Deze week toonde FKA twigs zich alweer buiten categorie. Lees er alles over in onze singlereview. Hieronder verzamelden we tien andere songs die de voorbije dagen konden bekoren. Jens Van Lathem, Matthias Desmet, Anthony Brynaert en Thomas Konings maakten de selectie.
Nearly Oratorio – Tin
Moeten er nog lagen zijn? Simon Lam, we mogen hem voor deze gelegenheid Nearly Oratorio noemen, biedt ons met ‘Tin’ een klein verrassingspakket aan. We horen een wirwar van synths die de song rustig verderstuwen, zijn prachtig getormenteerde stem, wat percussie en uiteindelijk schelle en tegelijk warme blazers. (JVL)
Nennen – Villeray
Nu we hier toch in de gewoonte zijn geraakt om Ought een keer of vier vijf per jaar naar België te halen, verdient de scene rondom de postpunkers misschien ook onze aandacht. Een lid van de band, Matt May, speelt gitaar op een nieuwe, deze week verschijnende ep van Nennen en ‘Villeray’ is daar een voorsmaakje uit. De song klinkt alsof de jaren 80-gitaren van Lou Reed een samenwerking aangaan met het desolate van pakweg Mazzy Star. Fijne referenties he, luister nu maar gewoon. (JVL)
Emel Mathlouthi – Ensen dhaif
Bij ons is Emel Mathlouthi (nog) geen household name. In Tunesië werd ze echter een begrip toen een nummer van haar viraal ging tijdens de revolutie aldaar in 2010. Het bracht haar tot in de Nobelprijsceremonie. ‘Ensen dhaif’ is andere koek. Het werd gecomponeerd voor de Iraanse documentaire ‘No land’s song’. Voor wij, die te weinig van Tunesische revoluties of Iraanse documentaires afweten, is ‘Ensen dhaif’ vooral één brok zinderende emotie, die niet veel achtergrondgeleuter nodig heeft om aan te grijpen. (MD)
Western Skies Motel – Falling leaves
Achter de mondvol Western Skies Motel schuilt de Deen René Gonzàlez Schelbeck. Zijn ep ‘Settlers’ zal echter het oer-Amerikaanse thema aan van de trek westwaarts en alle bijhorende onzekerheden aanboren. Die ideeënwereld vormt voor Schelbeck het staketsel om zijn bloedmooie gitaargetokkel over te draperen; Robbie Basho anno nu. (MD)
et aliae – Sober (ft. Dawn)
Vier dagen geleden schreef ik dit over ‘Sober’: “Deze samenwerking van et aliae en Dawn Richard is buitengewoon mooi. In een gooi naar perfectie zingt de Amerikaanse zangeres dit nummer naar ongekende hoogten, in de strofes verwarmt ze, in het refrein slaat ons hoofd op hol. We willen springen van gelukzaligheid en wenen van weemoed tegelijkertijd.” Het is nu zondagavond, dertig luisterbeurten later, en er is niets veranderd. (AB)
Endgame – Savage Riddim
Het interessantste aan artiesten als Endgame is hoe ze steevast lijken te spelen met de verschillen tussen licht en zwaar en tussen brutaal en lief. Ook op ‘Savage riddim’ is deze tegenstelling erg aanwezig. De song opent heel industrieel en onverbloemd maar al snel gooien lichte tonen het gevoel van de song helemaal om. Echt lief wordt deze song evenwel nooit, het zijn vooral de subtiele hinten ernaar in de marge die het zo boeiend maken. (AB)
Ohal – Cancelled Faces
‘Cancelled faces’ van Ohal is het soort muziek dat je non-stop wil luisteren wanneer je bij valavond wandelt, fietst of met de brommer rijdt en voelt op een manier heel filmisch en melancholisch aan. Alsof je de hoofdrolspeler bent van een verhaal dat je zelf op dat moment creëert. De bijhorende beelden – deze song is overigens een onderdeel van de soundtrack voor de film ‘Cancelled faces’ – suggereren dit omschreven gevoel in die mate dat je het ook achter de computer al kan ervaren. Ohal serveert een heel levend en open pallet van klanken dat vuurwerk ontsteekt voor onze ogen. (AB)
Aïsha Devi – Sheen Shaker
Aïsha Devi was een van de interessantste nieuwkomers uit 2015 en met ‘Of matter and spirit’ maakte ze tevens één van de beste albums van afgelopen jaar. De songs daarop lieten vaak een heel brede waaier aan emoties los op de luisteraar. Het nieuwe ‘Sheen shaker’ is vooral heel afstandelijk en koud. De Zwitserse produceert een dikke laag mist waar alleen enkele diepe klanken en haar ijzige vocals aan lijken te ontsnappen. Het maakt van ‘Sheen Shaker’ een erg beklijvende en integrerende luisterbeurt die ons oncomfortabel achterlaat. (AB)
Kedr Livanskiy – Otvechai za slova (keep your word)
Deze week bracht de Russische Kedr Livanskiy de fel gesmaakte debuut-ep ‘January sun’ uit, met daarop het hypnotiserende, gemuteerde Russische popnummer ‘Razrushitelniy krug (destructive cycle)’ en het vocaal excellerende en instrumentaal superspannende ‘Sgoreat (burning down)’. Nieuw is nu onder meer ‘Otvechai za slova (keep your word)’ waarin ze het clichébeeld over Rusland op een zekere manier verder versterkt: het nummer klinkt ijskoud, afstandelijk en donker. Dat maakt deze song deels zo goed, naast de intrigerende electronica met junglebreaks en echoënde zang. (TK)
Japanese Breakfast – Everybody wants to love you
Met de charme en vocals van een oud soul-popliedje, de prettige zuiderse aanstekelijkheid van de gitaren in Two Door Cinema Clubs ‘What you know’, een flinke dosis mist en ongebreideld enthousiasme heeft Japanese Breakfast een overvol, levenslustig liedje gemaakt om elke dag mee beter te maken. ‘Everybody wants to love you’ is ondanks de dream-pop-sound toch direct en spreekt daarom zo aan. (TK)