Voortdurend surfen toonaangevende journalisten rond op vi.be op zoek naar nieuw talent. Minstens één keer per maand bespreken ze hun favoriete vi.be van het moment. Uiteraard delen de redacteurs van Indiestyle hun ontdekkingen met jullie. Je vindt ze ook, samen met de uitverkorenen van de andere magazines, terug op de site van Poppunt. Deze maand stellen we je Whispering Sons voor.
Bij de keuze van deze maand nemen we een duik in het verleden, naar een tijdstip ergens diep in de grauwe jaren 80. De synthesizer lijkt voor het eerst het belang van de gitaar te minimaliseren en organische, elektronische klanken zwerven richting een nieuw muzikaal universum. En dat is precies waar ook Whispering Sons op mikken. Dat kunnen we best opmerkelijk noemen, aangezien geen enkel lid van de band het levenslicht zag in de eighties.
Donkere post-punk anno 2015, met een vrouw aan de macht? Dan denken wij al snel aan Savages. Maar het diepe, ijle stemgeluid van zangeres Fenne Kuppens is meer een sfeerscheppende factor – denk: Anna Calvi die op een regenachtige dag de leden van New Order tegen het lijf loopt – dan een venijnige razernij. ‘Midlife’ is een kopstoot in slowmotion, terwijl ‘Tidal’ klinkt als het klankbord van een onheilspellende scène in een zwart-witfilm.
Met al een aantal nummers in de achterzak trok het vijftal naar de Rockrace, waar ze enkele weken geleden een knappe overwinning binnenhaalden in de ABClub. Wij vermoeden alvast dat het geen toeval was dat Whispering Sons in de late uurtjes furore maakte.