(Foto’s door Tina Herbots)
We vermoeden dat de presentatrice op het podium enkel de verslagen van de officiële mediapartners mag aankondigen, dus zetten wij het hier maar eens extra in de verf: ook tijdens Humo’s Rock Rally 2012 probeert Indiestyle daags na elke voorronde foto’s en een review online te plaatsen. Spread the word. Gisteren waren we te gast in Rondpunt 26 te Genk, dat binnenkort zijn 5de verjaardag viert, voor de 4de preselectie van Humo’s Rock Rally 2012.
Hoewel de naam Midnight Directives suggereert dat we met nachtraven te maken hebben, deden de vier jongens en het meisje om 20u al wat we hun een dikke maand geleden ook zagen doen tijdens de finale van Limbomania: op een fijne manier toegankelijk jazzy en experimenteel klinken, en ingetogen en scherp tegelijk. De prachtige stem van zangeres Tessa werd op de juiste momenten subtiel aangevuld door fijne samenzang.
Daarna was het tijd voor de late 60’s/vroege 70’s-pop van Laughing Academy. Hun songs bleken bijtertjes die zich quasi onmiddellijk vastzetten in je hoofd. Als je ‘t ons vraagt, brachten ze 2 potentiële radiohits. Aan wie opwerpt dat hun geluid niet echt origineel is, antwoorden we dat ‘t wel lekker klinkt, en dat je aan het recept van frieten ook best niet teveel verandert als je wilt dat ze goed blijven smaken.
Toen Nupstr na zijn korte show zei dat hij enkele cd’s gratis weggaf, haastten we ons naar voor, omdat we genoten hadden, vooral van zijn laatste 2 songs. De Limburgse rapper begon te ingetogen, was uitbundiger voor en na het eerste nummer dan tijdens, maar groeide in de set. De band zorgde duidelijk voor een grote toegevoegde waarde, de 2 co-rappers zouden iets beter hun momenten moeten kiezen en wat vaker voor stilte opteren.
Met Relentless Lizzard kregen we een duo dat stevige gitaren beloofde. Dit bleek in de praktijk nog mee te vallen. Tijdens de eerste 2 songs brachten ze te statische bluesrock – de zanger zou even energiek moeten zijn als de drummer – en misten we toch een bassist. Knap was wel hun derde lied, dat begon als alternatieve eightiespop en opbouwde naar een stevig rockende climax.
We kennen minstens 4 bands die The Dukes heten, wat dat betreft blinken Dukes niet echt uit in vindingrijkheid. Ze speelden klassieke indie rock en hadden alvast gillende fans, een goed begin. De eerste liedjes hebben potentieel, al waren de strofen beter dan de refreinen. Hun laatste nummer kon minder bekoren.
Een band als Jane and the Wires verdient nog voor ze één noot gespeeld hebben bonuspunten voor de verschijning van de zangeres, met een prachtig opvallend knalrood kleedje. We hoorden 3 knappe songs, waarvan de laatste een potentiële radiohit is. Denk aan het snellere werk van The Kills op peppillen. Deze muziek zou niet misstaan in een half louche café naast Route 66.
Tussen alle laagjes in de muziek van Fitzrow ontwaarden we elektronische new wave met beetjes dub en een hoop andere ingrediënten, zonder dat het ooit op een chaotische hutsepot ging lijken. In het 2de nummer ontdekten we een waar festivalmoment, terwijl een goede producer van de 3de song een radioknaller maakt. Met iets meer vuur zouden ze je helemaal wegblazen.
De topper van deze preselectie heet Kaat & Daan. Hun ingetogen folk kwam live veel beter uit de verf dan op vi.be. We zagen en hoorden een hecht duo en muziek vol pure schoonheid die zonder veel franjes voor zichzelf sprak. Zelfs als er wat elektronica kwam piepen, was deze functioneel, als een discreet juweel, en zeker geen make up om mankementen te verbergen.
Tussen het donkere van The Cure en het minimalistische van The xx ligt de muziek van Soldier’s Heart, met donkere bassen en een hoge vrouwenstem. Hun meest aanstekelijke song was hun 2de, we vermoeden wel dat ze de tekst in Engelstalige landen om te lachen vinden. De derde song leek de weg maar niet te vinden, als een koppige man die liever blijft rondrijden dan de weg te vragen.
De loting zorgde ervoor dat met The Insect Soldiers of the Sky de jongste deelnemers de avond mochten afsluiten. Dit deden ze met de flair van de groten, en een zanger die een frontman was in de echte zin van het woord. Hun dansbare punky rock ‘n roll, denk aan The Jam en The Rifles, klonk zo aanstekelijk dat deze insecten na Kaat & Daan de beste act van de avond waren.
Check hier de previews op en de verslagen van de andere preselecties
Humo’s Rock Rally op de site van Humo zelf
Volgende week is Humo’s Rock Rally te gast in Hamont-Achel (De Posthoorn, 27.01, info & tickets) en Leffinge (Zaal De Zwerver, 28.01, info & tickets)
De kalender van Rondpunt 26 vind je hier