Vijf jaar geleden is het al. In 2009 zorgde de Britse La Roux met ‘Bulletproof’ voor een van de superhits van dat jaar en kreeg ze meteen een popsterrenstatus toegeschreven. Daarna verdween de zangeres wat op de achtergrond om eerder in 2014 alleen (haar schrijfpartner gaf er de brui aan) met ‘Trouble in paradise’ een sterke popplaat neer te zetten, al is het grote publiek misschien niet helemaal meer mee.
Vooraf kregen we nog Meanwhile te horen in de Brusselse Orangerie. De vier hippe jongens brachten discopop die van popsterallures genoot, vooral de platinablonde zanger liep over van zelfvertrouwen en podiumprésence. Het komt maar weinig voor dat we voorprogramma’s zien die de energie vinden om dit soort stadionshows neer te zetten, maar om daar te raken moet er misschien nog wat geschaafd worden aan echte hits.
La Roux en Meanwhile speelden op 3 december in de Botanique. Koen Kordier was erbij en maakte bovenstaande foto’s, Tiffany Devos schreef een verslag.
De Britse Elly Jackson opende haar set met de zuchtjes en kreuntjes van single ‘Let me down gently’, de enige quasi-slowsong die de revue zou passeren en op plaat voorzien is van een saxofoonsolo die we helaas niet live mochten bewonderen. Daarna schakelden La Roux en haar vierkoppige band een versnelling hoger om nooit meer gas terug te nemen. Ertussen kregen we nog een “thank you” in een zware stem die ons verraste door het contrast met de kenmerkende hoge kopstem van de Britse zangeres. Wat volgde was een interessante afwisseling tussen oud en nieuw werk, waarbij nostalgie naar 2009 niet alleen bij het publiek te vinden was, maar ook La Roux zelf zei dat ze ons terug ging katapulteren naar vijf jaar geleden en dat ze dankbaar was dat we sindsdien fans waren gebleven.
De rode draad doorheen de twee platen van La Roux zijn trieste teksten verpakt in vrolijke discopop. En live werd de vibe ook positief en upbeat gehouden. Elly Jackson liep heen en weer dansend over het podium, maar toch zat er iets niet helemaal juist. De zangeres is geen geboren frontvrouw, bewaarde een zekere afstand met het publiek en haar houding voelde eerder ingestudeerd aan. De grens tussen echt en vals vervaagde soms. De voorbereide moves (ook bij de band) zorgden ervoor dat spontaniteit ver te zoeken was, al komt dat wel vaker voor bij rasechte popacts. Er was ook geen ruimte voor originele invallen, want de geluidsband liep mee. Refreinen werden versterkt door de meelopende stem en songs zoals ‘Tigerlily’ (met een freeze) en ‘Tropical chancer’ (gitaarbattle met drie akkoorden) leden onder de goedkope publiekstrucjes.
Al die zogenaamde minpuntjes zorgden er echter wel voor dat de performance een kracht herbergde zoals we dat van een popact verwachten. Zonder de meelopende band en publiekszoethoudertjes zou La Roux misschien wat magertjes uit de hoek gekomen zijn. ‘Uptight downtown’ zat bijvoorbeeld vol energie en het gros van de liedjes overweldigde meer dan op plaat door de sterke beats en de onfeilbare geluidsband als ruggengraat. Ook ‘Silent partner’ zorgde met zijn vernietigende break voor een onvergetelijke finale. Eerlijk gezegd was het moeilijk om je zelfs maar een seconde te vervelen. Elly bracht hit na hit na hit na hit. En ‘Bulletproof’? Die song heeft duidelijk nog niks van zijn pluimen verloren, want instant sing-along was de boodschap voor het Botanique-volk.
1. Let me down gently
2. Fascination
3. Kiss and not tell
4. In for the kill
5. Quicksand
6. Sexoteque
7. Cruel sexuality
8. I’m not your toy
9. Tropical chancer
10. Uptight downtown
11. Colourless colour
12. Silent partner
______________________________________
13. Tigerlily
14. Bulletproof
Een volledige concertkalender, info en tickets vind je op de site van de Botanique. Ze programmeren binnenkort onder andere The Dø, (14.12), Jambinai (14.12) en Yelle (17.11).
La Roux Website
Meanwhile Facebook