Klaar voor dat jaarlijkse summum aan muzikaal chauvinisme? De volledige albumtop van onze redactie werd door een Belgische filter gedruppeld, waarna onderstaande dertig releases als winnaars in de schaal vielen. Daarin werpen ze zich elk met hun volle gewicht, en dat totaal weegt stevig door. Wat. Een. Lijst.
Gelet op die kwaliteit – en dit jaar zonder twijfel ook kwantiteit, want er dongen misschien wel drie keer zoveel gegadigden mee dan er plaatsjes voorzien waren – van al wat aan binnenlandse muziek verscheen, zou je ervoor kunnen pleiten bewust géén aparte lijst te voorzien voor Belgische albums, en elke gelauwerde plaat met z’n eigen relevantie te laten figureren in de ‘algemene’ ranking. Want laat ons eerlijk zijn: zelden hoeft een van onderstaande artiesten de duimen te leggen voor wat ‘internationaal’ in zijn of haar vakgebied(en) gebeurt.
Maar tegelijk werpt zo’n overzicht net ook een mooie en welverdiende spot op de sonore rijkdom die ons land al decennia voortbrengt. Het puurt de Belgische muzikale diversiteit en inventiviteit in een artistieke staalkaart en brengt een broodnodige ode aan ónze scene, na dit nare en rare jaar.
Divers is dit overzicht zonder meer. Je vindt hieronder zo opvallend veel langverwachte debuten en met verve geslaagde moeilijke tweedes, aangevuld met releases van gevestigde waarden, enkele robuuste wederopstandingen en zelfs een xxl-uitbreiding. Verstilde pracht, prikkelende pop en elektronische eigenzinnigheid laten zich vergezellen door knetterende synths, energieke electrobeats en rake indierock, met daartussen gebalde (post)punk, een handvol hiphop, wat sludge en hier en daar een vleug fijne absurditeit à la Belge.
Wie ten slotte de geboorteplaats van onze nummer één zou willen inroepen om de legitimiteit in deze lijst ervan neer te sabelen: afgaande op de volledig Belgische muzikale entourage (band, studio, management, label, etc.), de jarenlange Gentse residentie én de impact die het album in kwestie ook hier had, vonden we het perfect verantwoord om datzelfde album in kwestie voor deze Belgische lijst te laten meetellen. Spannend, niet?
Wanneer de plaat hier het voorbije jaar besproken werd, krijg je daaruit een stukje mee en kan je ook doorklikken naar de volledige recensie.
“‘Hyperromance’ is krachtig in zijn eenvoud, en ontwijkt valkuilen als bombast of overdreven zweverigheid. De nummers vloeien quasi naadloos in elkaar over, wat de totaalervaring alleen maar sterker maakt.”
29. UM! – UM!
Als dj van Zwangere Guy draaide Umi Defoort al even mee voor en achter de hiphop-schermen, maar met z’n debuutplaat toonde de Brusselaar dat hij tevens een verdienstelijk muzikant en producer is. Openingstrack ‘Collage’ legt meteen bloot waaraan je je mag verwachten: zowel muzikaal als vocaal presenteert dit album zich als rijkelijk gekruide melting pot aan stijlen, flows, talen en culturen, waarop niet minder dan 11 rappers hun moment de gloire krijgen, van Glints over Félé Flingue tot de Japanse Kikumaru.
28. Liesa Van Der Aa – Easy Alice
“It’s a record and a film, a story and a fragment, complex and at the same time relevant contemporary”, opent de perstekst van ‘Easy Alice’. Liesa Van der Aa toont met iedere release aan dat ze iets kent van grenzen verleggen, en dat is hier duidelijk niet anders. De intermediale artieste breidde een lappendeken met klanken uit funk, synthesizer-jazz, pianocomposities, buitenaardse popgeluiden, soundscapes en méér. Onder andere Dries Laheye en Lander Gyselinck (STUFF.) staken daarbij een handje toe, en dat hóór je continu.
27. Compact Disk Dummies – Neon fever dream
“De meeste nummers kan je omschrijven als donkere disco: aanstekelijk met een duister kantje. Als deze jongens de soundtrack voor de apocalyps mogen schrijven, dan gaan we op z’n minst dansend ten onder.”
26. Briqueville – Quelle
Het meest mysterieuze collectief uit het Waasland moest z’n derde plaat in gedwongen afzondering afwerken, wat uiteindelijk meer een zegen dan een vloek bleek: songs werden opnieuw geanalyseerd, herwerkt, uitgekleed, of net uitgebreid. Resultaat: acht verschroeiende ‘aktes’ die een stevige elektronische laag blootleggen in B R I Q U E V I L L E’s unieke post-metalgeluid.
25. The Guru Guru – Point fingers
“Chramer’ en ‘Skidoo’ werken als esbit-blokjes in licht-ontvlambare moshpits. De rollercoaster die de Limburgers besturen laat ons echter een beetje vergeten waar we ook weer naar het luisteren waren. Alsof we – eenmaal terug op het perron – vergeten zijn hoe het refrein nu weer klinkt. Of dat erg is? Nei. Dat we nog eens diezelfde trein willen nemen? Joa.”
24. Bombataz – Olympics of love
“Alles kan en mag, en quasi alles gebeurt ook effectief. En dat in het Japans, Nederlands, Frans of Spaans. (…) De beats, drums en keys krijgen vaak het voorplan en wat lijkt op een kinderkoortje in ‘Deepfake’ of fluiten in het misleidend getitelde ‘Oerwoudblues’ is nooit prominent genoeg om te gaan ergeren.”
23. Millionaire – Applz ≠ applz
“Zonder te preken weet Vanhamel een anthem te bezorgen aan iedere gefrustreerde burger die wel eens zijn gedacht durft zeggen op Twitter. Dat thema past perfect in een plaatje samen met de catchy, doch complexe instrumentale achtergrond. Er zitten elektronische elementen in, maar toch valt ze grotendeels terug op de ongepolijste rock die de groep typeert.”
22. Ansatz Der Maschine – Burial songs
“‘Burial songs’ is niet zo grimmig of duister als de titel doet vermoeden, al sluipt er zelfs in een uptempo nummer als ‘Blush’ wat tristesse door mistroostige blazers en electronica. Het getuigd echter van ervaring en klasse om introspectieve genres en klanken zo toegankelijk te doen klinken als Ansatz Der Maschine hier een album lang doet.”
21. Crackups – Greetings from earth
“(…) ze slagen in wat Selena Ali met haar katje Lee niet lukte, namelijk hondsdolheid opnieuw het land binnensmokkelen. ‘Greetings from earth’ zijn zeven nummers in minder dan achttien minuten waarin punk, garagerock en enkele stemmingsstoornissen ten dans spelen.”
Lees verder: 1 2