Molenwiekend met je armen om je heen te slaan omdat je kwaad bent over wat er rond je heen gebeurt, blijft een constante in 2024. Tegengif biedt deze categorie waar wispelturige gitaarbands, popartiesten met een hoek af en folky singer-songwriters hand-in-hand gaan niet. Deze bonte verzameling van albums kan de armpijn wel tijdelijk verlichten. Check hier alle andere overzichten van Lijstjestijd. Visuele vormgeving door Louis Van Keymeulen en Jolien Wilke.
Humor verzacht. De “cheeky” mannen van Cheekface hebben er hun handelsmerk van gemaakt. In het vierde album van het trio uit LA ‘It’s sorted’ trappen ze af met “Me and Panic woke up together / This is not one night, no, it is forever”. De neurotische synths zorgen – al klinkt dat tegenstrijdig – voor een schwung die de benen moe maakt. Daarbij is de talk-singer-stijl van frontman Greg Katz wel iets waar je je over moet zetten. De Belgische band achter Soft Boy pakt het subtieler aan. Het gezelschap groeide uit het bedroom-project van de Gentse Xander Hamelton serveert zijn bij momenten hilarische nummers (“you’re not gen z cause of your nineties teeth” in ‘Gen Z’) bij lichte psychedelische sixtiespop.
Teruggrijpen naar muziek uit het verleden is een zekere vorm van vluchten uit de werkelijkheid. Soft Boy is niet de enige band die de mosterd haalt bij de sixties, ook met The Lemon Twigs’ ‘A dream is all we know’ vertrek je naar tijden waar heerlijke harmonieën en psychedelische vrolijkheid garant staan voor instant radiosucces (The Beach Boys! The Beatles!). Zo doen ze “in my mind, there’s sadness all the time” (‘In my head’) zo opgewekt klinken dat je er op wilt beginnen huppelen.
Het stelt gerust dat de lijst anno 2024 niet erg verschilt met de vorige jaren. De bands die snedige gitaren combineren met doorvoelde stemmen blijven de hoofdmoot uitmaken. Friko, een jong duo uit Chicago, verzamelt op debuut (!) ‘Where we’ve been, where we go from here’ explosieve climaxes die knipogen naar de indie rock van de nillies. ‘Crashing through’ stuurt je een barcode van emoties door je lijf. Uit Britse hoek rammelen debuten (!) ‘Real deal’ van Honeyglaze en ‘This could be Texas’ van English Teacher even fel aan je ledematen.
Waar Honeyglaze pingpongt tussen dromerige gitaarmelodieën en stevige rockmomenten, schippert English Teacher richting post-punk. Tenslotte lijkt Animal Collective een abonnement te hebben op deze rubriek. Door het 20 jaar oude ‘Sung Tongs’ terug uit te brengen heeft de New Yorkse band zich weer binnengewerkt in deze selecte club.
Wat wel verschilt met vorige jaren: het grote aantal Belgische platen in deze lijst: maar liefst drie. Naast Soft Boy komen de soloprojecten van indiepop-moederschip Balthazar. Hun gedeelde muzikale achtergrond manifesteert zich dan weer prettig anders. Ze pakken het beide wel grootser aan. J. Bernardt (‘Contigo’) trekt verder met zijn elektronische sound, maar durft daar andere registers (R&B, hiphop, gospel) aan toe te voegen. Tegelijkertijd zet Warhaus zijn tanden in donkere organische geluiden waarbij het instrumentele plaats mag innemen op ‘Karaoke moon.’ En dat zorgt soms voor filmische momenten.
‘Tigers blood’ van Waxahatchee toont hoe zeer ze is gegroeid. Americana en pop-synth ondersteunen introspectieve teksten die tegelijk kwetsbaar en krachtig aanvoelen. King Hannah is met sophomore ‘Big swimmer’ ook iets groter geworden. Het duet van dromerige gitaren en de kenmerkende zang van Hannah Merrick drukt op een melancholisch gevoel in je buik. Maar het is niet op een plaats die pijn doet, integendeel.
Melancholie lijkt ook het gevoel waar Nilufer Yanya op probeerde te mikken bij het maken van ‘My method actor’. De Britse met Iers-Turkse roots behoudt nog altijd haar kenmerkende gitaarspel, maar lijkt deze niet meer nodig te hebben. Zo zijn de sterkste nummers of ‘My method actor’ niet noodzakelijkste degene met de meeste gitaar, en vormen de subtiele laagjes van electronica, R&B en rock zich tot een etherische sfeer waarbij je gewoon even wilt neerzitten.
Dit zijn voor ons de beste indie albums van 2024:
- Nilüfer Yanya – My method actor
- English Teacher – This could be Texas
- King Hannah – Big swimmer
- Waxahatchee – Tigers blood
- J. Bernardt – Contigo
- The Lemon Twigs – A dream is all we know
- Cheekface – It’s sorted
- Abby Sage – The rot
- Animal Collective – Sung Tongs (Live at the Theatre at Ace Hotel)
- Mildlife – Chorus
- Honeyglaze – Real deal
- Warhaus – Karaoke moon
- Mount Kimbie – The sunset violent
- Soft Boy – Always hungryµ
- Friko – Where we’ve been, where we go from here