Met pijn in het hart moesten we twee weken geleden vaststellen dat de zomer van ’09 in België definitief besliste om zijn valiezen te pakken en in het Zuiden van Europa nog wat last minute toeristen de espadrilles op te jagen. De festivalweides, gemazeld en gemarineerd in zeikbier, liggen klaar voor de rijp en de regen die zich heden ten dage richting vaderland begeven. September was weer die jaarlijkse coma waarin het clubseizoen even voorzichtig een oog opent, maar dan beslist om zich nog een keer om te draaien. Gelukkig bleef niet de hele maand gespeend van live geweld, want ergens op dat keerpunt tussen het marcellenseizoen en ‘t ontwaken van ‘t nieuwe clubjaar kon het muziekminnend volk zich de oren al voorzichtig laten opwarmen op de übersympathieke rock rally De Beloften, die dit jaar al voor de 6de keer doorging.
Het concept van deze wedstrijd, waarvan de prijzenpot onder meer 20 optredens, studiotijd en een jaar begeleiding bevat, slaat duidelijk aan. De jury die zich door de 150+ demos heeft geworsteld, kan geen gitaar meer horen, heeft tinnitus die tot in de tenen doorruist en legt zich nu van lieverlee toe op carrières in dubstep. De groep die de hoofdvogel afschoot heet Intergalactic Lovers. Een week voor hun eerste Beloftenshow, trok Indiestyle op een verloren zondag naar Aalst om ze in hun repetitiefabriek aan de Dender een paar pieren uit de neus te gaan halen.
Indiestyle: Beste dame en heren, vanwege Indiestyle van harte gelukgewenst met jullie overwinning. Hadden jullie ‘t zien aankomen?
Maarten (gitaar).: Wel, we vonden eigenlijk alle finalisten bijzonder goed. Voordien waren we al onder de indruk geraakt van de opnames van Maya’s Moving Castle, The Sophomore Jinx draaien live al een tijdje mee, Charlie Jones hadden we voordien ook al goed bezig gezien op ‘t Oost-Vlaams Rockconcours … de competitie was dus behoorlijk straf. Het had wat ons betreft dus evengoed een andere band kunnen zijn.
Lara (Zang, Gitaar): Zelf hadden we die dag ons geld wel ingezet op Charlie Jones Big Band. En zij het hunne op ons. Klaarblijkelijk heeft hun gitarist een nagenoeg onfeilbaar oor voor Rockrally-winnaars (lacht). Ze moesten als eerste het podium op, maar ze hebben zich wel vol-ledig gesmeten. ‘t Zijn trouwens nog heel sympathieke gasten ook. Er waren daar eigenlijk geen groepen die last hadden van die typisch afstandelijke, lichtelijke arrogantie die je wel vaker bij muziekwedstrijden voelt hangen.
Indiestyle: hoewel jullie nog maar een goed jaar bezig zijn, lijkt jullie live palmares inderdaad al behoorlijk doorspekt met deelnames aan dit soort wedstrijden. Gaat het jullie uiteindelijk om die eerste plaats, of zit er meer achter deelnames aan Rockrally’s?
Maarten: In de eerste plaats is het makkelijk om via sites als Poppunt te weten te komen waar je je demo naartoe kunt sturen wanneer je wil meedoen aan een concours. Het is niet zo heel moeilijk om op die manier vaker op een podium te staan en dat doen we ook het liefst, vooral met de bedoeling te zien wat er nog aan onze nummers kan verbeteren. En om wat présence te kweken, he.
Lara: We zoeken en organiseren ook regelmatig zelf shows, maar daar komen dan toch – en dat is niet slecht bedoeld, integendeel – vooral kennissen en vrienden op af. Op zulke avonden is de respons en feedback anders dan wanneer je voor een bende onbekenden staat. Op rockrally’s durven supporters van andere bands later op de avond al een keer hun muil opentrekken om commentaar te geven. Af en toe zit daar dan ook wel enige opbouwende kritiek tussen (lacht).
Indiestyle: Ha, dus als ik het goed hoor, zijn jullie niet bang van kritiek?
Raf (Bas): Neen, zeker niet. Enfin, zolang die kritiek opbouwend is, hebben we daar geen probleem mee. Het is niet moeilijk om in ware Humo-stijl groepen tot op het bot te gaan afkraken, gewoon omwille van het afkraken zelf. Let op, als dat grappig geschreven is, lezen we dat zelf ook wel graag, maar we zijn al op ‘t kapblok beland voor dingen die eigenlijk geen zier met de muziek te maken hebben. Aan dat soort kritiek heeft geen enkele groep überhaupt iets.
Indiestyle: Gesteld dat jullie in de toekomst aan een plaat gaan werken, dan zou de mening van een producer voor jullie dus welkom zijn.
