Gisteren maakte de Nieuw-Zeelandse altpopartieste Lorde haar grote terugkeer in de vorm van single ‘Green light’. Later dit jaar verschijnt er een nieuwe plaat ‘Melodrama’ en speelt ze op Rock Werchter. Check helemaal onderaan het artikel de gloednieuwe song en lees hieronder de mening van redacteurs Tiffany Devos, Michelle Geerardyn, Matthias Desmet en Thomas Konings.
Matthias: Lorde wordt in de markt gezet als de indie-artieste die een sprankeltje authenticiteit brengt in de fake popwereld. Haar muziek komt echter even ongevaarlijk en berekend over als die van vele van haar popconcurrenten. Dat wil niet zeggen dat de Nieuw-Zeelandse geen aanstekelijke singletjes kan afleveren. De gehele mensheid kreeg ‘Royals’, ‘Team’ en ‘Tennis court’ al zo vaak door de strot geramd, dat ‘Green light’ een welkome afwisseling biedt. Met zijn pathetische strofes en extatische refreinen zal het schijfje ongetwijfeld veel van je toekomstige feestjes (ont)sieren. Leuk? Ongetwijfeld. Spannend? Niet echt. – 3/5
Michelle: Toen de wereld vier jaar geleden op z’n knieën ging voor Lorde was dat te begrijpen. Ze kon zingen en had wel iets te vertellen. Anticipatie ten top dus wanneer het de ronde deed dat er nieuw materiaal aankwam. In tussentijd heeft iemand de taak op zich genomen haar hart te breken. Soms is het een zegen en komt er muzikale genialiteit uit voort. Dat is hier niet het geval. Ze zingt dat ze wakker wordt in een andere slaapkamer, dat hij een leugenaar is en dat ze wacht op het groene licht. Eindelijk kunnen verdergaan in het leven is het doel. Daarin kan de Nieuw-Zeelandse rekenen op de steun van backing vocals die doen denken aan Disney-taferelen waarin zoogdieren slaafs synchroon rond haar dansen en honderden vogels opvliegen. Liefste Lorde, vertel ons in het vervolg alstublieft weer iets wat we nog nooit eerder hoorden. En oh ja, voor we het vergeten, Marco Borsato heeft gebeld om te zeggen dat hij dat pianomelodietje graag terug wilt. – 1,5/5
Thomas: In 2013 schudde Lorde het poplandschap grondig dooreen met de slimme pop van ‘Pure heroine’, die slim en bijzonder klonk, maar ook gewoon verdomd catchy was. Vier jaar, een leger copycats en een heartbreak later keert Nieuw-Zeelands bekendste exportproduct terug met het geanticpeerde ‘Green light’. Een nieuwe revolutie zal ze daar niet mee veroorzaken, al lijkt het nummer bij aanvang wel de hoge verwachtingen waar te kunnen maken. De strofes en het bijna gerapte opstapje naar de pre-chorus zijn minimale Lorde-magie, maar worden uiteindelijk naar de verdoemenis geholpen door een irritante pianoriedel en een refrein dat inderdaad inzet op melodrama maar dat op een veel te schreeuwerige wijze probeert op te dringen. Dit is Lorde’s poging om een echte mainstreambanger uit te brengen – helaas strandt die eerder in de middelmaat dan in de jaaroverzichten. – 3/5
Tiffany: Hadden we hier naar uit gekeken? Eigenlijk wel ja. Tijdens de eerste luisterbeurt gingen onze emoties over de nieuwe Lorde-single ‘Green light’ echter elke dertig seconden een andere kant op. We dachten het eerste deel van het nummer van de 20-jarige Nieuw-Zeelandse perfect te kunnen inschatten: dit werd een electropopliedje light. Maar dan viel die pianosample in en wisten we even niet goed wat met onszelf aanvangen en waar het allemaal heen moest. We gaven het echter een paar seconden en dan kwam de grote redding. Een urgent, groots en upbeat refrein maakt ‘Green light’ een gegarandeerde hit. Dit is geen ‘Royals’ 2.0, maar een popprinses in wording. – 3,8/5