De gebruikelijke small talk die voor de aanvang van optredens aan de toog wordt bovengehaald was maandag anders van aard. Geen meteorologische bedenkingen, wel de vaststelling dat er “toch nog veel volk is”. De AB Box stond inderdaad goed vol ondanks de omstandigheden en dat deed de white guy funkies zichtbaar deugd.
-
Jungle -
Jungle -
Jungle -
Jungle -
Jungle -
Jungle -
Jungle -
Beaty Heart
Op 8 december 2014 weerklonken er oerwoudgeluiden door de Ancienne Belgique met het optreden van Jungle en Beaty Heart. Bert Savels besliste om toch maar een fototoestel mee te nemen in plaats van een machete en trok op pad. Mattias Goossens schreef een verslag.
Dat het de laatste avond van hun tournee was kan natuurlijk ook een rol hebben gespeeld. Hun naamloze debuutalbum kon op veel bijval rekenen van zowel de blogosfeer als de erkende critici en al snel zagen ze zich gebombardeerd tot nouveau hip. Niet onlogisch: alles komt terug en de radiovriendelijke soulfunk van Jungle is zo herkenbaar dat je meteen mee bent. Dat blijkt live soms een onoverkoombaar euvel: al het materiaal van hun debuutalbum komt aan bod en dan slaat de eentonigheid soms toe. Het is vrolijk en dansbaar – storen of vervelen doen ze niet – maar de uitgekiende keuze van hun singles verbergt goed hoe middelmatig het album al te vaak is.
Oorspronkelijk opereerden oprichters Tom McFarland en Josh Lloyd-Watson vanuit de veilige omgeving van hun studio. Live wordt het duo bijgestaan door een uitgebreide ritmesectie, backingvocals en –clappings en een bassist. Dat levert een warm geluid op – die uitbarsting in ‘Lucky I got what I want’! – en zorgt dat er altijd wel wat te zien is op het podium. McFarland en Lloyd-Watson zoeken regelmatig de interactie op met de zaal en dan springt in het oog hoe hun baritonspreekstemmen afsteken tegen de hoge kopstemmen die in elk nummer primeren. De set is beter opgebouwd dan bij hun eerste doortocht op Pukkelpop deze zomer en zo blijven de aanwezigen een uur lang vrolijk meedansen. ‘Busy Earnin’ en ‘Time’, die er op het album bovenuitsteken, worden tot het einde bewaard en onthaald op gejuich. Daarna is het echter afgelopen en zo klokken de Britten mooi af op 60 minuten. Echt beklijven deed het gezelschap niet, al zijn we benieuwd hoe hun geluid in de toekomst zal evolueren. Misschien krijgen we een voorsmaakje in Trix op 31 maart?
Een volledige concertkalender, info en tickets vind je op de site van de site van de Ancienne Belgique. Binnenkort treden onder andere Pigeon (10.12) en The Sore Losers (20.12) op.