Maarten: Correct. We zijn er trouwens al mee bezig. We zijn net twee keer naar Stuttgart gereisd om daar een paar nummers op band te gaan gooien. We zijn daar via een vriendin van Lara terechtgekomen.
Raf: En met ons gat in de boter gevallen, want met de technici en producers daar klikt het wonderwel, zowel op persoonlijk als muzikaal vlak. De studiotijd die we met De Beloften gewonnen hebben, zouden we trouwens graag weer door die mensen laten regisseren, kwestie van toch wat eenheid te krijgen in die opnames.
Indiestyle: Is het niet wat vroeg om al met een plaat bezig te zijn?
Lara: Ja, misschien wel. Nu, ‘t is nog altijd geen plaat, he. We zijn eigenlijk op zoek gegaan naar een studio om een demo te hebben die ons aan optredens moest helpen. Toevallig was dat in Duitsland en toevallig is dat heel goed meegevallen, waardoor we zijn blijven opnemen. Nu gaan we daar mee verder als dat lukt met onze agenda’s en financiën Voor mij persoonlijk zou het niet erg zijn om bijvoorbeeld twee jaar aan een stuk nummers te sprokkelen en bij mekaar te sleutelen en om daar dan een keuze uit te maken. Ik vind dat zelfs een bijzonder aangename gedachte.
Brendan (Drums): Twee jaar is misschien wat lang, maar we zijn inderdaad wel graag én met studio bezig, én met nummers schrijven én met optreden. Nu, elke week waarin je repeteert voor een show is ook een week waarin je niet echt aan liedjes werkt. Momenteel ligt onze focus wel vooral op optreden en liefst zo vaak mogelijk.
Indiestyle: Zit er bij jullie één welbepaalde songschrijver die alles aanlevert? Hoe gaan jullie te werk?
Maarten : Behalve Brendan is niemand van ons klassiek geschoold (studeerde piano, nvdr). Iedereen komt zelf met ideeën af en de anderen vullen dat dan aan zoals zij het aanvoelen. Het moet ook echt van een groep komen, he. Iedereen heeft trouwens ook het laatste woord (lacht). We proberen wel rond Lara’s stem te schrijven en we weten mekaar wel goed te vinden. Sedert onze dagen in de jeugdbeweging hebben we al dingen samen gedaan, weliswaar met andere muziek en onder andere namen. Dat helpt wel. De Lovers, dat is een groep en geen singer-songwriter met sessiemuzikanten.
Indiestyle: Hoe zit het met de invloeden? Welke Belgische en buitenlandse bands zijn er in jullie muziek binnengeslopen?
Maarten: De verschillende bandleden luisteren naar heel veel verschillende dingen. P.J. Harvey is een naam die ons snel wordt opgeplakt. Daar kunnen we inkomen. De invloeden gaan, hoorbaar of niet, van Neil Young en Radiohead voor het songschrijven, naar The Kinks en The Beatles … ,maar evengoed naar nieuwe dingen zoals Monsters Of Folk en Them Crooked Vultures of naar heel obscure dingen zoals Magnolia Electric Company, Moriarty, de Alan Lomax shizzle … . Belgische bands als The Hickey Underworld en zo kunnen we ook heel sterk appreciëren. Het enige wat we resoluut weigeren te integreren, zijn djembés. Dus geen vragen over djembés, alstublieft (lacht). De gedachte dat er overal en altijd nog nieuwe muziek te ontdekken valt, stemt mij wel gelukkig, trouwens.
Indiestyle: Hebben jullie grote toekomstplannen dan, want dat zijn best allemaal grote namen die je opnoemt?
Lara: Dat klinkt maar zo. Er zit wel degelijk ambitie in ons groepke (lacht), maar ‘t is ook wel heel erg belangrijk dat we er veel lol aan beleven. ‘t Kan soms lastig zijn om op je twee vrije dagen in de week naar repetities te komen, maar we liggen hier toch wel vaak in een deuk. Zonder muziek zou ‘t voor mij niet echt gaan, denk ik. It keeps me kind of sane. Een van mijn toekomstplannen is het leren spelen van barrés. Dat kan ik nog niet (rest van groep zit hier te gniffelen).
Maarten: We gaan onszelf inderdaad niet al te snel serieus nemen. Op één van onze flyers kun je ons nog zien staan als figuren uit De Rode Ridder (lacht). Muziek maken is soms iets spiritueels ook he. Het ogenblik waarop alles plots lijkt te kloppen als je een nummer aan het maken bent, kun je bijna magisch noemen. Dat is vooral ‘t belang van muziek spelen voor ons.
Als dat inderdaad de filosofie is, denken wij dat de toekomst voor de Intergalactic Lovers erg beloftevol is. Live kun je hen aan het werk zien in o.a. Het Gouden Hoofd in Gent (8 november) en in de finale van het Oost-Vlaams Rockconcours (28 november). De rest van hun – behoorlijk gevulde – agenda vind je op MySpace.