Aankomen op Les Nuits bezorgt je telkens opnieuw het eerste festivalgevoel van het nieuwe jaar. Op zondag 25 mei was dat al zeker het geval na een mooie en zonnige dag en de trappen naar de tuin zaten dan ook al goed vol bij aankomst voor een topavond met onder andere Sharon Van Etten, Ásgeir en Jungle op het programma. De tickets voor de Rotonde waren al lang uitverkocht met headliner The War On Drugs als afsluiter. De recente Hotshot ‘Red Eyes’ op Studio Brussel kwam voor veel mensen die de Amerikanen uit Philadelphia live aan het werk willen zien te laat en zij moeten rekenen op latere concerten.
-
The War On Drugs -
The War On Drugs -
The War On Drugs -
The War On Drugs -
The War On Drugs -
The War On Drugs -
Victoria & Jean -
Quilt
Foto’s Tina Herbots
De twee voorgerechten kondigden zich alvast ook erg goed aan. Het Amerikaanse Quilt mocht de spits afbijten. Was de opkomst in het begin nogal mager, dan liep naarmate het concert vorderde de zaal mooi vol. Wat de 3 jonge kerels en de dame op het podium brachten was bovendien meer dan aangenaam waardoor iedereen rustig bleef staan om dit mee te pikken. Hun psychedelische sound nam ons mee van Jacco Gardner tot bij Mac DeMarco en eventjes dachten we zelfs dat laatstgenoemde zijn tweelingbroer achter de drums zat. De nummers van het gezelschap mochten op de nodige respons rekenen en ook de groep groeide op het podium. Het tempo ging nu en dan de hoogte in om er na een gezellig half uur mee op te houden.
Na een deugddoende pint in de prachtige tuin van de Botanique (ja, het kan goed warm worden in de Rotonde) kondigde het Britse Victoria + Jean zich aan als een mogelijke revelatie tijdens dit festival. Dat vertaalde zich dan ook in een mooie opkomst van bij het begin en de zangeres liet zich meteen opvallen met haar indrukwekkende stemgeluid. Bij flarden deed ze ons denken aan Florence Welch en dat was niet enkel aan haar zang te danken, maar ook aan haar rode haren. Waar het publiek bij Quilt al meteen mee was in hun lichte popinvloeden ging het bij deze groep toch wat moeizamer. Hun aangekondigde vergelijking met The Dead Weather kwam geleidelijk aan meer uit de verf en de a capella versie van Chuck Berry’s ‘Maybellene’ werd op handgeklap van het aanwezig publiek begeleid en goed bevonden.
Het opstellen van het podium nam bij The War On Drugs iets meer tijd in beslag dan gepland en daardoor werd het concert met een kwartier vertraging aangekondigd. Al snel werd dan ook duidelijk dat zanger Adam Granduciel niet voor de klassieke opstelling zou kiezen zoals een viertal jaar geleden. Naast zijn eigen gitaren werden ook het drumstel, enkele piano’s, synthesizers, nog een paar gitaren en enkele blaasinstrumenten op het podium klaargezet. Openen deden de mannen uit Philadelphia alvast met het prachtige ‘An Ocean In Between The Waves’, een nummer dat de sfeer voor de rest van de avond zou bepalen. Meer dan eens waanden we ons in een verlaten Amerikaans landschap aan het stuur van een oude Cadillac met de ruit halfopen en de muziek van deze band op de top van zijn kunnen loeihard door de luidsprekers. Ook het publiek leek meteen mee te gaan in deze sfeer en al snel werd duidelijk dat dit concert alle verwachtingen na hun fantastische nieuwe plaat ‘Lost In The Dream’ zou gaan inlossen.
Na een half uur zette Granduciel single ‘Red Eyes’ in en de zaal ging voor het eerst, maar zeker niet voor het laatst, volledig uit zijn dak. Het blijft een groot vraagteken waarom Studio Brussel zo lang gewacht heeft om dit nummer in hun dagelijkse playlist op te nemen. Na hoogtepunten als ‘Baby Missiles’ en ‘Eyes To The Wind’ zat het prachtige ‘Suffering’ in de setlist als een aangenaam rustpunt, een afwisseling die het volledige optreden kenmerkte en ons meesleepte tussen traag en opzwepend. Mooi in het midden weerklonk ‘Under The Pressure’. De opener van hun laatste plaat klokt net niet af op 9 minuten en dat mochten er eigenlijk gerust nog wat meer zijn. De vergelijkingen met Bruce Springsteen zijn inderdaad niet uit de lucht gegrepen en de geest van saxofoon speler Clarence Clemons vloog af en toe boven onze hoofden.
We gingen intussen al voorbij het aangekondigde einde van het concert, maar Granduciel leek zich ook zo te amuseren dat hij op vraag van iemand uit het publiek nog ‘Best Night’ als extra speelde om er na de twee slotnummers mee op te houden en het applaus van het publiek te ontvangen. Helemaal van het podium ging hij niet, want toegift ‘Brothers’ kregen we tegen de klok van middernacht als ultiem dessert na een meer dan fantastisch en aangenaam concert.
We kunnen iedereen die dit concert te laat op de agenda zag verschijnen geruststellen, er staat intussen al een datum vast voor een concert in de Ancienne Belgique en ook op Pukkelpop staan ze geprogrammeerd. Nu al stellen dat dit concert zich nu al aankondigt als een muzikaal hoogtepunt op de weide van Kiewit is niet eens een groot risico.
De Botanique programmeert binnenkort nog onder meer Black Lips (03.06), The Acid (04.06) en The Brian Jonestown Massacre (24.06). Klik hier voor tickets, de volledige kalender en verdere info.