Enkele uren voor aanvang van hun optreden in de Cactus Club hadden we in Brugge een gesprek met de spilfiguren van de Schotse cultband The Vaselines. Waar Frances McKee zich met het hart op de tong guitig, complexloos en uitermate spontaan presenteert, wekt Eugene Kelly een eerder gedistingeerde indruk. Met een zweem van melancholie verzucht hij een paar keer dat hij oud geworden is en drukt hij ons haast vaderlijk op het hart een nog volle haardos helemaal naar waarde te schatten en er zeker goed zorg voor te dragen. Het rebelse vuur in de ogen en de tijdens zijn betoog sporadisch opduikende kwajongensgrijns bewijzen echter dat leeftijd enkel een kwestie van uiterlijk is; voor zover we daar nog niet achter waren na het beluisteren van hun recentste worp ‘V for Vaselines’. We beginnen alvast hen te complimenteren met dit excellente werkstuk.
McKee: Dank u! Na een langzame en moeilijke bevalling persten we eindelijk een nieuwe baby op de wereld.
Indiestyle: Op zich valt het toch nog goed mee qua tijdsduur sinds ‘Sex with an X’?
Kelly: Zeker, er zit nauwelijks vier jaar tussen.
Mckee: Ik maakte maar een grapje hoor; eigenlijk ging het best wel gemakkelijk en verliep alles heel vlot. Door louter te beslissen dat we gingen opnemen en verder niks, hadden we onszelf geen enkele druk opgelegd. We kwamen gewoon eens samen om te zien of we songs hadden die goed genoeg waren om mee voort te gaan, wat dus het geval bleek. Daarna gingen we eigenlijk heel vlug aan de slag.
Kelly: We brachten deze langspeler ook in eigen beheer uit, en als je er zelf voor betaalt, moet je uiteindelijk wel snel werken. Studiotijd is immers kostbaar.
Mckee: Eugene heeft vroeger al Vaselines-opnames gemaakt, en hij was nog steeds fantastisch in de opnameruimte. Het ging echt vooruit. Zo heb ik het ook graag; ik wil geen jaren in de studio zitten.
Kelly: Op twee weken zaten de opnames erop, waarna we in één week alles afmixten. Neem daar nog wat tijd bij om de details af te werken, en op een maand was alles ingeblikt.
Indiestyle: De titel ‘V for Vaselines’ refereert aan Winston Churchill; willen jullie daar iets bepaald mee uitdrukken?
McKee: Niet echt, we zochten iets dat goed bekte. Ik zag bijvoorbeeld ‘The satanic writings of The Vaselines’ wel zitten, maar Eugene was daar niet echt voor te vinden; haha… ik zou nog steeds niet weten waarom.
Kelly: We worstelden met verschillende ideeën waar we het niet over eens raakten, en toen ik toevallig op een foto van Churchill stootte waaronder “v for victory” stond, kwam spontaan ‘V for Vaselines’ bij mij op. En dat werd het dan, zonder dat we daar specifiek iets mee bedoelen.
McKee: Van mij had het evengoed ‘Hind of The Vaselines’ mogen worden.
Indiestyle: Als Eugenius bracht Eugene eerder al ‘Mary queen of Scots’ uit, waardoor we hem al begonnen verdenken van verregaande interesses in geschiedenis en politiek.
Kelly: I am history; ik ben ondertussen oud genoeg om zelf geschiedenis te zijn. Het boeit mij wel ergens, maar ik verdiep er mij nu ook niet al te grondig in. Laat ons het maar op algemene interesse houden. Over politiek lees ik dan weer wel te veel. Uiteindelijk is het namelijk allemaal redelijk deprimerend wat je daarover te weten komt.
Indiestyle: Zijn jullie trouwens blij inwoners van het VK te blijven?
McKee & Kelly: Neen, absoluut niet!
McKee: Schrijf gerust op dat wij voor een onafhankelijk Schotland hebben gestemd. Soms gebeuren dingen om een reden, maar de uitslag van dit referendum is enkel en alleen te wijten aan de pers die erg negatief was betreffende een eventuele afscheuring. De mensen werden echt bang gemaakt. Hoe dichter we bij het referendum kwamen, hoe harder we werden gemanipuleerd.
Kelly: Het was echt wel project fear van de Britse pers, en dan meer bepaald de Engelse. Er was maar één krant in Schotland die min of meer objectief bleef, met als gevolg dat het streven naar onafhankelijkheid weliswaar terrein won, maar nooit genoeg. Misschien gebeurt het in de toekomst nog.
McKee: Dat denk ik wel. En sowieso heeft deze episode het het politieke landschap in Schotland hertekend en tevens de politiek in Engeland gedestabiliseerd. Los van de uitkomst heeft het dus wel een groot effect gehad. De regering heeft daarenboven veel beloftes gemaakt die niet gehouden werden, zodat de mensen die ‘neen’ hebben gestemd zich stilaan beginnen realiseren dat ze belogen zijn.
Indiestyle: In de ruim dertig jaar sinds jullie prille begin heb je het muzikale landschap ongetwijfeld fel zien veranderen. Welke evolutie valt daarbij het meest op?
