Op dezelfde avond als Mr. Albion Peter Doherty naar Brussel afzakken, het is zeker geen voordeel. Of het er iets mee te maken had, daar hebben we het raden naar, maar afgeladen vol zat de gezellige Witloof Bar niet. In de kleinste zaal van de Botanique zit evenwel geen mens die daar om maalt. De inrichting en het decor zijn zo intiem dat het elk besef van ruimte vervaagt. Lanterns On The Lake uit Newcastle-upon-Tyne kwam er gisterenavond hun tweede langspeler ‘Until the Colours Run’ voorstellen, een plaat die na hun succesdebuut ‘Gracious Tide, Take Me Home’ op zeker evenveel meeval kan rekenen.
De set begon met het veelbelovende ‘Picture Show’, een song met een groots en filmisch karakter dat de aanwezigen meteen gaf waar ze op hoopten: intimiteit. Het snedige en bij wijlen klagerige ‘Elodie’ onderstreepte dat het concert geen langgerekte slaaprede zou worden. ‘A Kingdom’, één van de zeldzame keren dat een nummer uit hun debuut de revue passeerde, ging op datzelfde elan door. ‘Ships in the Rain’ klonk net als op cd bijzonder kleinschalig. Het geweldige ‘Another Tale from Another English Town’, dat de hallucinante bescheidenheid van het vijftal misschien nog het best onder woorden brengt, klonk live een stuk harmonischer dan de studioversie. Het gitaarspel is simpel, en de opbouw naar de chaos voorspelbaar, maar soms zijn er van die nummers waarbij alles perfect lijkt uit te draaien: “we don’t want to fight, we want a quiet live”.
Hazel White wisselde driftig tussen akoestische gitaar en piano en illustreerde met ‘The Ghost that Sleeps in Me” hoezeer zij het genie van de band is. De sterkte van Lanterns On The Lake is in de eerste plaats immers vooral het gevolg van de ongelofelijke sterke stem van de frontvrouw. In ‘The Buffalo Days’ en ‘Sapsorrow’ klonk tot slot opnieuw de chaos van jankende strijkers en opgejaagde drums.
De toegift bestond uit een solo gebrachte versie van het bloedmooie ‘Green and Gold’, één van de absolute parels op ‘Until the Colours Run’. Met de titelsong van die laatste plaat en het wondermooie ‘I Love You, Sleepyhead’ eindigde het optreden dan toch met de ergens haast profetische lullaby. Grote klasse, waarbij toch vooral de vraag rijst hoe het mogelijk is dat deze band in onze contreien niet doorbreekt?
Website Lanterns On The Lake
De Botanique programmeert binnenkort onder andere Maxïmo Park (10.02) en Au Revoir Simone (15.02); alle concerten, tickets, en verdere info zijn op de website te vinden.