Raketkanons nieuwste album mocht dan wel op lovende recensies rekenen, het is vooral op het podium dat de band zijn strepen verdiend heeft. De Gentse formatie heeft een uitstekende livereputatie, waarbij vooral frontman Pieter-Paul Devos bekend staat als een ongeleid projectiel dat het energieniveau tijdens elke show in het rood doet gaan. We waren dan ook razend benieuwd hoe het nieuwe materiaal in de concertzaal zou uitpakken.
Dit bericht bekijken op Instagram
Voordat de Gentse artillerie van stal werd gehaald mochten The Germans eerst het slagveld verkennen. In het begin van de show bracht deze groep zweterige noiserock, badend in een mysterieus paarsblauw licht waardoor het optreden een mystieke vibe kreeg. Plots sloeg de sfeer echter helemaal om en hoorden we iets dat op griezelige circusmuziek leek, waardoor we dachten dat de kermis die buiten op het Conservatoriumplein stond even naar binnen was verhuisd. De frontman had met zijn kolderieke dansjes een soort bizar maar aanstekelijk charisma en stond op het podium meer te kreunen en te hijgen dan te zingen waardoor het leek alsof hij aan een vorm van microfoonseks deed. Naar het einde van de show toe werd de muziek trager, zwaarder en slepender waardoor het terrein helemaal braak werd gereden voor het geweld dat nog moest komen.
Raketkanon betrad het podium, maar het verwachte openingsvuur liet nog even op zich wachten. De band begon namelijk met ‘Robin’, een nummer vanop zijn recentste plaat dat begint als een relatief rustig akoestisch liedje dat nooit écht tot uitbarsting komt. Wanneer ‘Nico Van Der Eeken’ uiteindelijk door de zaal weergalmde kregen we toch een optreden voorgeschoteld waarbij ons slechts zelden een adempauze gegund werd. De synth en de gitaar wisselden elkaar continu af als dragend instrument om uit te nodigen tot respectievelijk freaky danspasjes of wilde moshpits. Reeds bij het derde nummer dook Pieter-Paul Devos in het publiek, een tafereel dat zich in het komende uur nog meermaals zou herhalen. Tijdens ‘Herman’ – nog steeds Raketkanons hardste nummer – zette hij het publiek dan weer op het verkeerde been door zijn “tekst” juist heel statisch en plechtig te schreeuwen. Ook voor humor was er plaats in deze wervelwind.
Als we toch een punt van kritiek moeten geven, dan is het dat de gitaarsound gerust nog wat harder en smeriger had mogen klinken. Een nummer als ‘Fons’ is op plaat een absoluut hoogtepunt, maar live had het net wat minder punch terwijl het toch juist andersom zou moeten zijn. De onuitputbare energie van de bandleden wist dit gelukkig ruimschoots te compenseren waardoor het alsnog een heftig optreden werd zoals we van de Gentenaars gewend zijn. Het nieuwe materiaal kon zijn mannetje staan tussen publieksfavorieten als ‘Judith’ en ‘Florent’ en Raketkanon bewees opnieuw dat ze terecht gezien worden als een van de spannendste livesensaties die ons land te bieden heeft.
De Kreun biedt binnenkort nog een podium aan voor onder andere Mgla, Phosphorescent en Lucy Dacus. Een volledig overzicht vind je op de website van de zaal.