.jpg)
.jpg)
.jpg)
Foto’s door Robin Dua
Indie rock leeft in de States. Dat kan niemand betwisten die gisteren in TRIX stond en twee degelijke bands aan het werk zag. The War on Drugs en Real Estate brachten beiden een nieuwe plaat uit eind 2011 en besloten hun krachten te bundelen voor een Europese tournee. Deze formule bleek in Antwerpen wel te werken want het concert was helemaal uitverkocht.
De underground indieband Real Estate uit New Jersey gaf het startschot. Hun laatste plaat ‘Days’ kon op positieve kritiek rekenen en gaat over de verveling van buitenwijkse jeugd. Na zijn studies ging zanger Martin Courtney terug bij zijn ouders wonen en repeteerde hij opnieuw met zijn vrienden uit de highschool. Geen wonder dat hun muziek heel verwant is aan de gemakzuchtige sound van Pavement of R.E.M.. Met openers ‘Green Aisles’ en ‘Out Of Tune’ creëerden ze een melancholische, dromerige sfeer. Het publiek knikte overtuigd mee, ook al kregen we het gevoel dat de meeste aanwezigen voor The War On Drugs waren gekomen. Zeker vanaf het opgewekte ‘It’s Real’ steeg het enthousiasme voor Real Estate in de zaal aanzienlijk.
De grootste troef van deze band is de synchronisatie van de gitaristen. De twee zijn perfect op mekaar ingespeeld en doen ons qua présence (en zelfs uiterlijk) sterk denken aan The Whitest Boy Alive. Bovendien zijn ze ook van tempowisselingen niet vies. In songs als ‘Kinder Blumen’ en de sublieme afsluiter ‘All The Same’ komt dit tot uiting. Gooi daar nog een simpele lichtshow en wat rook bij en je hebt een degelijk optreden. Op het einde bedankte Real Estate The War On Drugs nog even om hen mee op tournee te nemen en verlieten de bandleden het podium. Misschien een iets te korte set (45min) maar al bij al geslaagd.
The War On Drugs, waar de je misschien wel bekende Kurt Vile vroeger nog bij speelde, bracht een heel ander soort indie. In tegenstelling tot Real Estate klonken hun songs live quasi even gepolijst als op plaat. Hun stijl valt echter te bekritiseren. Hun klank lijkt als twee druppels water op The Verve. Zeker songs als ‘Brothers’ en ‘I Was There’ zouden perfect op ‘Urban Hymns’ kunnen staan tussen ‘Sonnet’ en ‘The Drugs Don’t Work’. De gelijkenis tussen Adam Granduciels stem en die van Richard Ashcroft is gigantisch. Eerstgenoemde ziet er wel grungiër uit. Hij speelde zelfs wat harmonica en schudde hier en daar eens een aardige solo uit zijn gitaar. Het hoogtepunt van hun set was het strakke ‘Your Love Is Calling Me’.
De groep durfde ook weleens het experimentele pad op te gaan tussen songs in. Ze rokken deze stukken echter veel te veel uit waardoor de aandacht van het publiek (terecht) begon af te wijken. De nieuwe plaat heet niet voor niets ‘Slave Ambient’. Soms is het wel te ambient. De momenten waarop de drums en de akoestische gitaar wegvielen, ging het bergaf en was het wachten tot het volgende ‘lied’. Er zit veel potentieel in The War On Drugs. Toch stelden ze wat teleur, anders zou iedereen wel tot na het bisnummer zijn gebleven.
In de TRIX-agenda staan binnenkort onder meer de halve finale van Humo’s Rock Rally (01.03), The Drums (04.03) en Chad Vangaalen (09.03). Klik hier voor tickets, de volledige kalender en verdere nuttige info.