nu ook “the great stone face” noemen. Tip: kijk zeker tot het einde. (MD)
Baths – Disorderly
Na de eigen ep ‘Ocean death’ verschijnt Baths dit jaar ook op de Friends of Friends x Vans-compilatie-ep ‘Whats good Los Angeles?’ waarop ook songs van Jerome LOL, Dâm-Funk, Hodgy Beats en Problem x Salva zullen staan. Wat als slaapkamerproducerproject begon, groeide uit tot volwaardige donkere synthpop met sterke lyrics en een sound die me aan het beste van The Postal Service doet denken, zeker in dit ‘Disorderly’. (TD)
Mark Lanegan – Harvest home
Ik snap nog steeds niet waarom Tom Barman ‘Singing man’ officieel uitbracht met vocals van Tom Smith, als hij ook een versie met Mark Lanegan had liggen. Mijn favoriete grafdelver gone rock-’n-roll komt binnenkort gelukkig zelf met een nieuwe plaat, en deze nieuwe single klinkt weer fantastisch. “Happy in my harvest home”, zingt een opvallend optimistische Lanegan. Zijn gemoedstoestand maakt ons echter niet zoveel uit, geef die man een groove, en iedereen is tevreden. (FT)
Bam Spacey – Delar av en historia (2002)
Het Zweedse duo Bam Spacey loste deze week single ‘Delar av en historia (2002)’ en dat is zoals haar naam doet vermoeden een heel erg atmosferisch nummer geworden. De titel betekent letterlijk ‘delen van een geschiedenis’ en ik kan nu amper nog wachten om de rest ervan te horen. Dat kan vanaf 13 oktober, want dan brengen de twee hun album ‘1998’ uit. (AS)
Thom Yorke – A brain in a bottle
Er was deze week voor mij weinig concurrentie in de strijd om de titel van nummer van de week. Thom Yorke & Nigel Godrich verbaasden – nog maar eens – vriend en vijand door out of the blue een nieuw soloalbum van Thom te releasen. Er hing de afgelopen dagen duidelijk al iets in de lucht, toch verwachtte iedereen een nieuwe Radiohead. Eerste single ‘A brain in a bottle’ – bij download vergezeld van een (bizarre) video – heeft een sound die ondertussen vintage Thom Yorke kan genoemd worden: zuivere elektronica die tegelijk heel kil en warm aanvoelt, vergezeld door de ondertussen legendarische falsetto van de Radiohead-frontman. (AB)
Sam Amidon – Blue mountains
‘Lily-o’ komt ergens deze week uit, maar in de Verenigde Staten is Sam Amidon al een paar weken de hort op om de plaat voor te stellen. De obscuriteit van de radiostations die hij daarbij aandoet zorgt ervoor dat dit nummer ons met een week vertraging komt aanwaaien. Op Radio Woodstock speelt de bard ‘Blue mountains’, een alweer dieptreurige en toch hoopgevende traditional. Op het album zelf zal de song ongetwijfeld doorspekt zijn van het gitaarspel van Bill Frissel. (JVL)
TĀLĀ – Alchemy
Een paar weken geleden spraken we nog vol lof over ‘Black scorpio’ van TĀLĀ, deze week verraste ze ons met nieuw werk. ‘Alchemy’ is de titelsong van een nieuwe ep die in november uitkomt en is haar meest toegankelijke nummer tot nu toe. De focus ligt op de krachtige vocalen van de Brits-Iraanse, terwijl de zwoele beat naar de achtergrond is verplaatst. Ik ben betoverd, en heb 17 november dan ook meteen omcirkeld in m’n agenda. (RC)
Ryan Hemsworth – Snow in newmark (feat. Dawn Golden)
Het laatste wapenfeit van de Canadees Ryan Hemsworth is er één waarvan de tekst even belangrijk is als het muzikale gedeelte. Het is een prachtig verhaal over een man – hijzelf nemen we aan – die verlangt naar zijn liefde, zijn thuis terwijl hij zich op “a million miles away” bevindt. Het is een gevoel dat ieder van ons wel eens overvalt. De melancholische sound gaat hand in hand met de emotionele woorden van gastzanger Dawn Golden. Een nummer slaagt er zelden in universele gevoelens zo sterk uit te drukken als deze ‘Snow In Newmark’. Het huilmomentje van de dag is alvast gekozen. Hoedje af. (AB)
RL Grime – Reminder (feat. How To Dress Well)
Geef me de engelenzang van How To Dress Well en ik ben tevreden. Geef me de betere beats uit het Wedidit-collectief (zie ook Shlohmo en Ryan Hemsworth) en ik ben content. Gooi de twee in een subtiele en sentimentele mix en mijn week kan gewoonweg niet meer stuk. RL Grime liet voor een keer zijn bulderende trap voor het was en schotelde met ‘Reminder’ een emotioneel liedje voor dat helemaal rond het melancholische stemgeluid van Tom Krell draaide. (TK)
Andy Stott – Violence
Hoewel alle spoken en heksen ondertussen weer uit de muziekwereld verdwenen zijn na een korte witch-househype heeft er zich eentje nog weten te verstoppen in de nieuwe single van Andy Stott. We horen hier eerder de dreigende ‘Violence’ uit de songtitel dan de ‘Faith in strangers’ waar de albumtitel het dan weer over heeft. Verder is het knap hoe de producer weet te begeesteren tijdens de minimalistische stukken en met schurende, niet overdreven erupties de ongemakkelijkheid ten top weet te drijven. (TK)