Het vermoeden plaagde ons al langer maar na gisteren kunnen we met zekerheid melden dat Anderson .Paak op een podium geboren werd en er sindsdien nooit meer is afgekomen. Samen met zijn Free Nationals is hij al twee jaar non stop op tour sinds ‘Malibu’ uitkwam. Maar het maakt niet uit in welk land die houten planken onder zijn voeten staan, uit het gemak waarmee hij er gisteren op verscheen konden we alleen maar afleiden dat het zijn thuis is.
Als hij de inwoner was van het Hotot huis gisteren, dan kon het publiek doorgaan voor de gigantische roedel huisdieren die daarbij hoorden. De reactie was namelijk gelijkaardig aan dat van overenthousiaste viervoeters als je na een werkdag terug thuiskomt. Elk uitgebracht woord of beweging deed honderden zieltjes opspringen van geluk. De wederzijdse liefde die er hing was niet weg te blazen door de welkome avondbries.
-
Anderson .Paak -
Anderson .Paak -
Anderson .Paak -
Anderson .Paak -
Anderson .Paak
‘Malibu’ was goed gerepresenteerd in de setlist en werd al vroeg aangevuld met ‘Glowed up’, zijn samenwerking met Kaytranada. Er werd wat liefde voor mama’s gestrooid bij de bindteksten (is .Paak een mama’s boy en leeft ze ergens bij hem op dat podium?) en hij liet ons alle uithoeken van zijn wereld zien. Alhoewel hij zich duidelijk nooit op z’n ongemak voelt, was de Amerikaan het meest in z’n nopjes wanneer hij plaats nam achter de drum. Alsof het z’n eigen slaapkamer was kon hij er nog minder geremd tekeergaan. Zijn stoeltje bezweek bijna onder het enthousiasme waarmee hij door de nummers stuiterde. Als de hoogste graad van religiositeit af en toe “Yes lawd!” schreeuwen is, willen we een permanente domiciliëring ten huize .Paak wel overwegen.
Ondanks dat alles hadden we het net iets meer overweldigend verwacht. Een eerste mogelijke reden is de toch wel problematische geluidskwaliteit van het geüpgradede hoofdpodium. Het openluchtpodium is een verademing in vergelijking met de tenten van voorgaande jaren, maar dan enkel als je je niet verder dan 15 meter buiten de line array speakers bevond. Als je dat wel deed klonk elk optreden alsof je vanuit de vijver onder water naar het optreden luisterde. Reden nummer twee is dat we nu eenmaal niet kunnen verwachten dat een leven doorgebracht op een podium inherent opwindend is. Een mens moet al eens naar de wc, heeft nood aan een powernap of kan een loze dag nodig hebben.
Anderson .Paak toonde zich als een gulle gastheer binnen zijn leefwereld. Zowel op de voorgrond als achter zijn drum, opgaand in de band, at iedereen uit zijn hand. De precieze oorzaak van de terugvallen in energie laten we in het midden maar we hopen dat het aan het geluid lag en dat we volgend weekend op Rock Werchter compleet overrompeld worden.
De rest van de verslagen van gisteren lees je hier.