Voor de betere electronica moest je donderdagavond in the International House zijn. Op de affiche van de eerste festivalavond van het And& festival in Leuven prijkten meteen enkele prachtige namen, waarvan er twee in ons eindejaarslijstje van vorig jaar stonden. In de turnzaal stond aan weerszijden podia opgebouwd die om de beurt Up High Collective, Laurel Halo, Kelly Lee Owens en Jlin mochten verwelkomen.
Het Leuvense beatcollectief Up High Collective trapte de avond in gang. De zeldzame vroege vogels hielden zich netjes aan de rooilijn van vijf meter van het podium, totdat het duo vriendelijk uitnodigde om wat dichter te komen. De eerste helft van de set verwenden ze ons met wat ouder materiaal en vuurden supersonische beats af die de hele turnzaal als een glazen doos lieten trillen. Langzaam maar zeker ontstond een volwaardig feest bij daglicht, waarbij buitenaardse tonen en trillende vloeren als een magneet de zaal vulden. Veel ruimte om dit te overtreffen was er nadien niet.
Archieffoto van Up High Collective door DOT.
We waren volledig opgewarmd toen Laurel Halo aan de andere kant verscheen als een schuchtere blondine verscholen onder haar petje. Meer moeite hoefde deze Amerikaanse electronica-dame niet doen om de eerste twee rijen te overhalen met een van links naar rechts stappende choreografie. Erachter ontstond helaas een praatfeest en een uitdagend dilemma tussen de performance of de uitgang, die zich net langs het podium bevond. Van een performance was echter niet veel sprake. Hoewel Laurel Halo een zeer krachtige set voor ons presenteerde gaande van techno tot ambiënte ensembles, konden we van haar gezicht nauwelijks aflezen hoe zij zich daarbij voelde.
Met een draai van 180 graden richtten we ons vervolgens tot Kelly Lee Owens. Deze Britse artieste bracht vorig jaar haar eerste album uit met nummers om bij weg te dromen, maar deed er gisterenavond nog een schepje bovenop. Haar performance gaf de nummers net dat tikkeltje extra slagkracht die op plaat soms ontbreekt. Indische samples ondersteunden haar engelenstem in opener ‘S.O.’, waarna ze op gang kwam en ons verraste met elektronische drumpartijen in het duistere ‘Keep walking’. Variatie was er dankzij meer dansbare nummers zoals ‘More than a woman’, ‘Evolution’ en vooral ‘Bird’ dat het onbetwistbare hoogtepunt van haar optreden was – en misschien wel van de hele avond. Wat rustig en braaf op gang kwam, mondde uit in een hard techno-feest.
Met wat vertraging opende ook afsluiter Jlin haar set, na de afbraak van Kelly Lee Owens. Het systeem met de twee podia bleek dus toch niet zo efficiënt. In mum van tijd verspreidde een grote rookwolk zich naar alle uithoeken van de zaal en konden we niet meer uitmaken of Jerrilynn Patton daadwerkelijk achter haar draaitafels stond. Het leek vooral om de beleving van de ruimte en muziek te gaan, bijgestaan door uitstekende psychedelische lichteffecten. Daarbovenop smeet de Amerikaanse geweldige ritmische percussies en melodieën die het dansende publiek dirigeerden.
Achteraf gezien leek de turnzaal meer dan groot genoeg om the International House op zijn fundamenten te laten daveren. Er was steeds voldoende plek om elke bezoeker minstens een volledige vierkante meter te gunnen. Hierbij bleef vooral één optreden nazinderen: Kelly Lee Owens bewees zichzelf als performance artieste en zette eigenlijk als enige een optreden neer dat ook echt de moeite was om te bekijken.
Ook vanavond is er allerlei boeiends te beleven op And&, met onder andere Joy Orbison, Bicep en STUFF. (info & tickets).