Vorig najaar bracht de Mark Lanegan Band niet minder dan twee prima albums op de markt. Terwijl we in de zomer op Les Ardentes al enkele indicaties kregen hoe de nummers hiervan live tot hun recht komen, trekken we langs een door een politiemacht afgezette Anspachlaan naar de AB voor het grote werk.
Mark Lanegan concerteerde op 30 januari 2015 in de Brusselse Ancienne Belgique. Onze fotografe Christel Schoepen was erbij. Het verslag is van Pieter Malliet.
Op uitdrukkelijke vraag van de hoofdact mag het duo Sean Wheeler & Zander Schloss hun mix van country, bluegrass en andere volksmuziek als zaalopwarmer aan het reeds in flinke getale opgedaagde (al merk je dat de grote zaal helemaal is uitverkocht uiteraard pas later tenvolle) publiek presenteren. Terwijl zanger Sean Wheeler er een theatrale performance van maakt, ontpopt Zander Schloss, die zijn strepen onder meer bij punklegendes als The Circle Jerks en Joe Strummer verdiende, zich van meet af aan als uiterst begenadigd snarenplukker. Niet alleen demonstreert hij zijn gedegen beheersing van de twelve-string, maar ook tovert hij ergens halverwege het optreden een Griekse bouzouki tevoorschijn voor een song waarbij hij zelf moeiteloos de vocalen voor zijn rekening neemt.
Aftrappend met het dreigende ‘When your number isn’t up’ verschijnen hierna aanvankelijk enkel Mark Lanegan zelf en ondertussen toch wel vaste gitarist Jeff Fielder ten tonele voor een viertal nummers waarvan het op ‘Whiskey for the Holy Ghost’ terug te vinden ‘Dead on you’ meest in het oog springt. We stellen eens te meer vast dat het voormalige Screaming Trees-opperhoofd in Fielder een perfecte match vond die zonder al te slaafs de studioversies te volgen, een overtuigende en geloofwaardige livedynamiek neerlegt.
Als vervolgens de volledige band het podium bestijgt valt meteen de afwezigheid van een bassist op. Waar het ontbreken van de ziekgevallen Frederic Lyenn Jacques in eerste instantie door de groep als geheel wordt opgevangen, met vooral een grotere rol voor Aldo Struyfs toetsen, komt voor een aantal songs die absoluut geen basgitaar kunnen ontberen Zander Schloss nog eens ter hulp geschoten. Samen met zijn ondertussen erg aanzienlijke oeuvre stelt dit Mark Lanegan & co in staat een gevarieerde liveshow op de planken te brengen waarin zowel ingetogen singersongwritermateriaal, doorleefde new wave als energieke rockers perfect hun plaats in vinden.
Verder merken we op dat ‘One way street’ haast nooit op het appel ontbreekt, waardoor we er een persoonlijke favoriet van de frontman in vermoeden, dat metronomische precisie een hoofdbekommernis lijkt voor drummer Jean-Philippe De Gheest en dat Lanegan, zelfs al lijkt zijn indrukwekkende bariton er bij momenten helemaal aan te zijn, ook dan diepe emotie weet te koppelen aan toonvastheid. De periode dat Dark Mark zich on stage in volledige duisternis hulde waardoor je soms een optreden lang geen glimp van de mans voorkomen wist op te vangen, lijkt trouwens ook definitief voorbij, en hij spreekt zelfs een aantal keer het publiek toe.
Terwijl van nieuwbakken ep ‘No bells on Sunday’ enkel het titelnummer de setlist haalt, moeten we het qua werk uit het recente ‘Phantom radio’ lange tijd stellen met enkel ‘Judgement time’ en ‘Harvest home’. Pas tegen het eind van de reguliere speeltijd en tijdens de bisronde bewijzen gedreven versies van onder meer ‘Floor of the ocean’, ‘Death trip to Tulsa’ en ‘The killing season’ – dat een bevreemdende electrowave behandeling onderging- dat deze langspeler allerminst onderschat mag worden.
We hebben het gevoel dat de opbouw van het optreden voor een aanzienlijk deel bepaald werd door de plotse afwezigheid van Fred Lyenn, al belette dat de Mark Lanegan Band niet ook nu een glansprestatie af te leveren.
De AB programmeert binnenkort onder andere Adrian Crowley (05.02), Philip Selway (07.02) en TV On The Radio (10.02). Info, tickets en een volledige kalender vind je hier.