McKee: Muzikanten spelen tegenwoordig te goed. Wij gingen van start gedrenkt in de volledige punkrock-ethiek. Niemand repeteerde en niemand beheerste zijn instrument heel grondig. Het zou beter zijn als de jeugd zou stoppen met zo goed te spelen. Op die manier gaat er immers heel wat verloren.
Kelly: En neem nu die Brit School voor showbizz : iedereen die daar afstudeert kan zingen zoals Adele of Amy Winehouse. Dat is mij allemaal toch wat te gladjes.
Indiestyle: In België hebben we ondertussen ook een hogeschool die zich meer op rockmuziek richt.
McKee: En wat leren ze daar dan, spelen als ZZ Top of Bon Jovi? Waar te goed kunnen spelen voor mij grote fout nummer 1 is, zou ik als tweede regel trouwens meegeven: zorg dat je een andere job hebt naast muzikant. Dat is perfect combineerbaar voor beginnende bands en zo behoud je meer artistieke vrijheid zonder in het commerciële wereldje te moeten meedraaien.
Indiestyle: Wat we ons ook ineens realiseerden is dat we na al die jaren nog steeds niet weten waar de naam The Vaselines eigenlijk voor staat of vandaan komt?
Kelly: Er zit ook niet echt een betekenis achter. Op het moment dat we een naam zochten en er niet meteen uit raakten, kwam een vriend, Stephen Pastel van de Pastels, daarmee op de proppen. Het was de eerste naam waar we van dachten dat die wel kon werken. Het had slechter gekund zeker?
Indiestyle: Toen in ’92 plotseling Nirvana’s compilatiealbum ‘Incesticide’ uitkwam, stonden daar enkele Vaselinesnummers op en werden jullie in één klap wereldberoemd. Waren jullie daar op voorhand van op de hoogte of kwam dat als een volledige verrassing?
Kelly: We waren daar op voorbereid hoor. Voor Nirvana echt heel groot werd, hadden we al gelezen in de pers dat ze een paar songs van ons coverden. De eerste keer dat we van hen hoorden was in ’89, toen ze op tour waren met Mudhoney en live ‘Molly’s lips’ speelden dat ze tevens als b-kant van een single wilden uitbrengen. Op dat moment, een aantal jaar voor ‘Nevermind’ dus, waren we gewoon twee jonge bands waarvan de één de andere coverde. Het was niet alsof de grootste groep ter wereld, genre The Rolling Stones, je nummer op de planken bracht, maar gewoon een kleine band uit een ander deel van de wereld. Later, wanneer ze echt heel bekend waren, leerden we hen ook een beetje kennen, en hadden we er wel een zekere verbondenheid mee.
Indiestyle: En hebben jullie op dat moment niet gespeeld met de gedachte The Vaselines weer op te starten?
McKee & Kelly: Neen.
Kelly: We waren toen elk met ons eigen ding bezig, en onze agenda’s kwamen niet overeen.
Indiestyle: Toch zal Nirvana’s grote doorbraak de zaken voor jullie drastisch veranderd hebben?
Kelly: Ja, bepaalde deuren gingen ineens open, en veel mensen kenden je naam. Tegelijkertijd beseffen veel mensen echter niet dat wij die nummers schreven. Na een optreden wordt ons geregeld de vraag gesteld waarom we Nirvana-covers spelen. Sommige mensen pluizen de details zo niet uit.
McKee: Mijn nichtje was eens op een feest, en toen de dj ‘Sun of a gun’ draaide, zei ze trots dat haar tante daaraan had meegeschreven. Ze is dan in een geweldige discussie terechtgekomen waarin sommigen bleven volhouden dat het een Nirvana-song was.
Indiestyle: In welk opzicht vinden jullie dat je muziek geëvolueerd is sinds de reünie?
Mckee: In wezen niet zoveel. We maken nog altijd gebruik van dezelfde drie akkoorden.
Kelly: We houden het ook nu weer melodieus met eerder eenvoudige songs en proberen het geheel opwindend te maken, zo rock-‘n-roll mogelijk. We wilden wel wat andere richtingen in slaan, onder meer door een electronisch keybord en strijkers toe te voegen, zonder echter aan de herkenbaarheid van The Vaselines te raken.
Indiestyle: Wat zie je de toekomst nog brengen voor de band?
Mckee: Dat kan één van twee richtingen uit. Als ons album voor geen meter verkoopt zou dat meteen het einde betekenen.
Kelly: Ook al spelen we erg graag samen, kunnen we het ons desgevallend financieel niet veroorloven door te gaan. ‘Sex with an X’ leverde genoeg op om deze te maken, en zo wordt het ook nu weer afwachten. We hebben namelijk geen reserve staan op de bank, en als ‘V for Vaselines’ niet verkoopt hebben we geen geld. We zitten ook zonder label. Sub Pop wilde dit album niet uitbrengen, dus hebben we alles zelf gedaan. We worden een tikkeltje ouder en toeren valt wat zwaarder, maar ik houd op zich enorm van deze manier van werken. Je moet gewoon gefocust zien te blijven en niet te veel drinken. Na deze tour nemen we even een pauze en dan bekijken we wel weer hoe het verder gaat. Wie weet gaan we ons een volgende keer op folk richten.
Indiestyle: We zijn benieuwd!
Foto’s door Niall Webster