Zoals elke week ging een deel van onze redactie op zoek naar de nummers die hen wakker hielden. Hier zijn enkele adjectieven, substantieven en werkwoorden die ze gebruikten om de songs te beschrijven: stijlvol, ragfijn geraffineerd, heerlijk, psychedelisch, vrolijk, recht door zee, industrieel, existentieel, pronken, vrouwenrammelaars, vederlicht, hectisch, subtiel en uppercut. Voor elk wat wils dus, ya dig?
Chairlift – Moth to the flame
Kozen we vorige week nog het prachtige ‘Crying in public’ uit Chairlifts nieuwe album ‘Moth’ voor de Punch, dan gaan we deze week voor het nieuwe ‘Moth to the flame’. Hoewel het duo altijd heel erg stijlvol flirt met mainstream popmuziek, kwam het zelden zo dicht bij een echte eigentijdse hit. Gelukkig verliezen Caroline en Patrick hun waardigheid en elegantie daar niet bij: de vocals swingen heerlijk alle kanten op, frisse zuchtjes kleuren over een heerlijke groove de productie in en de ragfijn geraffineerde sound krijgt alle ruimte om zich vrij en sierlijk de wereld in te katapulteren. (TK)
Oscar – Sometimes
Blur kent eindelijk zijn reïncarnatie in Oscar, althans dat doet de mix van gitaren en synthesizers in ‘Sometimes’ geloven. De diepe en nonchalante stem van de man zelf contrasteert heerlijk met een enthousiaste vrouwelijke backing, maar ook de instrumentatie zelf lijkt vol ingehouden vrolijkheid te zitten. (JVL)
Maluca – Mala
Wat me nogal stoort aan popmuziek is hoe het westers het allemaal klinkt. Latijns-Amerikaanse invloeden worden bijvoorbeeld altijd zo verstopt dat de nummers niet te exotisch klinken (zie ‘Sorry’ of ‘Locked away’). ‘Mala’ van Maluca is dan ook een verademing omdat het geen compromissen sluit en die zo verklaarde combinatie van ghetto tech, tropical punk en Dominaanse rave gewoon zichzelf laat zijn. Na een 2015 waarin de Amerikaanse muziek van Future Brown en Robyn & La Bagatelle Magique liet schitteren, kan ze hopelijk in 2016 zelf de spotlights grijpen. (TK)
Kane Strang – Full moon, hungry sun
Er zit vast iets in het drinkwater van het continent Oceanië, vanwaar de ene na de andere psychedelische band komt. Kane Strang wringt zich vocaal in duizend bochten terwijl de band heerlijk blijft doordrammen. ‘Blue cheese’ is voor februari. (JVL)
Brood Ma – Nrg jynx (daze end version)
Tri Angle heeft dit jaar nieuwe platen van enkele sterkhouders in de stijgers staan, maar is ook van plan om ons aan een paar nieuwe signees voor te stellen. Brood Ma is de eerste daarvan en eerste single ‘Nrg jynx (daze end version)’ stelt allesbehalve teleur. De deconstructed club music (hippe term voor dit soort muziek) mikt snoeihard op een soort existentiële ervaring met een industrieel sound design dat je pijnlijk en genadeloos overrompelt. (TK)
Tacocat – I hate the weekend
Nog maar net is het vrolijke debuut van Hinds achter de kiezen, of de volgende vrouwenrammelaars staan daarom hun nieuw album ‘Lost time’ in je gezicht te gooien. Tacocat gaat recht door zee op ‘I hate the weekend’, al hebben wij geen idee waarom ze dat doen. (JVL)
Soft Fangs – Birthday
Exploding in Sound heeft er een druk weekje op zitten met nieuwe singles van Big Ups, Kal Marks, Two Inch Astronaut en Soft Fangs. Die laatste band wist het meest indruk op me te maken met een soort Deerhunter-achtig indiepopliedje dat zich verstrooid verdrinkt in een troebele plas instrumentatie. Niet alleen is het mooi hoe het nummer ontrolt van een gestript psychedelische, wollige intro naar een overvol maar subtiel ineens gebokst mini-meesterwerkje, ook het lome melancholische gevoel dat je daaraan overhoudt is hoogst genietbaar. (TK)
Anderson .Paak – Come down
Nog maar net stond hij te pronken in onze beste nieuwkomers van 2015, nu bevestigt Anderson .Paak al met het soulvolle ‘Come down’. Dat nummer klinkt als één groot huisfeest waar op elke verdieping wel iets te beleven valt. (JVL)
Rabit & Dedekind Cut – ‘R&D’ (Side A)
De producers Rabit (wie?) en Dedekind Cut (FKA Lee Bannon) brengen een nieuwe ep ‘R&D’ uit. De a-kant van het werk dropten ze deze week al via Mary Anne Hobbs op radio- en internetgolven. Zoals te verwachten viel, klinkt het resultaat hectisch en dystopisch: ijzingwekkende soundscapes worden verstoord door wilde jungle-oprispingen, vederlichte synths worden afgebroken door industrieel lawaai en loeiharde stoten, en het einde heeft dan weer de tristesse van Burials ‘Rival dealer’. (TK)
Khotin – Baikal acid
Wij haten mensen die zeggen “we gaan eruit met een knaller”, maar we kunnen het niet anders verwoorden: we gaan deze Punch uit met een knaller. Khotin releaste al eerder heerlijke dingen via 1080p, deze ‘Baikal acid’ past mooi in het rijtje. Het nummer hypnotiseert en slaat je dan neer met enkele rake maar o zo subtiele uppercuts. (JVL)
WE HEBBEN TERUG EEN SPOTIFY-LIJSTJE!