Foto’s Andre Joosse, verslag Thomas Konings
Dag twee van het Best Kept Secret Festival startten we met een stukje van Indians’ folktronica. Zijn mooie liedjes klonken ook in het echt warm in de oren en deden het derde podium aanvoelen als een door-haardvuur-belichte huiskamer. We waren er maar eventjes, maar Indians was toch een mooi begin van de dag.
Ondergetekende geraakte nooit echt in de muziek van Efterklang, maar zag daar gisteren rond half vier verandering in komen. Het zestal, ook al uit Denemarken, leek op het eerste zicht misschien een miscast op de main stage, maar bewees dat het stilaan elk podium te baas kan. Met een frontman die inzake charisma Matt Berninger naar de kroon steekt, met een band die op elk moment vakkunde en rust uitstraalt en met liedjes die de regen zelfs tot zijn recht doen komen, waren we meteen verkocht voor de subtiele, georkestreerde muziek van de Denen.
We snelden naar Wolf Alice, een bandje dat in thuisland Groot-Brittannië op heel wat persaandacht mag rekenen. Gisteren bleek dat het viertal echter nog flink wat werk aan de winkel heeft om ook de echte doorbraak te forceren. De grungy rocknummers – die ons meteen aan Blood Red Shoes deden denken – konden bijlange niet overtuigen, het geschreeuw van frontvrouw Alice nog minder.
We pikten nog snel drie liedjes mee van het grootste Belgische muzikale exportproduct, genaamd Balthazar, alvorens naar Braids te gaan kijken. Het vijftal stond op de main stage alsof het al jarenlang de grote podia bestijgt en kreeg met z’n strakgespeelde songs meteen het publiek mee. We twijfelden even om het hele optreden uit te kijken, maar dachten dat we nog wel genoeg kansen zullen krijgen om onze streekgenoten op zo’n hoog niveau te zien spelen.
Gelukkig was het Canadese trio Braids ook in goede doen. De band weet haar zweverige sound ook perfect live te vertalen, met de zang van Raphaelle Standell-Preston als grote troef. Ze perst immens hoge noten uit haar keel alsof het niets is en haar ijle vocalen vormen de sleutel tot de betoverende wereld die de groep creëert. We stonden heel het concert lang met open mond toe te kijken en beleefden onze luistertrip van de dag. Geheel terecht werd het drietal getrakteerd op een staande ovatie. Later dit jaar niet te missen in de Botanique.
We verplaatsten ons weer naar het grote podium voor de set van Allah-Las. Met hun zonovergoten, sixtiesgeïnspireerde gitaarliedjes hadden ze het moeilijk om het uitgeregende publiek in gang te krijgen. De band speelde ook gewoon te mak om te kunnen overtuigen op de main stage. De eerste nummers knikten we nog mee en noteerden we dat het optreden vooral amusant was, naar het einde toe konden de Amerikanen totaal niet meer boeien.
Dan ging het er wel iets pittiger aan toe bij de Amerikaanse punk van Wavves. Na twee verschrikkelijk harde knallers, werd met ‘King of the Beach’ toch wat meer de toegankelijke tour op gegaan, en wist het publiek helemaal geen blijf meer met zichzelf. Moshpits, crowdsurfers, Wavves had de festivalgangers met z’n energieke set helemaal mee. Jammer dat het optreden net een paar songs te lang was en er te weinig diepgang in de set zat.
Keuzes moeten gemaakt worden en dus besloten we Two Door Cinema Club over te slaan, met als doel een goed plekje bij Alt-J te bemachtigen. Dat bleek nodig, want een kwartier voor de Britten eraan zouden beginnen, stond de grote tent al propvol.
Sta ons toe te stellen dat Alt-J absoluut geen festivalmuziek maakt. Meezingen is alleen voor de echte die-hard fans weggelegd, meedansen alleen voor de durvers. Niet voor niets houdt het viertal ‘Breezeblocks’ en ‘Taro’ tot het einde, aangezien dat in principe de enige twee publieksnummers zijn. En toch zingt iedereen die ene in-het-gehoor-liggende zin in elke song mee en toch probeert iedereen zo goed mogelijk te bewegen op de mooie luisterliedjes.
Dat bewijst meteen de kracht van Alt-J zijn muziek. Toch stellen we dan tegelijkertijd vast dat de band live weinig meerwaarde kan brengen. Heel erg jammer is dat niet, want het blijft een plezier om naar te luisteren. ‘Fitzpleasure’ met z’n aanstekelijke castagnetten is een eerste hoogtepunt, meteen gevolgd door het heerlijke ‘Mathilda’. Slotcombo ‘Breezeblocks’ – ‘Taro’ maakt het werk helemaal af en doet de tent uit haar voegen barsten. Nog geen jaar geleden zagen we op Pukkelpop deze jongens enorm dankbaar de eerste vruchten van hun succes plukken, hier op Best Kept Secret bewijzen de Britten dat ze zich op korte tijd aan een headlinerstatus hebben kunnen aanpassen, erg knap.
Vervolgens trokken we naar de Nederlandse sensatie Thomas Azier. De tent bij het derde podium stond verrassend vol en bovendien bleek het publiek ook in feeststemming te zijn. Wij schrokken daar duidelijk niet als enige van; een verbaasde Azier riep een toepasselijke “jeetje” uit. De synthpop van de Nederlander kwam dan ook erg goed uit de verf door de catchy melodieën, de nodige dramatiek en vooral de energie die Azier in z’n optreden pompte. Eentje om te volgen.
Daarna dachten we nog even te dansen bij Koreless. De Schot dacht daar evenwel anders over, want net als op z’n laatste EP ‘Yugen’ koos de producer gisteren voor atmosferische elektronica die door z’n repetitieve structuur geestesverruimend probeert te werken. Af en toe lukte dat, bijvoorbeeld bij het dreunende ‘Sun’, soms was het ook minder geslaagd, zie de remix van Foals’ ‘Late Night’.
Tot slot gingen we nog naar het verpletterende Savages. De rauwe post-punk wordt live zo mogelijk nog strakker gespeeld dan op plaat en overklaste zonder twijfel alles wat we eerder op de dag zagen. Je kreeg de indruk dat de drumster elk optreden een nieuw drumstel nodig heeft, zo hard ging ze erop tekeer. Zangeres Jehnny zingt bovendien alles zo overtuigend en expressief dat ze zo een eigen religie kan starten.
Hoogtepunten kiezen uit de set is simpelweg onmogelijk, want alles zat er gewoon boenk op. Een gepaster woord bestaat er overigens niet voor dit optreden, want het drieste gezelschap gaat er als zo’n hongerige wolven tegenaan, dat de handen en benen alle kanten opschieten. We stuiterden van begin tot eind in het rond, op geen enkel moment namelijk zakte de set van de all-female band in. Sluip er desnoods Pukkelpop voor binnen; Savages moet je gezien hebben.
Vandaag programmeert het Best Kept Secret Festival onder meet Sigur Rós en The Black Angels. Check www.bestkeptsecret.nl voor meer info.