Wanneer een halloweenfanaat zoals ikzelf op 31 oktober besluit naar een optreden te gaan, kan dat maar beter bij de sfeer van de avond passen. Gelukkig stelde Chad Vangaalen niet teleur op dat vlak. Na een fantastische passage in DOK in september 2014 kwam de Canadees eindelijk weer naar Gent om met zijn viscerale garagefolk het nog redelijk verse Nest te trakteren op wat Noord-Amerikaans gegriezel. Met nieuwste plaat ‘Light information’ onder de arm nam hij wat vrienden mee om te trick or treat’en in de oude stadsbibliotheek.
Foto’s door Dimly Lit Stages.
Die vrienden treden op onder de noemer Mauno, een naam die niet doet vermoeden hoe interessant de band is. De term ‘jazzy Americana’ komt spontaan bovendrijven, hoe belachelijk die ook lijkt te klinken. Mauno brengt puntje-van-je-stoel-pop die je erg blij maakt om je keuze tijdig richting concertzaal te trekken. Perfect getimede meerstemmigheid, interessante opbouw van nummers en algeheel gevoel van welbehagen maakte dit tot een van de beste voorprogramma’s die we tot nu toe zagen. Het feit dat ze er samen ronduit gezellig uitzien, zo samen op het podium, verwarmt onze harten des te meer. Het vermoeden dat dit een bende toffe mensen is wordt bevestigd na een praatje met de drummer vlak voor de hoofdact van de avond. ‘Don’t miss this,’ zegt hij nog, wild gebarend naar het gestalte met een prachtige kaftan aan die net het podium bestijgt. En neen, het is niet Max Colombie. Chad Vangaalen, dames en heren.
Wie Chad een beetje kent, verwacht zich al aan een heerlijke hoop zelfontworpen visuals die zijn indiefolk opluisteren. Hoe deze man tijd heeft om steengoede platen uit te brengen en ondertussen animatiefilms te produceren blijft ons een raadsel. Zijn druipende sci-fi tekenstijl loopt parallel met zijn manier van teksten schrijven en dat zorgt voor een interessante fusie van luisteren en kijken. Puur qua sound is het moeilijk om je voor te stellen dat iemand dit beter kan. Een fantastische band brengt sterke songs, en veel meer kunnen we daar niet over zeggen. Of toch! De sfeer die Chad Vangaalen oproept bij een live concert is altijd van hoogste niveau mogelijk. Of het nu gaat om een gezellig troubadourgevoel in een kleine arena in de buitenlucht (zoals op DOK) of om een schaduwrijk zaaltje waar ongestemde piano’s in het wild opduiken zoals dat in Nest het geval was: je voelt iets als je bij zijn optredens aanwezig bent.
Dat het altijd de sfeer is die primeert merken we aan de redelijke grote mate van improvisatie en soundscaping gedurende het optreden. Op een bepaald moment kwamen daar zelfs een stel houten Griekse fluiten aan te pas, en dat is op z’n minst opmerkelijk te noemen. Of het echt nodig was om aan het eind een twintig minuten durende odyssee van geplink en geplonk op te zetten valt te betwisten. Het was in ieder geval niet storend genoeg om een sterk optreden teniet te doen. Waar we stiekem iets meer fan zijn van een plaat als ‘Shrink dust’, lenen de nummers van ‘Light information’ zich duidelijk perfect tot een energieke live set.
“My children are celebrating Halloween without me and I’m on a stage, drunk of my head, with a dead seagull”, oreerde Chad halverwege het concert. Hij zag er in ieder geval niet uit alsof hij zich niet aan het amuseren was. En dat van die dode zeemeeuw vertellen we wel een andere keer.
In Nest kan je binnenkort onder andere Nobody (Willis Earl Beal) (12.11), Equal Idiots (15.11) en BRNS (22.11) aan het werk zien. Een volledig overzicht van alle Democrazy-shows vind je op de website.