2017 was een boerenjaar voor (Sandy) Alex G. Met ‘Rocket‘ – nochtans niet zijn allerbeste plaat – kwam er eindelijk die bescheiden doorbraak, en prijkte hij in meerdere eindejaarslijstjes. Live bleek de bedroom singer songwriter dan weer nog niet helemaal op punt te staan. Het is evenwel niet evident om op korte tijd van doe-het-zelf-artiest over te schakelen naar een groot label – ‘Rocket’ was nog maar zijn tweede plaat via Domino.
Dat die slaapkamersfeer nooit volledig zal verdwijnen uit Alex’ werk, én zijn persoonlijkheid, bewijst hij nu met ‘Fay’. Geen grootse single-release, geen bijhorende albumaankondiging; ‘Fay’ werd gewoon zonder bellengerinkel met een droge video op het YouTube-kanaal van Alex Giannascoli gegooid. Alsof het een impulsieve beslissing was tijdens een eenzame en dronken nacht. De bijhorende boodschap die de Amerikaan voorzag, is al even vaag als de video waarin wordt uitgezoomd op vier rattenhoofden: “Fay listen to me baby come here i got something for you. made you a treat come here.Peanut butter cookies Xo. made you a little treat baby XO. peanut butter cookies. Want some? xoxo”.
Frederik Jacobs: Het knappe aan ‘Fay’, is dat Alex G ondanks het succes van het voorbije jaar meer dan ooit zichzelf is. De neerslachtige slaapkamer-lofi lijkt hij in de eerste plaats voor zichzelf geschreven te hebben, als een soort van therapie. De manier waarop hij de song met ons deelt, onderbouwt die stelling. Nonchalant op het internet gegooid, zoals in zijn prille jaren. ‘Fay’ is zo’n zeldzaam nummer dat aantoont hoe dicht pijn en schoonheid bij elkaar liggen, en het is de oprechtheid die bruggen bouwt.
– 4,5 / 5
Matthias Desmet: Op zijn laatste album ‘Rocket’ schuurde (Sandy) Alex G tegen de country aan. Maar ‘Fay’ lijkt terug te keren naar de oorsprong van Alex Giannascoli’s songschrijfkunst: de intimiteit van de slaapkamer. ‘Fay’ is het soort nummer dat kabbelt op de achtergrond, terwijl je zachtjes huilt op je bed, een schuchtere hand die je troost. Heeft Alex dit al beter gedaan? Ja. Dit is eerder een albumtrack dan een single, maar dan wel een albumtrack die naar meer smaakt. – 3,5 / 5
Michelle Geerardyn: Hypothese: nummers ontstaan net als planten uit zaad en af en toe een praatje maken stimuleert de groei. (Sandy) Alex G spreekt zijn kiemliedjes meestal zacht toe of verheft hoogstens uitzonderlijk eens zijn stem. Daar komen dan respectievelijk nummers als ‘Bobby’ en ‘Come back’ uit voort. Ik heb geen flauw wat hij ‘Whale’ verteld heeft. Bij ‘Fay’ kan enkel gemoedelijk en bijna onhoorbaar gefluister de voedingsbron geweest zijn. Onmiddellijk herkenbaar groeit het heel voorzichtig uit tot een van Alex’ meest intieme werken. Laat ons hopen dat het onderdeel is van een bos in aanleg. – 4 / 5