U zag het misschien gisteren op het journaal, maar het jaarlijkse filmfestival van Gent is wederom op gang getrapt. Over een periode van tien dagen worden verscheidene nationale en internationale topfilms ten toon gesteld. Tegelijkertijd vindt ook steevast Videodroom plaats, de muzikale baby van kunstencentrum Viernulvier en Film Fest Gent. Vanaf vandaag tot en met 19 oktober kun je in Vooruit terecht voor concertavonden die telkens in het teken staan van een bepaalde film. In deze feature blikken we vooruit op de tiendaagse en laten muziekprogrammator Wouter Vanhaelemeesch even aan het woord.
Lees hieronder trouwens voor welke concerten we allemaal tickets mogen weggeven. Tickets winnen? Stuur een mailtje naar info@indiestyle.be waarom jij en jouw +1 er absoluut bij zouden moeten zijn.
Lange rit, maar zeer de moeite waard
Hoe de organisatie bij de artiesten of films terecht komt is steevast een wisselwerking. “Ik sluit mezelf regelmatig thuis op met een stapel verse Blu-Rays om te doorploegen. Of middels YouTube speurneuzerij obscure films te ontdekken die eventueel gelinkt kunnen worden aan een muzikant.“, verhaalt hij. “Anderzijds kan het ook dat ik een artiest vraag of die zelf een voorstel heeft dat steek houdt. Het is sowieso een dialoog met de hoop een combinatie te vinden die sprankels of zelfs vuurwerk oplevert. In het beste geval bekijk je de film door die nieuwe soundtrack op een geheel andere manier.”
Met betrekking tot Mattias De Craene’s ‘The Holy Mountain’ is het een werk van lange adem geweest. “Hij had me anderhalf jaar geleden wat straffe opnames doorgestuurd met allerlei experimenten met sax en tapeloops. Hij liet vallen dat die muziek deels geïnspireerd was door de beruchte Jodorowsky film ‘The Holy Mountain’ uit 1973. Ik speelde in die periode met het idee om iets te doen rond de 50e verjaardag en stelde hem voor om vanuit die nieuwe muziek een alternatieve score te componeren.” Door medische redenen kon de voorstelling van vorig jaar niet doorgaan en werd ze uitgesteld. In de tussentijd is er een hele plaat van gekomen – die wordt uitgebracht bij het recordlabel van VIERNULVIER. “Lange rit, maar zeer de moeite waard.” Bij het label wordt trouwens de filmscore van claire rousay’s ‘The bloody lady‘ van vorig jaar in november uitgebracht als elpee.
Aan de andere kant heb je bijvoorbeeld iemand als Johannes Is Zijn Naam waarbij de organisatie al een tijdje aan het tobben was om hem te strikken voor Videodroom. “Ik had oorspronkelijk allerlei redelijk bizarre cult films in gedachten voor hem, maar hij was me voor en wou aan de slag met een avant-garde documentaire uit 1948 over Pieter-Paul Rubens. Daarover gaat hij dus nieuwe muziek spelen maar ook een soort van parlando doen waarin hij de originele inhoud van de docu gaat verwerken en ook eerder poëtische excursies gaat maken. Ik weet echt niet wat ‘t gaat worden, en ik denk dat hij het zelf ook niet helemaal weet. Maar dat is nu net wat zo’n project leuk maakt.”
Een andere Belg op het programma is porcelain id. De artiest kwam in het vizier toen de organisatie in het kader van de veertigste verjaardag ‘iets’ zocht om rond de film te doen. Zo’n belangrijke film kon men niet laten liggen. Vanhaelemeesch zag porcelain id al enkele live en was steeds overdonderd – een beetje zoals je zou kunnen zijn na een concert van Prince, vermoeden we. “Het leek me een heel natuurlijke keuze; iemand die de legacy van Prince op frisse – en niet al te voorzichtige – wijze kan vertalen naar 2024.”
Onze tips?
11.10 KMRU: ‘Night Of The Living Dead’ (Theaterzaal Vooruit)
Joseph Kamaru alias KMRU hoeft al langer geen introductie meer. De Keniaanse ambient-producer heeft in de enkele jaren waarin hun nu full-time als producer en artiest aan het werk is al een karrenvracht aan platen uitgebracht. In het kader van Videodroom trachtte Kamaru een nieuwe soundtrack te voorzien voor de iconische horrorfilm ui 1968, een staple in het genre. Kamaru werkte in het verleden reeds samen met Kevin Richard Martin, Elvin Brandhi en Aho Ssan, dus wie vermoedt dat de zwart-wit film in melancholische, traag voortbewegende grijstinten zal vertoond worden, heeft het verkeerd.
