Immer entertainend, 365 dagen per jaar content: de rapgame gaat nooit vervelen. Van een genre dat in de marge wat zat te kloten is het ondertussen uitgegroeid naar een dominant, wereldwijd geluisterd genre. Eentje dat met elk jaar diverser en diverser lijkt te worden, wat ook weerspiegeld wordt in onze top 20, vakkundig samengesteld door de redactie. Geen tijd te verliezen en dus nemen we je mee op wandeltocht doorheen het afgelopen jaar!
Beginnen doen we met de verdiende winnaar: Little Simz! ‘Sometimes I might be introvert’ schoot dit jaar de hoofdvogel af en de virtuele kerstkaart met felicitaties van de redactie is al onderweg naar Londen. Ieder album dat ze uitbrengt is beter dan het vorige en dat vinden wij duidelijk ook. Waar ze met ‘Grey area’ nog op vijf strandde in onze lijst twee jaar geleden, is het nu wel prijs. Dat Inflo de productie voor zijn rekening mag nemen is een gouden ingeving geweest en daarnaast rapt Little Simz beter dan dat ze ooit gedaan heeft. Een (voorlopig?) hoogtepunt in een al indrukwekkend parcours.
Verder op ons podium vinden we Tyler, The Creator en lieveling van de redactie JPEGMAFIA. Beide heren kwamen dicht, maar helaas ook net te kort om zichzelf tot heerser van het jaar te kronen. Die eer was dus voor ‘the boss in the fucking dress’. Tyler leverde met ‘Call me if you get lost’ misschien wel zijn beste album tot nu toe af, terwijl Peggy altijd op vrij veel bijval kan rekenen met zijn serieus op indierock geïnspireerde beatselectie. We blijven tenslotte ‘Indiestyle’. Desondanks, niet minder verdiend!
De takeaway van dit jaar is blijkbaar wel dat de eerder traditionele hiphop stilletjes aan plaats moet maken voor nieuwere invloeden. Uit de krochten van het internet en veelal soundcloud kropen al menig rapper. Waar het vroeger XXXTentacion en Denzel Curry waren, heten ze nu Bladee (7), Backxwash (8) en Sematary (12). Elk geven ze hun eigen invulling aan het genre, dat ze ondertussen verder pushen naar wat mogelijk is. Daarnaast weten JPEGMAFIA, Injury Reserve (6) en Brockhampton (4) vlotjes mee te surfen op een golf waarmee ze naast hiphopheads ook andere muziekfans weten te overtuigen. Of het nu eerder experimenteel is dan wel poppy, we lusten er duidelijk pap van.
Waar we minder pap van hebben gelust dit jaar zijn vrouwen. Little Simz mag dan wel met stip bovenaan staan, buiten John Glacier (17) en Backxwash, zijn er geen vrouwen meer te vinden in de lijst. Vorig jaar vonden we nog vijf terug in onze top 20, nu dus slechts twee. Nochtans, talent en sterke projecten waren er in overvloed. Lakeyah bracht twee albums uit dit jaar, Chynna haar postume album was meer dan de moeite, Doja Cat bevestigde en Femme It Forward leverde een krachtig statement af. Haviah Mighty bewees dan weer klaar te zijn voor die absolute doorbraak, net als Kari Faux en Maassai. En met Moor Mother en Megan Thee Stallion kregen we nog twee gevestigde namen die zeer fijne albums op ons loslieten. Volgend jaar dus beter, al ligt dat vooral aan ons, de muziekconsument(e) dan aan hen.
Eveneens door het ijs gezakt dit jaar: de absolute sterren. De uitzondering bevestigt natuurlijk de regel en in deze is het onze allernieuwste migrant: Kanye West (10). In de lijst is er echter geen plaats voor de J. Cole’s van de wereld, noch voor Drake of Young Thug. Gucci Mane bracht dit jaar weer een hoop bagger uit en de postume albums van streaminggiganten Juice WRLD en Pop Smoke zijn hier (terecht) nergens te vinden. Zelfs een OG als Nas haalde de lijst niet, ondanks zijn beste album in jaren.
