Fotos Xavier MArquis, verlsag Filip Van Der Elst
Alex Kapranos van Franz Ferdinand zei ooit dat tienermeisjes geen interesse hebben in gitaarsolo’s. Wanneer wij dan horen wat voor virtuoze gitaarpartijen Peter Hayes en Robert Levon Been van Black Rebel Motorcycle Club vlotjes uit de losse pols schudden, kunnen we twee dingen concluderen: of Alex Kapranos weet niet waarover hij het heeft, of de tienermeisjes zijn niet meer wat ze geweest zijn. De Rebels trakteerden ons op een set van twee uur waarin ze zich wel eens durfden te verliezen in overmoed, maar hun overgave en zin voor risico verdienen een pluim. Honderdtwintig minuten BRMC staat garant voor een bruisende stampede met uitstapjes naar kampvuurrock of je reinste psychedelica, en dat zonder ook maar een flard van de mysterieuze waas rond hun persoonlijkheid prijs te geven.
Om zo lang te kunnen spelen moesten de Rebels er speciaal wat vroeger aan beginnen, en dat betekende gelijk dat voorprogramma Transfer al om half acht het podium mocht betreden. De zaal stond dus nog niet bepaald afgeladen vol, en dat is zonde: hun psychedelische rock met heuse stadionallures mag gehoord worden, en eerdere slots in het voorprogramma van Kaiser Chiefs en White Lies zadelden deze heren op met de nodige portie ervaring als het gaat om het opwarmen van een publiek. Check zeker eens de sessies die ze voor het Engelse Channel 4-programma ‘Live From Abbey Road’ hebben mogen spelen.
Er zijn maar weinig bands waarbij de vlag zo overduidelijk de lading denkt: bij de naam Black Rebel Motorcycle Club beelden wij ons exact figuren in als Been, Hayes en levende drummachine Leah Shapiroh, ook bekend als bruut geweld bij The Raveonettes. De leren jekkers, de stille, maar zelfverzekerde en op het randje van arrogantie balancerende attitude, en natuurlijk de opzwepende mengeling van blues en garagerock: het plaatje klopt perfect. Dat doet het ook al zeven platen lang. Het laatste album ‘Specter at the Feast’ is nochtans een moeilijke bevalling geweest, en daar zat de dood van Michael Been, geluidstechnicus bij de band en vader van bassist Robert Levon Been, backstage op Pukkelpop uiteraard ook wel voor iets tussen. Niet meer dan normaal dus dat het optreden afgetrapt werd met ‘Let The Day Begin’, de cover van Michael Beens band The Call. Opvallend hoe de song trouw blijft aan het origineel en toch dat speciale, gruizelige BRMC-jasje aangegoten kreeg.
Desalniettemin duurde het tot de brug van ‘Rival’, een van de hevigste knallers op de nieuwe plaat, vooraleer het trio echt onder stoom kwam. Om het tempo daarna weer even naar beneden te trekken voor de lekker smerige ‘Red Eyes And Tears’: de dreigende stem van Hayes in combinatie met het open basritme van Been maakt van deze song een van dé klassiekers van de Black Rebels. En we kregen er nog heel wat op ons bord in de eerste helft van de set: ‘Beat The Devil’s Tattoo’ heeft live wat er ontbreekt op plaat: een outro die zich ertoe leent om je huiskamer pas echt te thrashen. Voor ‘Ain’t No Easy Way’ zette Been zijn kap op en zag hij er zowaar nog crimineler uit, Hayes behielp zich met harmonica en akoestische gitaar zonder daarmee aan rock-’n-rollattitude te moeten inboeten.
De stoomtrein met beenharde americana zette zich genadeloos door in het onderschatte bluesrockmeesterwerk ‘Berlin’, dat ongetwijfeld een inspiratiebron moet geweest zijn voor het meer up-tempo werk van The Black Keys. En wanneer Hayes in ‘666 Conducer’ “you’re a 666 conducer, how do you do the things you do, sir?” zingt, krijg je echt het idee dat Satan himself tot je preekt. En dan hebben we ‘Love Burns’, steeds schipperend tussen teder en stevig rockend, en natuurlijk de ultieme rock-’n-rollsong ‘Whatever Happened To My Rock ’n Roll (Punk Song)’ nog niet vermeld. Het spreekwoord “de vlag dekt de lading” was weer maar eens van toepassing. Even leek het alsof er steekvlammen uit de gitaren zouden ontschieten.
Vooraleer je het idee zou gekregen hebben dat je naar een meer ontwikkelde versie van The Hives aan het kijken was, zorgden de Black Rebels zelf voor de ultieme verrassing. Deel twee stond meer in het teken van de nieuwste plaat en het meer psychedelische, minder toegankelijke werk van de groep. Het filmische ‘Returning’ bijvoorbeeld, waarbij Hayes zijn ijle gitaarlijn rond zijn eigen, rauwe stem wikkelt. Af en toe werden er nog mokerslagen uitgedeeld, zoals de meeklapper ‘Conscience Killer’ en eerste bisnummer ‘Sell It’, maar het mag duidelijk zijn dat BRMC wou bewijzen dat ze van alle markten thuis zijn. Dat leverde bijwijlen briljant gitaarwerk op, onder meer bij het bloedmooie ‘Lullaby’ of zeker de lang uitgesponnen afsluiter ‘Lose Yourself’, al had het ook wel zijn consequenties voor de sfeer. De reacties waren op het lauwe af, en zelfs ‘Six Barrel Shotgun’, nochtans een klassieker, had moeite om de zaal weer wakker te schudden. Been had zelf ook wel door dat het publiek vooral op de meesterlijke single ‘Spread Your Love’ zat te wachten, en dreef de AB met de profetische woorden “fuck it” dan toch opnieuw tot het kookpunt.
Wat ons het meeste is bijgebleven van twee uur BRMC, is toch het briljante stuk halverwege waarbij eerst Been en nadien Hayes ons solo kwamen verwarmen. Met ‘Mercy’ en ‘Devil’s Waiting’ hadden ze twee sublieme nummers geselecteerd voor dit akoestische intermezzo. De frontmannen, die overigens geen van beiden systematisch de aandacht naar zich toe trekken, bewezen hier meer dan ooit hoe loepzuiver hun stem kan zijn. Het beste bewijs dat de Rebels niet alleen een talent hebben voor recht-toe-recht-aan bluesrock die je alleen maar met leren vest aan kan spelen, maar evenzeer gevoelige snaren kunnen bespelen. Het beste bewijs dat BRMC een veelzijdige band is, met een verbazingwekkende synergie tussen beide frontmannen: ze doen elk relatief ongemoeid hun eigen ding, en toch is het eindresultaat een sound die natuurlijk, evenwichtig en bovenal op-en-top rock-‘n-roll klinkt.
De Ancienne Belgique programmeert binnenkort ook onder meer Karl Hyde (20.04), Deerhunter (21.05) en Crystal Fighters (22.05). Klik hier voor tickets de volledige kalender en verdere info.
Black Rebel Motorcycle Club website
Verdeeld door V2