13.10 Félicia Atkinson: ‘Les Yeux Sans Visage’ (MIRY concertzaal)
Ook tijdens deze vertoning vermoeden we dat ‘ongemakkelijkheid’ vaak in de hoofden naar boven zal komen. De film uit 1960 vertelt namelijk het verhaal over een chirurg die z’n dochter een gezichtstransplantatie wil geven nadat ze in een auto-ongeluk was verwikkeld geraakt. Jammer genoeg mislukt de operatie waarna schuldgevoelens hem bekruipen. Atkinson weet als geen ander hoe ze op je gevoelens kan spelen met haar emotieve mix van ambient en elektronica. Voor dit concert mogen we twee duotickets weggeven.
15.10 Oren Ambarchi: ‘Dragon’s Return’ (Theaterzaal Vooruit)
Ook Ambarchi is niet bepaald aan zijn proefstuk met betrekking tot het componeren van waanzinnige filmachtige soundscapes. Waar hij aanvankelijk avant-gardische gitaarmuziek uitbracht, zijn die in de loop der jaren uitgedijnd richting jazz-, klassieke en elektronica-composities waarin hij totalisme, minimalisme, post-rock en elektro-accoustische muziek benadert. Voeg daar nog een karrenvracht aan samenwerkingen aan toe als John Zorn, Sunn O))), Merzbow etc. aan toe, en je hebt een plaatje van een visitekaartje om af te geven.
Voor de film van Eduard Grečner uit 1967, en die pas sinds 2015 wijd verspreid te ontdekken valt, zocht Ambarchi het gezelschap op van gitarist Frederik Rasten. De film handelt over een jongeman Dragon die na jaren van verstoting door zijn dorp onverwacht terugkeert. Zijn terugkeer zet daarmee een heuse kettingreactie in gang. Grečner trachtte met de film de onversneden eenzaamheid van de mens in beeld te brengen. Not for the faint of heart dus.
Naar wie Vanhaelemeesch het meeste uitkijkt is eveneens Ambarchi: “Ik ben wel heel benieuwd naar wat Oren Ambarchi gaat doen met ‘Dragon’s Return’. Een behoorlijk unieke Slovaakse film uit 1967, ik kan het niet beter zeggen dan ‘moest Tarkovsky een western zou maken, dan zou het hierop lijken’.” “Heel sprookjesachtig en tegelijk behoorlijk avant-garde. Oren staat altijd wel garant voor indrukwekkend gitaargeweld, dus deze maakt me heel erg benieuwd.“, gaat hij verder. Voor dit concert mogen we twee duotickets weggeven.
18.10 Matteo Myderwyk: ‘Good Time’ (Theaterzaal Vooruit)
Het hoeven niet steeds oude 60’s en 70’s cultfilms te zijn. De Nederlandse componist en klassiek pianist koos voor het in 2017 uitgebrachte ‘Good Time’ van de Safdie Brothers. Het is de broers even manische thriller als ‘Uncut Gems’ dat enkele jaren later verscheen. In deze film speelt Robert Pattinson een glansrol – voor de eerste keer eens geen vampier. Voor dit concert mogen we twee duotickets weggeven.
19.10 porcelain id & Youniss: ‘Purple Rain’ (Theaterzaal Vooruit)
De meest in het oog springende concertavond- en filmtitel is zeer waarschijnlijk ‘Purple Rain’. “Vorig jaar had ik het idee om – naast nieuwe soundtracks op bestaande films kletsen – ook eens een artiest te vragen om zo’n heel iconische soundtrack radicaal te herinterpreteren, en dat zonder film dus. Dat werden toen Tsar B en Dijf Sanders die de muziek van Twin Peaks onder handen namen. Dat beviel zo goed dat ik graag die traditie wou voortzetten dit jaar.”
“Aangezien het exact 40 geleden is dat Prince ‘Purple Rain’ de wereld in gooide, leek het me een spannend idee om iemand de ultieme heiligschennis te laten plegen en die soundtrack eens goed uitéén te vijzen en terug bijéén te plakken.” Porcelain id vroeg muzikant en producer Youniss om de soundtrack eens grondig onder handen te nemen. In hun vooruitblik naar de concertavond, geven ze alleszins toe dat er niet bepaald veel funk uit de boxen zal schallen. “Netjes afgelikt zal het zeker niet worden. Gelukkig maar!“, rondt Vanhaelemeesch af.