Soms is een optreden als geheel net zoals de liedjes die het opbouwen. Dat was gisteren het geval bij Tops, dat in de voormalige Gentse bibliotheek op uitnodiging van Subbacultcha een bloemlezing gaf uit de hoofdstukken weemoed, melancholie, hartzeer (en elk ander synoniem dat je kan bedenken).
Foto’s door Valerie De Backer
Voor en na de show speelde Fleetwood Mac. Dat is niet bijster relevant en ook geen zeldzaamheid in Nest maar met Tops op het podium wél de ideale soundtrack. Niet alleen qua opstelling leek de band (ondertussen ook een vijftal) op haar iets veelzijdigere voorbeeld, ook de bedrieglijk vrolijke nummers en de meeslepende zang van frontvrouw Jane Penny deed geregeld denken aan Stevie Nicks. Ze had voor de gelegenheid haar plateauzolen aangedaan – het was tenslotte zaterdag, en Tops weet onderhand hoe het een zaal in beweging moet krijgen.
De nummers van jongste plaat ‘Sugar at the gates‘ zijn nochtans een pak slomer en navelstaarderig dan de eerste twee albums. Gelukkig kregen de nummers live wel de nodige opstekertjes mee, in de vorm van goedgemikte gitaarriffs en basriedels die op je gewrichten inwerkten. Als geheime wapen had Penny haar dwarsfluit mee: drie keer gebruikt, drie keer raak. Tops maakt vrolijke liedjes voor trieste mensen en maakt duidelijk aan welke kant van het emotionele spectrum ze zelf staan: er werd al eens gelachen wanneer iemand z’n soleermomentje verpeste of met een atypische uithaal even voor verwarring zorgde. Het gaf de in sé simpele liedjes live dat welkome extraatje, en je wou spontaan zelf lid worden van de groep.
Nadat Penny in het zwaarmoedige ‘Hours between’ over haar toonladder hinkelde, kreeg ‘The hollow sound of the morning chimes’ live dankzij een funky riff wat extra energie. Een tweede gitaar werd aangegespt voor ‘Marigold & gray’, waarna het pittige ‘Diamond look’ de zaal in beweging kreeg. ‘Dayglow bimbo’ pikte daar gretig op in, en ‘Way to be loved’ bundelde vervolgens alle troeven van Tops in één nummer – het werd zelfs even hernomen en mondde uit in een euforische finale. Nieuwstje hitje ‘Petals’ mocht daarna onze schouders een laatste keer losschudden in een versnelde versie.
Tops had de setlist in sneltempo afgewerkt, waardoor we een bisronde met tegelplakker ‘Outside’ kregen (die baslijn!). Nog leuk: de cover van Neil Youngs ‘Lotta love’, waarin voor het laatst de dwarsfluit werd bovengehaald. Tops stuurde ons zo neuriënd de nacht in, en die matige nieuwe plaat vinden we nu net dat tikkeltje minder teleurstellend.
In Nest kan je binnenkort Tsar B (28.11), Shht (29.11) en Weval (20.12) aan het werk zien. Een volledig overzicht vind je op de website van de zaal.