De NMBS is niet de concertganger zijn beste vriend. Zondag werd dat nog maar eens duidelijk. In eerste instantie werden we door Artefact verblijd met het nieuws dat ook Fennesz in het STUK zou spelen, later werd onze euforie getemperd toen we zagen dat er zo laat op de avond geen trein huiswaarts meer was. Hierdoor waren we enkel aanwezig bij het middagluik van het festival, dat met optredens van Cloud Boat en patten wel een verwenprogramma bood.
Als eerste mochten Inwolves aan de bak, het nieuwe project van Zita Swoon Group-drumster Karen Willems. Live werd ze bijgestaan door Ward Dupan van Low Vertical en Jürgen de Blonde van de portables. Het trio bracht zondagmiddag erg filmische, vaak instrumentale muziek die nog het best onder post-rock gecategoriseerd kan worden. Een echte spanningsboog ontbrak en de songs die we te horen kregen voelden wel erg als jams aan. Slechts eenmaal wist het drietal ons te beklijven, namelijk tijdens een noisy passage waarin Willems zich helemaal liet gaan op haar drumstel. Desalniettemin kregen we toch al vroeg op de dag een duystergevoel.
Weemoed is troef op Artefact, zo ook bij de Spanjaard Rauelsson die vergezeld door een violist zijn vele kunsten kwam tonen. De artiest stelde in Leuven z’n laatste album voor, een plaat waarvoor meneer Medall zijn inspiratie haalde bij de zee. Dat was vooral expliciet hoorbaar in de samples van kinderlijk strandgeroezemoes en geluiden van krakend zand. Daarnaast speelden de liedjes zich af op de interessante scheidingslijn tussen ambient en neo-klassiek en werden atypische instrumenten als mondharmonica en glockenspiel gebruikt voor een eigenzinnige toets. Het resultaat was enerzijds muziek die bijzonder boeiend was om naar te luisteren en anderzijds deed wegdromen naar boottochten en westenwinden. Rauelsson stond vijftig minuten op het podium, maar mocht van onderstaande gerust nog eens even lang zijn doorgegaan.
Vervolgens was het tijd voor de Londense artiest patten (zonder hoofdletter graag) die in het STUK tijdens een opmerkelijke en bevreemdende show de puntjes op IDM’s i kwam zetten. De Brit z’n muziek zou je behoorlijk cerebraal kunnen noemen en het mag bij gevolg ook niet verbazen dat het labelhoofd van Kaleidoscope zijn eigen nieuwe album zal uitbrengen bij Warp. Wat het optreden van de man zo speciaal maakte, was ongetwijfeld de onvoorspelbaarheid van z’n performance. Vooreerst kreeg elk nummer een absoluut ontoegankelijke in- en outro, die in tegenstelling tot de rest van de klanken niet begeleid werd door visuals. De getoonde beelden waren overigens intrigerend en geestverruimend, kortom een echte meerwaarde bij de performance. Daarnaast speelde patten tijdens de songs zelf met de verwachtingen van het publiek. Hypnotische, hyperactieve mantra’s werden keer op keer abrupt afgebroken en de artiest stelde het bevattingsvermogen van de toehoorders op proef door middel van een grote hoeveelheid eclectische geluiden. Tot slot durfde de muzikant, tevens gewapend met een gitaar, ook z’n eigen liedjes onder handen nemen, zo merkten we tijdens ‘Drift’. Hoewel wij er gek van zijn, zal de Brit zijn muziek niet door iedereen gesmaakt kunnen worden. Hoe dan ook is zijn performance uitermate interessant om eens te zien.
De headliner van het middagluik was Cloud Boat, bestaande uit gewezen schoolgenootjes van James Blake. Diens gedurfde gebruik van stilte als instrument nam het duo trouwens gewillig over. Dat zorgde in Leuven weer voor een geweldige contrastwerking. Tegenover die ijzingwekkende rust stond namelijk een heel zware sound, voortgebracht door ijle post-rockgitaren en loden beats. Dat zorgde voor minutenlang kippenvel en vooral een bij momenten erg intense show. Een andere belangrijke factor was de prachtige stem van frontman Tom Clarke, die al dan niet hoog of galmend de ruimte vulde. Veel nummers heeft het drietal – live is er een extra gitarist voor een krachtiger geluid – overigens niet ten berde gebracht. Ze kozen er eerder voor om songs uit te rekken; de waanzinnige afsluiter ‘Pink Grin’ wel tot tien minuten. Daarnaast werd het Leuvense publiek getrakteerd op heel wat nieuw materiaal. De jongens willen blijkbaar al snel een opvolger voor hun debuut uitbrengen. Wat we hoorden klonk alvast helemaal anders dan wat we van de Britten gewend zijn. De liedjes waren rijker, dynamischer en minder breekbaar. Een vleugje Vondelpark bereikte ons bij de ontspannende, eerst gespeelde nieuweling. De laatste was dan weer dansbaar en bombastisch. In ieder geval zagen we dat Cloud Boat weer in goede doen was en dat het duo genoeg talent bezit om ook van hun tweede langspeler iets uitzonderlijks te maken.
Het STUK programmeert binnenkort onder meer Crystal Stilts (06.03), Angel Olsen (04.04) en Phantogram (19.05). Klik hier voor meer info, tickets en de volledige kalender.