Deze week staat er in onze Punch, Brothers, Punch voor ieder wel wat wils. Popliefhebbers kunnen smullen van Kate Boy en Fantastic Fantastic, rockers vinden hun gading bij Real Estate en Kasabian, en wie wat experimentelere muziek kan smaken, raden we dan weer SOPHIE en Son Lux aan.
Kate Boy – Self Control
Vrouwenvocals, een goeie beat en een catchy melodie: als je deze elementen in huis hebt, is het moeilijk om geen plaatsje in het albums-waar-we-naar-uitkijken-geheugen te veroveren. Het donkere electropopviertal dat Stockholm hun thuis noemt, bracht vorig jaar stuk voor stuk uitstekende singles uit, deed een gesmaakte Pukkelpop-passage en belooft nu met ‘Self Control’ dat hun debuutplaat nog steeds dat felbegeerde plekje in ons hoofd verdient. (TD)
Fantastic Fantastic – Houses
De uitdaging hier is om niet te dansen. Fantastic Fantastic is een duo dat zomerpop brengt zoals het hoort. Ze schieten met synths en zomerse percussie, wat hen de perfecte soundtrack voor je volgende barbecue of strandfuif maakt. Als de rest even leuk is als de twee nummers die we al hoorden, dan hebben ze hun naam niet gestolen. (TD)
Real Estate – Had to hear
We kunnen het niet helpen: in de zomer verlangen we even hard naar een streepje Real Estate als Luis Suarez naar een hap uit een Italiaanse schouder. Na de post-ironische lolbroekerij in de clip voor ‘Crime’ trekken de jongens van onze favoriete post-c-86-band in witte hemden de wereld rond in de video voor het binnenkort op 7” te verschijnen ‘Had to hear’. Bij deze kan het ons geen ene moer schelen dat we als generation twee de geschiedenis in gaan. (MD)
Phil Selway – Coming up for air
Wie nagelbijtend wacht op nieuw werk van Radiohead, kan zich als zoethoudertje verlekkeren op het tweede album van drummer Phil Selway dat er zit aan te komen. Afgaand op de single, zou dat wel eens best de moeite kunnen zijn. ‘Coming up for air’ is een doordachte song die aanzet tot reflectie, alsook de begeleidende video die na iets langer kijken, des te vernuftiger in elkaar blijkt te zitten. Of hoe Radiohead meer is dan enkel een optelsom van Jonny Greenwood en Thom Yorke. (MD)
SOPHIE – Lemonade
Na de rechttoe-rechtaan kneiter ‘Nothing more to say’ kwam SOPHIE op de proppen met het vrij experimentele, maar nog steeds aanstekelijke ‘Bipp’. Die evolutie lijkt zich nu voort te zitten. De Schot schijnt immers nog verder geëvolueerd naar de avant-gardekant van de muziekwereld, terwijl verder aan catchiness ingeboet wordt. Dat vinden we in dit geval evenwel niet erg, want het dreunende ‘le-le-lemonade’, de spaarzame maar staalharde beat en alle vreemde geluiden zorgen naast die bizarre opgepitchte vocals voor een zinderende luisterervaring. (TK)
FKA twigs – Pendulum
Hoewel FKA twigs haar debuutalbum nog steeds niet uit is, mogen we over de artieste stilaan toch wel spreken als “de revelatie van het jaar”. Na het experimentele ‘EP2’ vond Barnett haar eigen geluid opnieuw uit en sloeg ze zo een iets minder tegendraadse weg in. Met ‘Pendulum’ bewijst ze andermaal dat die nieuw gevonden sound zeker niet slechter is, nog steeds de nodige weerhaken bevat en vooral een meeslepend effect heeft. Haar laatste single staat namelijk garant voor een verslavend effect dat bovendien keer op keer weer overrompelt. (TK)
Kasabian – Bumblebee
Lang voor er sprake was van selfies riep Kasabian zichzelf geheel terecht uit tot de nieuwe sensatie van de Britse pop en rock. Waar dit soort acts meestal de neiging heeft om na anderhalve geflopte single voor eeuwig van de radar te verdwijnen, staat de band uit Leicester meer dan 10 jaar later nog steeds aan de top. De nieuwe single ‘Bumblebee’ is vintage Kasabian en een achterneef van ‘Club foot’, een van de allerbeste songs van Sergio Pizzorno en co. (BS)
Allah-Las – No werewolf
Als voorsmaakje van hun in september te verschijnen album gooien de Allah-Las vers geluid op YouTube. Op volledig nieuw werk is het nog even wachten, de groep neemt hier ‘Werewolf’ van The Frantics onder handen, filtert de griezelige ondertoon uit de muziek, gooit er een vrolijk Shadows-sausje over en verandert de titel in ‘No werewolf’. Hiermee zijn we weer even zoet, al kijken we hard uit naar de nonchalante zangen die we binnen een dikke maand ongetwijfeld voorgeschoteld krijgen. (BS)
PAWNS – Technical age
Als God zijn beklag zou doen over de nadelen van ons technologische tijdperk, dan zou hij vast een beetje klinken als de leadzanger van de New Yorkse band PAWNS. Je kan op Soundcloud de hele ep streamen, en op het laatste nummer ‘Ubermensch’ verklaart de almachtige zichzelf alweer dood. (JVL)
Son Lux – Lanterns lit
In de nieuwe video van Son Lux voor ‘Lanterns lit’ worden de kinderen van Zuid-Oost Azië in de kijker gezet, waar het Israëlische leger blijkbaar ook al een paar keer op de koffie is gekomen. Het zorgt voor een beklemmende achtergrond bij een klassiek Son Lux-nummer: zijn klagende stem, een koor, koude beats en staccato strijkers. Op het moment dat al die elementen bij elkaar komen vertrekt een raket richting ruimte, weg van dit alles. (JVL)