Bij Indiestyle dragen we het promoten van beloftevol talent hoog in het vaandel. Aangezien dit een belangrijk deel van ons mission statement is, willen we jullie nóg beter en sneller op de hoogte te houden van de nieuwste ontwikkelingen in muziekland. Daarom introduceren we dagelijks een nieuwe band/artiest die laatst een fantastisch nummer uitbracht.
“Who says a jazz band, can’t play rock music?” Het was niet deel van de tekst toen Funkadelic hun ‘Who says a funk band can’t play rock?!’ schreven, maar het had er wel in gemoeten. Schoolvoorbeeld zijn Art Blakey en zijn Jazz Messengers, en laten er nu net parallellen te trekken zijn tussen die bende ongeregeld en talent van de dag Kamasi Washington. Net als bij de meeste songs van Art kunnen je oren en concentratie bij ‘Re run home’ van Washington rekenen op een solide percussiesectie (met wat amusante conga-elementen), geen onbetrouwbare jazzdrummer die meer maatsoorten kent dan goed voor hem en de gemiddelde luisteraar is.
De lengte van het kleinood, dat is dan weer wat anders. Gelukkig zitten er ook bij de solo’s geen grote obstakels, geen verkenningen naar andere toonaarden. Maar voor je denkt dat dat betekent dat er op ‘Re run home’ niets spannends te rapen valt, geven we graag wat opdrachten mee. Probeer de stuwende bas te vatten voor die zich in een solo rond minuut zeven mag tonen aan de wereld. Vat de absurde tegenstelling met de rest van het uitgelaten nummer wanneer naar het einde toe een vrouwenstem dreigt van de song een nu-jazz te maken. Probeer ook de korte wah-wah gitaar te vinden die een medeplichtige is in dat verijdelde plot. En tot slot: headbang mee met de blazers.