Zelf geniet ik al enkele maanden van Puma Blue, maar nu de meneer uit Londen steeds meer live z’n ding begint te doen en onlangs ook in een uitverkochte zaal het voorprogramma van Nick Hakim mocht verzorgen, wordt het hoog tijd om aan zijn muziek een klein maar belangrijk artikeltje te wijden. Veel valt er eigenlijk nog niet te rapen. Enkele jaren geleden bracht hij een door iemand anders ingezongen demo uit, enkele maanden geleden was er dit ‘Want me’. Die laatste spreekt echter van zoveel vanzelfsprekend talent dat het moeilijk wordt om niet te dromen van een hele plaat vol van dit soort rokerige souljams.
De gitaar doet denken aan King Krule, de productie refereert met van overal opduikende en weer verdwijnende geluidjes aan de meer lo-fi indie van de voorbije jaren en de stem van Jacob Allen probeert het zowel laag croonend als hoog. Let ook op de manier waarop hij de woorden over zijn lippen laat rollen: net de juiste hoeveelheid weifelend voor dit soort nummers. Vanaf nu wil ik ‘Want me’ horen bij de eerste trek, van elke sigaret, op elk feestje.