Indiestyle heeft de voorbije maanden niet zelden met open mond staan kijken naar de deelnemers aan Humo’s Rock Rally 2014. Van al dat muzikale geweld wisten slechts tien bands en soloartiesten een plaatsje in de finale te veroveren. Zij geven op zondag 30 maart het beste van zichzelf in de Ancienne Belgique. Tot de grote dag schotelt Indiestyle je elke namiddag een gesprek met twee finalisten voor. We zijn benieuwd wie er op het hoogste schavot eindigt.
Vandaag: High Hi en Sarah Devreese
High Hi
(foto door Xavier Marquis, Q&A door Emily Griffiths en Jens Van Lathem)
Zelf zouden ze het postpop noemen maar voor ons neigt High Hi op hun best (‘Calm Down Sir’) meer naar de punk van Cloud Nothings. Als de zangeres uithaalt, durven wijnglazen breken en ook het rauwe duet ‘Tommy’ kunnen we steeds beter meefluiten. Zowel in de preselectie als in de halve finale vielen er nog minpunten op te tekenen, toch valt er niet te ontkennen dat de band een geheel eigen sound aan het ontwikkelen is. Wij vroegen het trio waar ze de mosterd halen.
Indiestyle: Het is lastig om een genre vast te pinnen op High Hi. Kunnen jullie zelf een poging doen?
High Hi: Dat is een moeilijke vraag, ik denk dat we vooral beïnvloed zijn door goede pop als Fleetwood Mac en Beyoncé en donkerdere muziek als Explosions in The Sky en Joy Division. Ons geluid is niet bewust die kant opgegaan, het is ontstaan door steeds nieuwe nummers te schrijven. We vertrouwen daarbij erg op ons gevoel, songs die ons niet bekoren vliegen tamelijk snel de vuilbak in. Het gaat dan niet om bepaalde stijlen die we vermijden, als iets klinkt, dan klinkt het. Indien we opeens veel harder of heel erg experimenteel zouden worden, dan is dat maar zo.
Indiestyle: We zijn nog steeds onder de indruk van jullie speciale cover in de Vooruit. Hoe kwamen jullie op het idee om twee zo’n verschillende liedjes te mengen?
High Hi: We wilden eerst ‘Whole Again’ van Atomic Kitten coveren maar we vonden de strofes te plat en cliché. Anne-Sophie en Dieter zijn grote Bob Dylan-fans, en zo kregen we het idee om van hem een lied zonder refrein als strofes te gebruiken. ‘Love Minus Zero’ is echt prachtig, ons favoriete Dylan-nummer.
Indiestyle: Vorige editie werden jullie niet geselecteerd uit de demo’s. Wat is er sindsdien veranderd?
High Hi: Veel. We waren vroeger meer poppy, veel luchtiger en vrolijker. Onze muziek had waarschijnlijk niet genoeg gewicht of gelaagdheid voor de jury. Ik denk dat we vooral “volwassener” zijn geworden, iets meer hebben meegemaakt.
Indiestyle: Zijn jullie daarna opnieuw begonnen of kan je het een evolutie noemen? Zijn bijvoorbeeld bepaalde nummers aangepast?
High Hi: Het was zeker meer een evolutie. Herbronnen kan altijd, maar wij zijn gewoon nieuwe dingen beginnen schrijven. Gaandeweg is het oude materiaal uit de set verdwenen.
Indiestyle: Wij hebben horen waaien dat jullie met lichtgevend schoeisel zouden gaan optreden in de finale.
High Hi: Haha, dat was een weddenschap tussen Koen en Anne-Sophie. Als we de finale zouden halen, wat bijna onmogelijk leek, zou Anne-Sophie met lichtgevende schoenen moeten optreden. Tot dusver hebben we er nog geen gevonden in maat 38, dus bij deze een algemene oproep naar awesome jaren 90-schoenen die licht geven als je stapt.
De prognose van de Indiestyle-redactie? Werkelijk alles zal voor High Hi gaan afhangen van die lichtgevende basketters. Help hun, alstublieft.
Sarah Devreese
(foto door Xavier Marquis, Q&A door Emily Griffiths en Jens Van Lathem)
Hoe groter de zaal, hoe moeilijker het is ze stil te krijgen. Sarah Devreese staat zondag niet voor een eenvoudige opdracht. Ze kan niet leunen op krachtige drumroffels of schreeuwende gitaarsolo’s maar moet het helemaal alleen met een akoestische gitaar doen. We beschreven haar nummers eerder al als lentefris, al zal dat wel het prille begin van de lente zijn, wanneer pasgeboren lammetjes nog wankel op de poten staan. Toch zal wie luistert, beloond worden. Vooral een song als ‘Losing Faith’ toont wat de jonge zangeres in haar mars heeft. Even luisteren hoe het gaat met Sarah.
Indiestyle: Je grootste inspiratie volgens je profiel op vi.be is Daughter. Hoe zie je hun invloed terugkomen in je muziek en waar haal je verder je inspiratie uit?
