Op indiegebied is het bijna jammer dat 2023 bijna is afgelopen. Dit jaar leverde verschillende veelbelovende comebacks op. Ook enkele debuutplaten bleven stevig nazinderen en deden hunkeren naar meer. Visuele vormgeving door Louis Van Keymeulen.
boygenius leverde het album op dat unaniem met stip op één werd geplaatst. ‘the record’ klinkt als een eeuwigdurende zomer die kleurrijk, maar toch elegant rond Phoebe Bridgers, Lucy Dacus en Julien Baker blijft dansen. De band maakte hiermee alle hoge verwachtingen waar. Ook Slowdive stelde allerminst teleur op ‘Everything is alive’. Zes jaar na de vorige gonst deze plaat door de betere shoegaze-regionen waarmee de band haar horizon nog wat meer verbreedt. Een verdienstelijke derde plaats is weggelegd voor King Krule die met ‘Space heavy’ een paar maanden geleden nog de zalen plat speelde.
De betere stemmen van de indie waren dit jaar te vinden bij Sampha en Avalon Emerson. Die laatste leverde met ‘& the charm’ een heel eigen sound met abstracte soundscapes af. Single ‘Hot evening’ bleef zo lang hangen. ‘Lahai’ heeft niet per se veel aandacht gekregen, maar krijgt dat hier nu wel. De prachtige stemgeluid van Sampha houdt werkelijk elk nummer overeind, terwijl de subtiele instrumentale details het helemaal af maken.
Er werd ook erg diep gegaan dit jaar. ‘False Lankum’ klinkt als een treinrit door een druilerig Ierland die wat moet groeien. Het intense ‘Go dig my grave’ komt hierbij snoeihard binnen tussen de filmische folk en vaak rauwe intrigerende teksten. Youth Lagoon reflecteerde op ‘Heaven is a junkyard’ dan weer poëtisch over een persoonlijk moeilijke periode die in ieder geval na acht jaar een dromerige comeback betekent.
Alleen al voor de hoes loont het de moeite om de vinyl van Young Fathers onder de loep te nemen. Net als het hele repertoire van de Schotten is ‘Heavy heavy’ er eentje waar je voor in de stemming moet zijn. Al blijven de oerritmes en hypnotiserende elektronica heerlijk fascinerend. Ook Water from your eyes houdt er rekening mee dat het oog wel wat wil. Achter de cover van ‘Everyone’s crushed’ schuilen dan weer heel wat pareltjes die in al hun chaos precies klinken wat de albumtitel belooft.
Bar Italia liet zich geen enkel etiket op kleven. Op de vijftien songs die ‘Tracey denim’ rijk is, werd er zorgvuldig gewikt en gewogen tussen invloeden uit de postpunk, Britpop, indie rock, new wave en shoegaze. Ook Wilco testte weer duchtig hun gecontroleerd doolhof aan stijlen op ‘Cousin’. Iets afgelikter klonk dan weer ‘Strange Disciple’. De synthpop van Nation of Language lijkt op het eerste gehoor wat eenvormig, maar blijkt na enkele luisterbeurten toch enkele scherpe en brutale kantjes te hebben. Oude rotten in het vak Yo La Tengo leverden ten slotte weer kwaliteit af. Met ‘This stupid world’ wordt helemaal teruggekeerd naar de roots.
- boygenius – the record
- Slowdive – Everything is alive
- King Krule – Space heavy
- Sampha – Lahai
- Avalon Emerson – & the charm
- Lankum – False lankum
- Animal Collective – Isn’t it now
- Young Fathers – Heavy heavy
- bar italia – Tracey denim
- Yo La Tengo – This stupid world
- Water From Your Eyes – Everyone’s crushed
- Wilco – Cousins
- Nation of Language – Strange disciple
- Youth Lagoon – Heaven is a junkyard
- bdrmm – I don’t know