Jazz Cats 2024 vierde hun blikken jubileum. Na vijf jaar zit er nog steeds geen sleet op het concept dat hedendaagse jazz toegankelijk maakt voor een groter publiek, integendeel. Al voelde het soms net iets té toegankelijk wanneer iemand luid aan het praten was tijdens een show. “Zoals iedere editie worden de conventies van het genre vriendelijk genegeerd en wordt er naar hartenlust getokkeld en gepingeld” staat te lezen op de website, en zo geschiedde.
We gaan hier meteen een open deur intrappen: jazz is een genre dat je het best live beleeft. Vitja Pauwels bracht het dit jaar verschenen ‘Early life forms’, nota bene een live album opgenomen met Marc Ribot (Robert Plant, Tom Waits, The Black Keys, John Zorn). Die laatste was er in Kortrijk niet bij maar dat mocht de pret allerminst bederven. ‘Early life forms’ is een muzikale reis waar de gitaar centraal staat en het orgel het geheel complementeert. Ergens tussen jazz, rock, en Latijns-Amerikaanse invloeden zweeft Vitja Pauwels heerlijk atmosferisch tokkelend naar het slot.
We renden snel naar De Kreun want daar stond de negenkoppige band Condor Gruppe ons op te wachten. Op de achtergrond spelen grote filmische zwart-wit-filmfragmenten in loops. Het was iets wat de ervaring nog een niveau hoger tilde. Condor Gruppe knipoogde vet naar spaghettiwesterns en bollywood. Die invloeden waren prominent aanwezig in de cinematische songs van de band rond Michiel Van Cleuvenbergen en Jan Wygers. De rijke instrumentatie met onder andere elektrische sitar en verschillende blazers maakte de beleving compleet.
Condor Gruppe
We renden snel naar De Kreun want daar stond de negenkoppige band Condor Gruppe ons op te wachten. Op de achtergrond spelen grote filmische zwart-wit-filmfragmenten in loops. Het was iets wat de ervaring nog een niveau hoger tilde. Condor Gruppe knipoogde vet naar spaghettiwesterns en bollywood. Die invloeden waren prominent aanwezig in de cinematische songs van de band rond Michiel Van Cleuvenbergen en Jan Wygers. De rijke instrumentatie met onder andere elektrische sitar en verschillende blazers maakte de beleving compleet
Zwornturf is het trio Frank Deruytter (sax), Jozef Dumolin (toetsen) en Dré Pallemaerts. Die laatste was spijtig genoeg afwezig op Jazz Cats. Soms miste het geheel ook de ritmische begeleiding om de composities en improvisatie beter uit de verf te doen komen. Voor de niet West-Vlamingen: Zwornturf betekent zware turf.
Ottla is een van de vele projecten van de onontkoombare Bert Dockx. De naam is afkomstig van het koosnaampje dat Franz Kafka gebruikte voor zijn favoriete zus. Wanneer Dockx een gitaar aanraakt dan is de sound herkenbaar, zo ook hier. Ottla was speels en groovy, en de timing. Het gevoel die de band aan de dag legde, was ronduit uitstekend.
Black Flower
Na een hartverscheurende keuze – jammer dat we onszelf niet in twee kon splijten – beslisten we om naar onze eigenste Black Flower te gaan kijken en Lakecia Benjamin links te laten liggen. Daar hebben we geenszins spijt van, want het bleek een uitstekende keuze (al mag iemand ons altijd laten weten hoe Lakecia klonk). Het quintet rond Nathan Daems was in topvorm en hypnotiseerde de luisteraars met een mix van genres en klanken van ergens op deze bol tussen oosters en westers, zuidelijk en noordelijk. De vijf topmuzikanten (de drumsm van Segers! De keys van Cuelenaere!) waren uitstekend op elkaar ingespeeld en dat zorgde voor een luisterstuk waarbij elke milliseconde weet te boeien.
KVR was misschien wel de meest speelse naam op de affiche. Het is jazz die niet misstaat in een nachtclub in de late uurtjes, vandaar ook de logische programmatie rond 23u als laatste act. Op plaat klinkt het spannend en boeiend, maar live was het net iets ruwer. Niet verwonderlijk ook, als je continu improviseert. Dat meldde ook Lander Gyselinck op het einde van hun set “Hoe lang hebben we gespeeld? We improviseren dus onze timing is een verrassing. Een uur? Ah, nice!” Er volgde nog een toegift om een laatste keer de benen los te gooien en Jazz Cats 2024 zat er op.
Na Night Air werden we in Kortrijk alweer verwend met een mooie affiche, die de verwachtingen inloste. Deze editie was bovendien hopeloos uitverkocht. Dat toont dat Jazz Cats een mooie toekomst voor zich heeft. Het minifestival presenteert de rijke Belgische jazz scene en toont dat we er trots op mogen zijn. En ook internationale topmuzikanten passeren de revue. Miauwkes, niemand swingt zoals een echte kat!