Joost is zowat het schoolvoorbeeld van een zoomer-artiest. Hij begon zijn carrière als Youtuber, schakelde over naar absurd-komische hiphop en communiceert voornamelijk in de vorm van memes. Zo’n jaar geleden stond hij nog in de Charlatan, en na een passage op Pukkelpop speelde hij gisteren een van twee uitverkochte shows in de grote zaal van de Vooruit, waar iedereen zijn identiteitskaart moest tonen om te bewijzen dat ze wel zestien waren als ze een biertje wilden kopen. Nu vraag je je misschien af wat ik, een masterstudent die volgende maand 25 wordt, daar in godsnaam te zoeken had. Wel, ik weet het zelf ook nog steeds niet zo goed, maar het was alvast een heel memorabele avond.
De voorprogramma’s werden verzorgd door twee van Joosts vrienden die elk een setje van twintig minuten mochten brengen. De eerste daarvan was Rarri Jackson. Het optreden begon met Chief Keefs ‘Love Sosa’ op bandje afgespeeld, waarna de hypeman op het podium met de vraag “zijn jullie klaar voor deze experience?” en oh boy, een experience was het zeker. Nog voor de rapper zelf op het podium kwam, werd het publiek al meermaals gevraagd om te flashen met gsm-lichten en dingen naar de dj te roepen, wat ze wonder boven wonder ook dolenthousiast deden. Toen Jackson uiteindelijk zelf ten tonele verscheen zat hij vooral mee te springen op zijn muziek, terwijl de hypeman de raps op zich nam. “België, ik hoor jullie niet?!” riep hij op een bepaald moment. Wij jou ook niet, Rarri.
“Zijn” muziek is trouwens veel gezegd. Rarri bracht ongeveer twee nummers van zichzelf, waaronder ‘Friesland’ dat opgebouwd is rond de gevleugelde woorden “Ik voel mij superfris, maar ik kom niet uit Friesland”. Voor de rest liet hij de dj een paar plaatjes draaien, waaronder Ilovemakonnens ‘Tuesday’ en ‘I love it’ van Icona Pop. Verder vroeg hij in autotune aan het publiek waar het feestje was, een truc die ik al niet meer gehoord had sinds m’n laatste chirofuif. Rarri Jacksons grootste prestatie was dat hij er tot tweemaal toe in slaagde om me te doen beseffen dat ik oud word. De eerste keer was toen hij een poprock-nummer liet afspelen dat door heel het publiek luidkeels werd meegezongen, maar dat wij moesten Shazammen omdat we het niet kenden. Het bleek de iCarly theme song te zijn. De tweede keer was toen hij het publiek vroeg om “te turnen alsof ze morgen niet naar school moesten”.
Over tweede opwarmer Brunzyn kunnen we veel korter zijn. In tegenstelling tot Rarri kwam hij gewoon zijn eigen repertoire brengen, dat hij effectief zelf meerapte. Ironisch genoeg werd deze show door de relatief hogere kwaliteit ervan net veel saaier dan die van zijn voorganger. Veel verder dan een paar uitgekauwde trapnummers die we al vele malen eerder en beter gehoord hebben komt de man namelijk niet, en écht enthousiast werden ze ook al niet gebracht.
De projectie schakelde over naar beelden uit de oude doos waarin enkele ridders op veldtocht leken te gaan en uit de boxen schalde ‘Meneer de president’ van Boudewijn De Groot. Het duurde echter niet lang voor het maatschappijkritische nummer overging in Joosts ‘Ome Robert’, waarna de Frieslander zelf als een bundeltje energie op het podium kwam springen. Het luidde ook een uurtje ononderbroken moshen aan, al had de pit meer weg van een spelletje vleeshoop. Joost vuurde de ene na de andere banger op het publiek af, waar de stuiterende beats en de droogkomische oneliners de rode draad doorheen vormden.
Joost had ook een hoop vrienden meegenomen. De eerdergenoemde Brunzyn mocht zijn verse in ‘Voorhoede’ komen doen, maar het was vooral Daan Koens die de show stal. Keurig in kostuum gekleed kwam hij de stage opgewandeld, waardoor hij er even rapper-achtig uit zag als zijn naam klinkt. Joost vertelde dat hij de man had leren kennen via Twitter en dat ze nog samen hadden gewoond, maar dat de huisbaas ze op straat heeft gezet. Op de vurige tracks ‘Bus gemist’ en ‘Agoeie’ bewees de man wel om de mic effectief te kunnen beheersen. Ook oude youtubekameraad Stuntkabouter mochten even ten tonele verschijnen. De man hoefde niet eens te rappen (wat hij ook niet deed), enkel zijn korte aanwezigheid was genoeg om het filmpjeskijkend publiek wild te maken.
De humor van Joost komt voornamelijk naar voren in de teksten, die vol staan van woordspelingen die zo flauw zijn dat ze werken. In de show werden er echter nog een paar komische elementen verwerkt. Het was tijdens Joosts show al haast een traditie geworden om ‘Axel F’ van Crazy Frog te coveren, maar voor de verandering koos hij voor diens remix van ‘I like to move it’. Qua projecties konden we onder andere genieten van heel wat ronddraaiende Minions.
Afsluiter van de hoofdset was ‘Scandinavian boy’, grootste hit van de memerapper en tevens ook een welgekomen rustpunt na drie kwartier bouncen. Die adempauze was geen overbodige luxe, want na een korte pauze kwam Joost terug om zijn triomfantelijke ‘Summervibes 2019’ te brengen, dat haast een happy hardcore nummer is. Na ‘Marco Borsato freestyle’ was de show dan echt afgelopen. Hij haalde iedereen van zijn crew op het podium om ze te bedanken, en dat op de tonen van een hardstyle remix van ABBA’s ‘The winner takes it all’. Dit is hoe generatie Z oprechte emoties toont.
Toen de show afgelopen was scandeerde het publiek nog minstens tien minuten lang verschillende refreinen van Joosts nummers en ontstonden er verbale ‘eeeeeh – ooooh’-duellen tussen het balkon en de mensen op de vloer. Op verschillende momenten voelde ik me veel te oud om hier aanwezig te zijn, maar tijdens de set van Joost heb ik me vooral geamuseerd door diens onuitputtelijke energie. De quarterlifecrisis achteraf neem ik er dan graag bij.
Concertorganisator Faded organiseert binnenkort shows van Jpegmafia (11.03, Zappa), Princess Nokia (17.03, Trix) en Fat Nick (20.04, Zappa). Tickets en info vind je op de website van de promotor.