Voortdurend surfen toonaangevende journalisten rond op vi.be op zoek naar nieuw talent. Minstens één keer per maand bespreken ze hun favoriete vi.be van het moment. Uiteraard delen de redacteurs van Indiestyle hun ontdekkingen met jullie. Je vindt ze ook, samen met de uitverkorenen van de andere magazines, terug op de site van Poppunt. Deze maand stellen we je Along A Line voor.
Laten we maar meteen met de deur in huis vallen: de reden dat ons oor viel op Along A Line, is omdat de band anders klinkt. Zoek niet naar een (elektrische) gitaar of toetsen, want Along A Line heeft lak aan die traditionele instrumenten in de popmuziek. In plaats daarvan wordt Aline Goffin – half mens, half engel, afgaande op haar stem – met verve begeleid door fluitist Stefan Bracaval en nog een handvol andere blazers en strijkers.
Along A Line zoekt naar eigen zeggen een weg in de muzikale veelkleurigheid, en slaagt daar wonderwel in. ‘Masquerade’ is My Brightest Diamond die de gezelligheid van huiskamerpop ontdekt heeft, terwijl de schijnbaar verlegen ukelelesong ‘North pole’ gestaag openbloeit tot een volle, in jazz gedrenkte compositie.
Maar het meeste indruk maakt het excentrieke ‘War’, dat danst op de grenzen van hedendaags klassiek en tegendraadse folkpop zonder zijn eigen gezicht te verliezen. Het rijke klankenpalet van Along A Line zou echter geenszins zo aantrekkelijk zijn als de stem van Goffin niet zo’n schot in de roos was. Het ene moment groots en theatraal, het andere moment lieflijk en intiem; altijd in dienst van het muzikale spectrum dat zich rond haar vormt, nooit over the top. Laat ons nog snel even recapituleren: Along A Line is op en top vakmanschap.