Vorig jaar zagen we Interpol nog op de Belgische planken ter ondersteuning van U2, gisteravond stonden ze op eigen benen voor een nagenoeg uitverkochte Lotto Arena. Aan de ingang van de Antwerpse zaal kwam een donker gekleed publiek samen om het kwartet uit ‘the big apple’ nog eens aan het werk te zien.
De New Yorkers hadden als opwarmer Matthew Dear en zijn vijfkoppige band meegenomen. Hoewel deze laatsten qua muziek en kledingstijl (allemaal in een keurig kostuum) perfect aansluiten bij Interpol, sloegen ze er niet in om het publiek onafgebroken te boeien. Dit komt hoogstwaarschijnlijk door de statische houding die de band aannam tijdens hun optreden. Hun sound is vrij experimenteel. Ze brengen een soort duistere funk aangevuld met diepe baslijnen, keyboards en een trompet. Referenties naar The National of The Horrors zijn zeker niet te vergezocht.
De volgepakte Lotto Arena was een pak enthousiaster toen Interpol het podium besteeg, al meteen een bewijs dat ze ondanks de minder goede laatste plaat nog altijd tot de top van de post-punk behoren. Tot onze voldoening hebben ze maar vier keer naar hun meest recente album teruggegrepen. Na opener ‘Succes’ schakelden ze al snel over naar hun legendarische eerste plaat met het strakke ‘Say Hello To The Angels’ en het prachtige ‘Hands Away’. Interpol had na slechts vier liedjes verwezenlijkt waar Matthew Dear niet in was geslaagd: het publiek opwarmen.
De zaal reageerde zeer goed op de laatst uitgebrachte single ‘Barricade’, zeker een van de beste songs van de nieuwe langspeler. Frontman Paul Banks gaf ons weeral een zeer charismatische indruk. Naast een frisse haircut had hij ook zijn dijk van een stem bij die in hoogtepunten als ‘Evil’ helemaal tot zijn recht komt. Interactie met het publiek zocht hij niet zozeer verbaal, wel vooral op muzikaal vlak. Tijdens songs als ‘Not Even Jail’, ‘Rest My Chemistry’, ‘Untitled’ en ‘The New’ merkte je perfect waar een concert van Interpol om draait. Eens ze je aandacht beet hebben, laten ze hem niet meer los en nemen ze je mee op een trip van extase. Het is de combinatie van hoge gitaarnoten die dwars door je ruggenmerg snijden en snedige baslijnen die samen een betoverend effect vormen.
Na hevig geroep van het inmiddels extatisch geworden publiek, kwam Interpol terug voor een waanzinnige bisronde. Ook de recensenten naast ons zagen dat het goed was. Als kers op de taart sloot de band af met ‘Slow Hands’. Traditiegetrouw ging iedereen uit zijn dak. Gezien de omvang van hun oeuvre was anderhalf uur misschien iets te kort, al bij al was het wel een steengoed optreden, ongetwijfeld al een van de toppers van 2011.
Setlist:
Success
Say Hello To The Angels
Narc
Hands Away
Barricade
Rest My Chemistry
Take You On A Cruise
Evil
Lights
C’mere
Summer Well
NYC
The Heinrich Maneuver
Memory Serves
Not Even Jail
——————————————————————
Untitled
Length of Love
The New
Slow Hands