De rijkgevulde en gevarieerde “noise” (zeer dikke aanhalingstekens) scene in ons land kent meerdere absurde figuren en bands, al spant het Gentse Elefant vermoedelijk de kroon als het op ongrijpbaarheid aankomt. De quasi-supergroep van Wolf Vanwymeersch (The Van Jets), Stijn Vanmarsenille (FOPAW), Maarten Flamand (The Antler King) en Mario Govaert (Arquettes) toont zich live steevast als een ongeleid rammelend projectiel, en ook debuut ‘Konark und bonark was vorig jaar een pittig staaltje muzikaal vernuft.
Eind januari komt met ‘Bejahung’ de tweede plaat van de band ter wereld via 9000 Records, met dit dreigend kabbelende ‘Water always flows down’ nu als eerste single. Minder hectische hoekigheid, des meer ontspoorde, krautrockende synthpop in psychedelische valiumsferen. Omdat je het poederwitte viertal verder nogal moeilijk kan doorgronden, vuurden we enkele vraagjes richting zanger-bassist Wolf. Te lezen onder de clip!
Op onze eersteling hebben we alles samen ingespeeld, deze keer is alles apart opgenomen. Dat had vooral met logistiek te maken: Stijn zat veel in het buitenland verleden jaar en Maarten wou niet repeteren (ik citeer: ‘Repeteren is voor onnozelaars, ik speel niet graag twee keer hetzelfde, ik ben geen copycat.’). We wilden na de ‘Konark Und Bonark’ niet te lang wachten. Dus ben ik met Mario drums en bas beginnen opnemen en dan zijn Maarten en Stijn af en toe langs gekomen om wat partijen in te spelen. Rare manier van werken, maar goed, het werkte wel! En voor we het door hadden, was de plaat af!
Goeie vraag. Eigenlijk wou ik een lelijke, dissonante, vormeloze, kapotte plaat maken, maar gaandeweg kreeg ik door dat dit niet ging gebeuren, want er kwamen alleen mooie liedjes tevoorschijn. Voor ‘Water Always Flows Down’ zat ik in een Arvo Pärt-trip, allez een Arvo-meets-hiphop-meets-“we are the world”-trip in feite.
Voor de rest kan alles mij inspireren: van Tony Clifton tot met je hond wandelen. En muzikaal kan dat breed gaan, wij refereren evengoed naar pakweg Mayhem als naar Grauzone als naar Oum Kalthoum.
Ik checkte nog even de 9000 Records/Consouling Sounds-site en schrok van het aantal coole releases! Dus wat volgt, is een volstrekt arbitraire selectie…
FOPAW – Peaces
Dit een incestueuze keuze, omdat Stijn hier ook in speelt. Maar Peaces blijft een heerlijke eerlijke plaat.
Nederlandse band die ik leerde kennen omdat we bijna samen speelden :) Ik houd van hun abstracte aparte en fucked up stijl!
Hoeveel Duitse songs en songtitels mogen we dit keer weer verwachten?
Drei als in drie Duitstalige titels. En ook een Duitstalige Albumtitel. Omdat het kan. En JA, omdat het klopt.
En hoe beangstigend steriel uitgedost treffen we jullie anno 2019 nog aan op het podium?
In 2019 spelen we nog welgeteld 1 keer! We zien wat 2020 brengt, de bedoeling is dat we de angst uit de ogen van de mensen spelen. Fuck Fear! Fuck Sterility! Dank!