Voor de eenentwintigste keer verzamelden pers en vrienden/familie van de deelnemers voor de finale van Humo’s Rock Rally. De wedstrijd van het gelijknamige weekblad beroept zich steevast op het indrukwekkende lijstje met winnaars, maar heeft het steeds moeilijker om die erfenis te evenaren. En dat lag niet alleen aan de deelnemende artiesten.
The Calicos wonnen de titel en 10.000 euro.
Eerst en vooral was er heel wat minder interesse voor de vele voorrondes. Ook de Ancienne Belgique was gisteren lang niet uitverkocht en de balkons waren deze keer zelfs niet toegankelijk, zodat iedereen beneden samendromde. Toegegeven: het vergt heel wat toewijding om op een zondag van 15 tot 22 uur uur in een concertzaal te kruipen wanneer de rest van de stad door het mooie weer in een openluchtfestival verandert. Maar het opzet van de wedstrijd is dat groepen zich live moeten kunnen bewijzen, en om iedereen een kwartiertje roem te gunnen is die vroege start nodig. Dankzij de vele voorrondes en twee halve finales zagen we zondag gelukkig niemand die het podium van de Ancienne Belgique niet waardig was.
Een gevolg van dat live-gegeven is dat heel wat projectjes plots op zoek moeten gaan naar een live-opstelling. Ugly Weirdo en Monskopoli hadden daar het meest last van. Die eerste, onze eigen schrijver Sigi Willems, schakelde de hulp in van twee vrienden. Janne Vanneste haalde dan weer 2/3de van Wallace Vanborn binnen, wat ondanks die stevige onderbouw de zenuwen en slordigheidsfoutjes niet kon verhullen. Jozefien Deloof (publieksprijs) transformeerde speciaal voor de wedstrijd van singer-songwriter naar band, terwijl Emy koppig vasthield aan enkel haar gitaar en oprecht gebrachte nummers. Het leverde haar een derde plek op. De best op elkaar ingespeelde bands waren Lagüna (in een niet zo ver verleden in een niet zo andere set-up nog te boeken als Melting Time) en The Calicos, niet toevallig nummers twee en één op het podium. De postpunk van Lagüna lag echter zo in het verlengde van vorige winnaars Whispering Sons, dat de keuze voor The Calicos te begrijpen valt – het is tenslotte een ‘Rock Rally’, geen ‘Postpunk Rally’. Alleen jammer dat er dan voor een groep gekozen wordt die zo tijdloos is dat het saai wordt. Denk Ryan Adams zonder de nodige verslavingen of Novastar zonder de sterke melodieën. Wat die laatste deed in 1996, doen The Calicos nu dus ook. Het was niet de spannendste finalist, en ook de beste nummers kwamen van andere kandidaten. En dus krijgen we na Whispering Sons (steengoede groep, maar een muzikaal anachronisme) opnieuw een winnaar waarvan de meerwaarde binnen de Belgische muziekwereld te betwijfelen valt.
Lagüna belandde op plaats twee
Wat de finale extra vermoeiend maakte was het totale gebrek aan variatie. Tussen de 825 ingezonden demo’s zat blijkbaar geen enkele degelijke electronica, hiphop of jazz-act, drie genres die tegenwoordig vaak frisser klinken dan de zoveelste gitaargroep. En dus plugde in elke groep wel iemand z’n gitaar in de versterker, de ene al wat enthousiaster (Budget Trash, Danny Blue And The Old Socks) dan de ander (Watchoutforthegiants). Gelukkig was er nog Diane Grace, dat met behulp van versierde zakken, een theatrale SM-meesteres, ronddwarrelende plukjes schaamhaar en Mauro Pawlowski op een alpenhoorn nog iets spannend liet gebeuren op het podium. Buiten categorie, en dus nooit in de running voor een podiumplek.
Wat de Rock Rally vermoedelijk het hardst treft is Studio Brussels tegenhanger De Nieuwe Lichting. Niet alleen is dat een jaarlijkse wedstrijd die nieuw talent bijgevolg sneller kan ontdekken, de beloning is er ook groter. Airplay op de tweede grootste radiozender van het land is nu eenmaal waardevoller dan de erkenning van een tijdschrift waarvan het bestaan door dalende oplages en mediafusies nogal onzeker is – al is die 10.000 euro natuurlijk mooi meegenomen. Maar het is airplay die je doorgaans extra boekingen oplevert, en die kan je met 10.000 euro niet kopen (alhoewel…).
Een prijs of erkenning is slechts zo veel waard als de waarde die er door de rest van de wereld (lees: Vlaanderen) aan gehecht wordt. Als Humo’s Rock Rally na ruim veertig jaar geen midlifecrisis wil doormaken, zal er dringend aan de formule, diversiteit en prijs gesleuteld moeten worden.
Voor de volledigheid onze pronostiek: 3. Danny Blue And The Old Socks, 2. Jozefien Deloof, 1. Lagüna
Foto’s door Jens De Meester