Jake Bugg is meer dan een hype, hij is een natuurtalent. Wat het verschil is? Een hype is volgens de definitie een “door veel mensen gedeelde belangstelling of bezigheid die na korte tijd voorbij is”. Dat van die belangstelling is in ieder geval waar. Buiten de zowat honderd gelukkigen die zich voorbij de voordeur van de Video wisten te wringen, zakten meer dan 200 mensen vergeefs af naar Gent in de hoop een glimp van de nieuwe Britse superster in spé op te vangen. Vergeef ons dat we vooruitlopen op het besluit: we durven er een reeks euro’s op verwedden dat de aandacht nog wel enkele jaren blijft duren. Ja, desnoods een moeilijk te vinden collectorset met Maltese 2 euro-munten.
Een stampvol Café Video mocht eerst een klein halfuur kijken en luisteren hoe support act Jack Savoretti enkele zieltjes probeerde te winnen. Slecht kun je de man niet noemen, de slotsong wisten we zelfs aardig te appreciëren, al raakten we nooit helemaal in de ban. De liedjes kleurden iets teveel binnen de mainstreamlijntjes, en ook de stem van de Italo-Engelsman zou je eerder verwachten op een commerciële radiozender dan op een rockpodium. Zijn passage was een aardige manier om de tijd te doden in afwachting van de main act, zonder meer.
Niet alleen in het café waren de verwachtingen voor de set van Jake Bugg hooggespannen. Horden fans die noodgedwongen buiten bleven plakten werkelijk tegen de ramen in de hoop om toch iets te kunnen meepikken. Ondergetekende had gelukkig een plek binnen op de vensterbank weten te veroveren. Erg comfortabel stonden we daar niet, al hadden we wel zowat het beste zicht van iedereen. Alleen de mensen helemaal vooraan en de dj’s van The Modernists en Gigolos In Retirement, die wijselijk in hun booth naast het podium bleven, zagen nog beter.
Jake Bugg stak van wal met enkele doses opgewekte cowboymuziek. Nooit van gehouden, en nu weten we dat dit de schuld is van alle anderen die dit genre ooit speelden. De jonge Brit en zijn twee medemuzikanten kregen ons namelijk wel in de ban met ‘Kentucky’, dat de toon zette voor een fijne set die ons ongeveer een uur onophoudelijk de ene bevestiging na de andere bracht. Een eerste moment van collectieve herkenning kwam er enkele nummers ver met ‘Trouble Town’, een van de vele songs van de jongeman die een vrolijke melodie combineren met fantasierijke donkere lyrics. Zijn teksten zitten soms zo vol van geweld dat je zou kunnen denken dat Bugg een buitenechtelijke zoon is van Nick Cave himself. ‘I’ve Seen It All’ dat niet veel later volgde is er nog zo eentje.
We willen de afwezigen niet jaloers maken, al beseften we gisterenavond wel dat we enorme gelukzakken waren. De laatste keer dat we dit zo sterk gewaar werden was bij de passage van The Vaccines in Botanique nog voor de release van hun debuutalbum. Naar het einde toe zorgden een cover van ‘Baby Please Don’t Go’, rustigere liedjes als ‘Slide’ en ambiancemakers ‘Two Fingers’, ‘Taste It’ en ‘Lightning Bolt’ voor het orgelpunt van een korte maar stomende show. We hopen alleen dat vanaf nu niet plots iederéén cowboymuziek gaat maken, want nobody sings Jake Bugg like Jake Bugg. Één goede raad: koop nu al je tickets voor de komende concerten van de jonge Brit.
Café Video programmeert binnenkort onder meer PVT (27.11), Antilux (28.11) en Young Colour (05.12). Schrijf je via de Café Video-website in op de newsletter en like de Café Video Facebook-page om op de hoogte te blijven.
Jake Bugg live zien kan binnenkort op volgende datums en plaatsen:
09-12.01 Eurosonic Noorderslag, Groningen – info & tickets
03.03 Botanique, Brussel – info & tickets
08.03 Melkweg, Amsterdam – info & tickets
10.03 Tivoli, Utrecht – info & tickets
Album verdeeld door Universal Music