Een tijdelijk opgeslagen piano in z’n woonkamer en een pandemie, inclusief die ons aller bekende isolatieperiode: meer behoefde Ramses Van den Eede niet om voor het eerst andere muzikale richtingen te exploreren én cultiveren. Weg van wat hij als aanvoerder en bezieler van het eclectische Hypochristmutreefuzz uitspuwt dus, of als drumvellenverslijter bij Teen Creeps wel ‘ns etaleert. Even geen flikkerende tl-buizen, rauwe electronica of snijdende gitaarriffs, maar songs die Ramses als “persoonlijk, eerlijk en fagiel” zou labelen.
“Ik luister zowel naar Death Grips als naar Harry Nilsson. Hun muziek werkt voor verschillende moods, en ik wilde in die andere stemming werken”, legt hij uit. De bovengenoemde piano bleek het ontbrekende stuk in de puzzel voor de Gentse muzikant, om dus voor het eerst iets solo en rustigers te kunnen creëren. “Ik hou van de intensiteit en inspiratie bij het ontdekken van een nieuw instrument. Misschien wel het meest logische om ooit mee te beginnen, maar voor mij is het dus de laatste aanwinst.”
Het leidde Ramses alleszins naar een volgende maand te verschijnen debuut-EP onder eigen naam, met ‘The philanthropist’ daaruit als eerste single. De eigenzinnige ballad drijft vooral voort op z’n vocal en een soepele pianomelodie, maar subtiel schuifelen daar snel ook strelende gitaarklanken en zachte drums bij, alsof een uitgepuurd Yo La Tengo en een bedachtzame Devendra Banhart elkaar vier minuten lang de hand reiken.
