Het minst aan het werk gezien in 2021: de gitaren. Buiten een handvol (kleinere) festivals en enkele concerten in de herfstmaanden, was het hard zoeken naar live evenementen waar géén draaitafel aan te pas kwam. Niet gezien betekent echter zelden niet gedaan – iets met de kat van Schrödinger – en zo bewijst volgende lijst dat de gitaren niet dood waren binnen de geluidsveilige muren van de opnamestudio’s.
Het Deense quartet achter Iceage mikte met ‘Seek Shelter’ (nr. 8) op alles wat niét met kleine ruimtes en afstand te maken heeft. Het melodisch sterke ‘Shelter Song’ – inclusief gospel – beklijft sowieso meerdere metrostellen tijdens een ochtendspits. Oasis met een punktwist. Ook in het arena-elan: The War on Drugs met hun vijfde plaat ‘I don’t live here anymore’ (nr. 9). Met hun aanhoudend ritme, golven van gitaarmelodieën en vintage synths doen ze je grijpen naar de dichtstbijzijnde schouders om het refrein mee te hummen.
De gitaarlijst heeft soms wat weg van een bruin café met de gebruikelijke usuals. Zo zagen we King Gizzard & the Lizard Wizard en Idles wéér binnenstrompelen met een “we own this place”-attitude. Het Australische viertal bemant zelfs twee stoelen met zowel ‘L.W.’ (nr. 20) en ‘Butterfly 3000’ (nr. 15). De psychedelische rockers leven zich uit met méér synths (op ‘Butterfly 3000’) en verbreden hun spectrum richting de elektronische kant (op ‘L.W.’). Ook habitué Idles tast op ‘Crawler’ (nr. 7) zijn grenzen af met injecties soul en elektronica zonder zijn grimmige gitaarriffs gedag te zeggen. Auf Wiedersehen, tot volgend jaar graag!
Donker, traag, rustig de tijd nemend om te werken naar een climax. Het is voor Godspeed You! Black Emperor kinderspel. Schoonheid en angst komen in ‘G_d’s pee AT THE STATE END!’ (nr. 5) zo dichtbij dat het akelig wordt. In ‘As the love continues’ van Mogwai (nr. 18) klinkt de apocalyps iets minder dreigend dan die van de Canadeze post-rockers. Hier is het vooral het melancholisch gevoel dat zegeviert.
De beste post-punkplaten van 2021. Zo had deze lijst zich ook bijna kunnen noemen. De beste albums uit Londen van 2021. Zo had de top 5 zich ook bijna kunnen noemen. De beste debuten van 2021. Zo had de top 3 zich ook bijna kunnen noemen. Eén van de aanvoerders is Dry Cleaning. Het goud van ‘New Long Leg’ (nr. 2) ligt in de ironische vertelpersona van Florence Shaw (“I think of myself as a hardy banana, with a waxy surface and small, delicate flowers” uit ‘Scratchcard Lanyard’). Bassist Lewes Maynard, gitarist Dowse en drummer Nick Buxton bewaren ondertussen een strak stramien. Black midi neemt wat meer beweegruimte op Cavalcade (nr. 4) en voegt kunstzinnige arrangementen van strijkers en blazers toe. Niet het meest comfortabele geluidsmateriaal, maar wel intens goed.
Wanneer we Groot-Brittannië even onder water zetten (hallo klimaatverandering), ontdekken we onder meer New York (Geese), Detroit (The Armed), Baltimore (Turnstile) en Agadiz (Mdou Moctar). In ‘Afrique Victim’ (nr. 11) van Mdou Moctar wordt misschien wel het meeste aandacht gegeven aan de gitaar uit deze lijst (lees: een weerkaatsend niet-stoppend geluid dat zich over de Sahara uit strekt). The Armed doet een verdienstelijke poging om harde noiserock naar het groter publiek te brengen met ‘Ultrapop’ (nr. 12). Turnstile voert hetzelfde trucje uit voor hardcore punk met ‘Glow on’ (nr. 17). Enige wapenfeit van eigen bodem komt van post-metalband Amenra. De fundamenten uit ‘De doorn’ (nr. 13) bestaan uit donkere ambient, Nederlandstalige poëzie, akelig geschreeuw en sludgy riffs .
Om bij de eerste plek van de lijst te komen, moeten we terug naar het epicentrum van de derde punkgolf. Nu ja, Black Country, New Road is niet écht post-punk met hun snedige lyricism en mengeling van free jazz, klezmer, post-rock en punk. Orde scheppen (lees: dingen onderbrengen onder labels) is vooral comfortabel. Comfortabel is op zijn beurt dan weer makkelijk en decadent. Debuut ‘For the first time’ is allesbehalve dat. Deze nerveuze trip tussen emoties met een miniscieuze aandacht voor elk van het Britse zevental (gaande van spoken word, dwarsfluitsolo’s en harder saxofoongeschut) is bliss.
1) Black Country, New Road – For the first time
2) Dry Cleaning – New long leg
3) Squid – Bright green field
4) Black Midi – Cavalcade
5) Godspeed You! Black Emperor – G_D’s pee AT STATE’S END
6) Shame – Drunk tank pink
7) Idles – Crawler
8) Iceage – Seek shelter
9) The War on Drugs – I don’t live here anymore
10) Viagra Boys – Welfare jazz
11) Mdou Moctar – Afrique victime
12) The Armed – Ultrapop
13) Amenra – De doorn
14) St. Vincent – Daddy’s home
15) King Gizzard & the Lizard Wizard – Butterfly 3000
16) Geese – Projector
17) Turnstile – Glow on
18) Mogwai – As the love continues
19) Amyl & the Sniffers – Comfort to me
20) King Gizzard & the Lizard Wizard – L.W.