De kleinste zaal van de Botanique kreeg gisteren groot bezoek. De meisjes van Honeyblood kwamen er in gewijzigde opstelling hun eersteling voorstellen.
-
Honeyblood -
Honeyblood -
Honeyblood -
Honeyblood -
Honeyblood -
Honeyblood -
Honeyblood -
Honeyblood
Op 14 oktober 2014 speelde Honeyblood in de Witloof Bar van de Botanique. Bert Savels ging op pad om foto’s te nemen, Thomas Konings zorgde voor een review.
Hoe doe je dat gepaster in ’s lands beste concertkelder dan met een heleboel lawaai? Het tweetal wist het ook niet en ramde er lustig op los. We hoorden door de stevige sound en de minder gepolijste zang van de sympathieke Stina meer de donkere invloeden uit de jaren 90 dan de zonnige huppelpop van bijvoorbeeld Best Coast. In het begin pakte dat evenwel niet al te best uit. De blonde nieuwe drumster trommelde wel erg luid op haar instrument en overstemde op de manier de liedjes. Aan de ongemakkelijke bindteksten merkte je bovendien dat het duo zich niet al te comfortabel op het podium voelde.
Na enkele songs begon de show gesmeerder te lopen. Het geluid klonk uitgebalanceerd, de Schotten hadden er weer helemaal zin in en zelfs hun gebabbel tussen de liedjes door werd aangenamer. Vooral oude singles als ‘Killer bangs’ en ‘(I’d rather be) anywhere but here’ staken er in Brussel bovenuit, ze werden swingender gebracht en gitariste Tweeddale kon haar spelplezier met moeite nog verbergen. Het was dan ook jammer dat albumafsluiter ‘Braid burn valley (blink now you’ve missed it)’ tussendoor de vaart uit de set haalde. Dan had het eveneens trage, door Stina solo gebrachte bisnummer ‘Kissing on you’ meer effect door een betere plaatsing. Honeyblood was gisteren minder honey dan blood, maar vooral toch “leuk” zonder meer.