‘Until I Get Bald’, de nieuwste plaat van Charlie Jones’ Big Band, werd goed gesmaakt door heel Vlaanderen. Gelokt door de nieuwsgierigheid naar het gezicht achter de kristallen handen, ging Indiestyle op zoek naar Jan Verstraeten, beter bekend als Charlie Jones. “Het is best wel een vrolijk album.”
Indiestyle: De plaat is er gekomen na enige tijd van sociale afzondering. Zijn het dan ook enkel je eigen verhalen of dragen de andere bandleden een deel bij?
Jan: De plaat is autobiografisch, enkel mijn verhalen. Ik kan niet alle instrumenten tegelijkertijd bespelen dus mijn bandleden zijn vooral muzikale ondersteuning. Het liefst doe ik alles zelf maar de drie muzikanten waar ik nu mee werk, waardeer ik enorm. Ik ben ze dan ook heel trouw. Ze hebben een inbreng wat muzikale invulling betreft maar ik weet hoe ik het wil. Alles is in functie van muziek.
Indiestyle: Ga je er dan echt een Big Band van maken?
Jan: Voor de volgende plaat ga ik zeker weer iets anders doen. Dan ga ik met een andere opstelling werken. Misschien komt er ooit wel een Charlie Jones’ Hip Hop Band.
Indiestyle: Dus je hebt al ideeën voor de opvolger?
Jan: Die plaat die nu uitgebracht is, was al een jaar opgenomen. De nummers voor het volgende album zijn eigenlijk al klaar maar moeten nog in een vorm gegoten worden. Het schrijven van songs gaat vaak vanzelf. Soms heb ik iets liggen dat ik even moest laten rijpen en kan ik dat opeens afwerken. Dat het zo vlot gaat is ook net het leuke.
Indiestyle: In het nummer ‘Me & A Cartoon’ heb je het over the boy who lost his hands. Wie is de jongen die zijn handen verloor?
Jan: Voor de cover heb ik mijn hoofd in kristal laten gieten. Het gaat over hoe ik zelf moeite heb om mij te profileren tegenover de buitenwereld. Als kunstenaar word je snel een cliché van jezelf. Een persoonlijk verhaal in een vorm gieten en dat proberen verkopen is een ergens een vies aspect. ’t Is heel vreemd om je muziek te verkopen als een product in de winkel. Je praat zo vaak over jezelf dat je er een degout van krijgt, je wordt een cartoon van jezelf, een praatjesmaker.
Indiestyle: Ben jij “The Elephant man”?
Jan: De nummers gaan altijd over mezelf, nogal narcistisch, ook omdat ik niet over iemand anders kan schrijven. Ik kan moeilijk in iemand anders zijn hoofd kruipen. Ik kan alleen maar schrijven over hoe ik de dingen ervaar, hoe ik de dingen zie uit mijn eigen perspectief.
Indiestyle: Hoe komt het dat jullie veel bekender zijn in Nederland?
Jan: Geen idee. Van alle optredens zijn er ongeveer een tiende in België. Bij mijn kunst is dat ook zo, maar eigenlijk denk ik er niet te veel over na. Ik maak ook geen verschil tussen België en Nederland. Misschien dat je in Nederland al sneller reactie uit het publiek krijgt als je een mopje maakt, of iets scherps zegt.
Indiestyle: Hoe beleef je een optreden?
Jan: Er is een heel verschil tussen hoe het publiek, de band, en ik zelf iets beleven. Het kan al eens gebeuren dat ik een show heel anders heb ervaren dan mijn bassist. Die concerten waar we onverwacht het beste van moeten maken door bepaalde omstandigheden, zijn vaak de leukste. Ik ben perfectionistisch, ik probeer zo goed mogelijk te voorkomen dat iets mis kan lopen. Maar je hebt overal een ander publiek, een andere zaal en een andere stad. De cd-voorstelling in Breda was helemaal perfect voorbereid, alles was in orde. Ik vroeg me af of er nog iets kon mislopen. Natuurlijk heel stom, mijn micro zat niet goed dus ik trok hem uit de staander en botste tegen mijn tand. Ik had er een stuk af geklopt.
Indiestyle: Het artwork is volledig je eigen werk, hoe werk je zoiets uit?
Jan: Ik heb veel dingen liggen, die ik ooit al had gemaakt of getekend. Op een dag komt dat allemaal terecht. Voor de zomerexpo in Nederland heb ik meegedaan met drie werken. Een ervan was een plaat uit chocolade. Daarnaast heb ik een doorzichtige plaat laten maken waarin ik met hars vleugels heb gegoten. En bij ‘Until I Get Bald’ liet ik een eekhoorn opzetten en het binnenste invriezen. Het kwam goed overeen met de inhoud van de tekst. Het representeert het omhulsel en de inhoud. Bijna letterlijk ‘Until I Get Bald”. Heel lang heb ik de twee werelden van kunst en muziek gescheiden. Nu vind ik het spannend om die twee bij elkaar te smijten.
Charlie Jones’ Big Band website
Album verdeeld door V2