Nee, het rap en hiphoprijk is nu aan een heel deel andere boys and girls. Wie zijn rap graag klassiek heeft kwam dit jaar aan zijn trekken met Mach-Hommy (5) en Boldy James & The Alchemist (19). Fun fact voor de fans, beide artiesten brachten in december nog een album uit, dat minstens naar degene die de lijst haalden kan staan. The Alchemist presteert het zelfs om twee maal in de lijst voor te komen, want we vinden hem ook terug op 18 met Armand Hammer. En met Wiki (20) en Benny The Butcher & Harry Fraud (16) is er nog meer lekkers te vinden. Isaiah Rashad viert ondertussen zijn comeback met een voorlopig orgelpunt (13) terwijl Slowthai (9), Aminé (15) en Vince Staples (14) blijven overtuigen.
2021 mag dan wel wederom een vreemd jaar geweest zijn, sommige artiesten zaten bijlange niet stil. Harry Fraud deed een gooi naar de titel van producer van het jaar met vijf projecten (allemaal dope), om finaal afgetroefd te worden door DJ Muggs, bekend van Cypress Hill. Zeven projecten liet hij op ons los dit jaar, waarvan geen enkel onder de ondergrens ging. In de categorie “rapper van het jaar” is de zege voor Curren$y. De rapper uit New Orleans bracht niet minder dan acht projecten uit dit jaar, allemaal goed. De beste van alle acht? ‘Regatta’, dat hij samen maakte met… Harry Fraud. De rapgame is een kleine wereld soms. Al kreeg hij de zege niet cadeau. Rome Streetz klokte af op vier straffe projecten, waarvan eentje met DJ Muggs en Ransom deed hem dat na. Als klap op de vuurpuil maakten Ranson en Rome Streetz dan maar samen ‘Coup de grace’.
Ook bij ons, in de lage landen, scoorde het genre weer een hoop voltreffers. Stikstof (11) was overduidelijk de beste van de klas hier en met die notering scoort Zwangere Guy dan wel solo, dan wel met Stikstof, voor het vierde jaar op rij een plaatsje in ons hiphop jaaroverzicht. Must be some kind of record. Als we verder kijken naar ons taalgebied, merken we opnieuw dat Genkse scene blijft bloeien. Don Luca en Djalu kwamen opnieuw op de proppen dit jaar, net als maatjes Ricca en Tiewai. Vanuit Antwerpen blijft Freddie Konings zich een weg naar de top knokken, zij aan zij met Dikke, die zowaar tweemaal met een album kwam. Ook Yong Yello bevestigde al het goeds wat gemompeld werd over hem. In het zog van Stikstof zien we Berry de Brusselse eer verdedigen en als het wat meer in het Frans mocht, konden we rekenen op Frenetik, L’or Du Commun en Peet. Uit Nederland kwam Doevoe dan weer aanvliegen en levende legende Rico imponeerde dit jaar, nadat zijn maatje Sticks het vorig jaar deed. Tel daarbij nog Hakmadafack en je weet genoeg: de lage landen waren weer een broeihaard voor talent.
Helaas ontvielen dit jaar ons weer een heleboel grote en kleine helden. DMX blafte een laatste keer vooraleer een hartaanval er een einde aan maakte en Biz Markie overleed aan de gevolgen van zijn suikerziekte. En juist voor het jaar ten einde kwam werd Young Dolph werd neergeschoten in zijn hometown Memphis toen hij naar de koekjeswinkel ging. En bij het schrijven van dit artikel in alle vroegte op een rustige zondagmorgen liep het bericht binnen dan Drakeo The Ruler een messteek kreeg in zijn nek en in kritieke toestand naar het ziekenhuis gebracht werd. Ondertussen is ook hij jammer genoeg overleden.
Last but not least hebben jullie nog recht op de volledige top 20, zorgvuldig en met veel liefde en respect voor de democratie samengesteld door de teerbeminde muziekredactie van Indiestyle anno 2021.