Verslag Amatorski in de Vooruit op 30 november – gemengde gevoelens

door Sven Volckerijck

Een licht haperende filmscore en een projectie die precies maar niet op gang wil komen, zo begint het optreden van Amatorski. Woensdagavond startten ze, onder de noemer ‘Amatorski Film’, hun nieuwe tournee in een volle Gentse Vooruit. En dan: ‘Soldier’, een pracht van een nummer, en een opener om u tegen te zeggen. Dat belooft.

Na twee reguliere songs wordt er op een scherm voor de groep de stomme film ‘Impatience’ van Charles Dekeukeleire uit 1928 geprojecteerd. Dat schijnt een parel der cinematografische geschiedenis te zijn, met slechts 4 personages: de berg, de moto, de vrouw en enkele abstracte blokken. De kortfilm wordt hier en daar al eens vergeleken met ‘Un chien andalou’ van Buñuel, dus verwacht je niet aan een rechttoe rechtaan verhaal. Hoe revolutionair de prent ook moge geweest zijn, de projectie met op de achtergrond de band die er nieuw gecomponeerde muziek bij speelt doet hem geen eer aan. Het is erg moeilijk de film te volgen. De muziek is goed, zonder meer. Het is pure, uitgebeende Amatorski, soms knetterend en knisperend, soms post-rock voor softies.

Daarna wordt een meer gewone set ingeluid met ‘Same Stars We Shared’. Tijdens de rest van dit concert worden op twee schermen, één voor en één achter de groep, beelden geprojecteerd van de jonge filmmaker Stien De Vrieze. De dubbele projectie verleent die films een ongewone diepte, maar geeft de kijker soms ook het gevoel dat hij gedronken heeft en alles dubbel begint te zien.

Nummers als ‘The King’ en ‘Peaceful’ bewijzen de klasse van de band nog meer dan de andere songs uit hun eerste EP en debuutalbum, en langzaamaan krijgt Amatorski het zittende publiek mee. Zangeres Inne heeft intussen geleerd een groep mensen iets zelfzekerder toe te spreken, al doet ze dat erg weinig. Op het einde, voor afsluiter ‘Come home’, dankt ze uitgebreid de hele crew achter het project, en ze krijgt met haar aandoenlijke sociale onhandigheid de zaal op haar hand. Dan wordt hun bekendste nummer ingezet, en het krijgt een arrangement mee dat, ongelooflijk maar waar, schippert tussen pianobarjazz en alt.country. Het meest verrassende daaraan is wellicht dat het nog werkt ook: het bekende ‘Come Home’ krijgt zo toch nog een verse laklaag, en klinkt frisser dan je zou verwachten.

Gemengde gevoelens blijven hangen wanneer de zaallichten het publiek naar de uitgang leiden. De muziek is schitterend, en ook de nieuw gecomponeerde soundtrack mag er zijn, maar ondanks alles valt de projectie van filmmateriaal (en al zeker van de bizarre kortfilm uit 1928) tegen. Een optreden met twee gezichten is achteraf gezien zelden memorabel, al kunnen we ons voorstellen dat de meningen over deze formule gemengd kunnen zijn, en dat sommigen zullen verkondigen dat dit een geniaal opzet is.

Concertzaal Vooruit in Gent zet de komende weken o.m. nog Vetiver (6/12), Customs (11/12) en Thurston Moore (13/12) op het podium. Tickets, info en de volledige kalender vind je hier

Amatorski website