Sarah: Daughter heeft me op drie vlakken enorm beïnvloed: gitaarspel, zangstijl en songwriting. Ik ga op zoek naar dromerige gitaarklanken en bouw daarrond een heel nummer. Ik ben vooral een tokkelaar en zie dat als een belangrijk element om mijn stille en kwetsbare zang te ondersteunen. De muziek van Daughter gaat vaak net zo, het dwingt je bijna om de ogen te sluiten en de emotie te voelen. Ik kan enkel hopen dat ik met mijn songs kan tippen aan hun sfeerschepping. Daarnaast zijn ook de teksten essentieel. Ik werk er weken of soms maanden aan. Meestal vang ik iets op, begin er over na te denken en komt er een zin naar boven die ik opsla in mijn iPod. Al die verschillende puzzelstukjes probeer ik daarna samen te smelten. Ik speel ook graag met woorden, vooral dan om vergelijkingen en tegenstellingen te maken. Zo ontstaan stukjes tekst als “no matter how close to the heat, it’s still cold air that we breathe”.
Indiestyle: ‘You Gave My Heart’ werd opgenomen met de band Invisible Vintage. Toch sta je nog steeds alleen op het podium. Is het een bewuste keuze om te spelen zonder begeleiding?
Sarah: Dat is een leuk verhaal om te vertellen, de tweede versie met Invisible Vintage is er namelijk erg toevallig gekomen. Op mijn eerste ep ‘At Peace With War’ staat de eerste versie en via de vriend bij wie ik het opnam leerden Jan en Leander van Invisible Vintage het nummer kennen. Ze voegden er drum, gitaar en bas aan toe zonder dat ik het wist en ik vond het zo goed dat ik hun interpretatie op mijn tweede ep zette. Maar misschien moet ik de vraag beantwoorden. Vroeger wilde ik altijd in een band spelen, het was mijn droom. Na zo’n lange tijd ben ik het eigenlijk gewend geraakt alleen muziek te schrijven en op te treden. Het brengt de nodige stress en angst met zich mee, maar ik vind de kwetsbaarheid waarmee ik op het podium sta erg uitdagend. Ik kan me niet verstoppen achter iemand als ik een fout speel of als ik mijn stem niet kan beheersen door de stress. Dat is dan volledig mijn probleem, net als kritiek verwerken. Het is volledig mijn taak om met die opmerkingen om te gaan en mezelf op basis daarvan te verbeteren of ze net te negeren. In de toekomst wil ik wel een band rond me verzamelen, dan kan ik eens afwisselen om de aandacht van het publiek erbij te houden.
Indiestyle: Welke ambities koester je met je deelname aan de Rock Rally?
Sarah: Ik wil helemaal mezelf blijven, zowel in mijn muziek als daarbuiten. Er zijn veel mensen die beginnen te zweven en dromen nadat ze een kans kregen maar uiteindelijk zichzelf verliezen. Ik vind niet dat je iets “for granted” mag nemen, ik wil genieten zonder naast mijn schoenen te lopen. Ergens hoop ik wel met mijn deelname meer mensen te bereiken en hen te raken of door een moeilijke periode in het leven te helpen. De reden waarom songs schrijven zo belangrijk is voor mij is dat ik er mijn hart en ziel in stop. Het is een uitweg voor mij en misschien nu ook voor anderen. Dan zou mijn doel bereikt zijn. De ervaring die ik hier opdeed kunnen ze me in ieder geval niet meer afnemen. Het gaat er nu om te perfectioneren.
Indiestyle: Wil dat zeggen dat we je de komende maanden vaak op het podium zullen zien?
Sarah: Momenteel grijp ik zoveel mogelijk kansen om op te treden. Als er veel aanbod is, zal ik veel spelen, afwachten dus. Daartussen neem ik ook de tijd om te repeteren en nieuwe nummers te schrijven.
Indiestyle: We namen ook even een kijkje op je Facebook-pagina en zagen dat je dol bent op aardbeien. Hoe eet je ze het liefst?
Sarah: Rond die post zit ook een klein verhaaltje! Eén van mijn vrienden noemt mij vaak “freeze”, wat in het West-Vlaams aardbei betekent. Aangezien mijn achternaam Devreese is, valt de link niet ver te zoeken. Hij had me toen geïnformeerd dat de “freezen” in het land zijn. Gelukkig hou ik ook echt van aardbeien, liefst met bloemsuiker. IJsjes met aardbeismaak zijn ook altijd welkom.
De prognose van de Indiestyle-redactie? Met haar ervaring op de Rock Rally als goede vriend bezoekt de zangeres de komende jaren elke huiskamer van het land. Binnenkort lacht zelfs je Waalse oma je uit als je niet weet wie Sarah Devreese is.
Alles over de Rock Rally op de Humo-website
Tickets voor zondag vind je op de website van de AB