De Belgische muziekbodem zit vol talent, maar niet altijd komen die ruwe diamantjes meteen terecht bij het publiek dat ze verdienen. Met Verse Vangst gaan we wekelijks op zoek naar recente Belgische releases die het beluisteren meer dan waard zijn, zonder daarbij oogkleppen op te zetten. Support your local scene!
We bundelen onze vangsten ook in een Spotifyplaylist. Zo heb je altijd een staalkaart van Belgisch talent binnen handbereik.
Ah, die Fulco Ottervanger toch. Nooit voor één gat – of eigenlijk gerust meerdere – te vangen. Als hij zich niet op z’n vleugel stort met jazztrio De Beren Gieren, maakt hij wel schizofrene beats met Lander Gyselinck, als BeraadGeslagen. Minder bekend, maar minstens even boeiend, is Stadt. De Gentse krautpopgroep, met verder nog Frederik Segers, Joris Cool en Simon Segers als bezetting, had in 2015 ‘Escalators’ uit en werpt in maart volgend jaar een nieuw album ter wereld. ‘Nothing twice’ gaat dat als “single” vooraf, en meteen voor de volle 9 (!) minuten lang. Verschillende songs in één, je had het al door. Swingend aan de ene hand, maar volop mikkend op psychedelica aan de andere zegt Stadt daarover zelf het volgende: “beter een single die eerlijk beantwoordt aan de geest van de hele plaat, dan simpel mikken op de radio”. Hulde!
Nog uit Gent, en eveneens bezig aan een comeback: Ian Clement. Geboekstaafd als Wallace Vanborn-frontman, maar de muzikant kent ook iets van de zachtere gitaarkant, wat solodebuut ‘Drawing daggers’ uit 2013 moeiteloos kon aantonen. Ian’s karakteristieke, wijdreikende vocal en folky gitaarspel voelt de ene keer aan als een wollig dekentje, en dan weer als een intense, frisse herfstbries. Dit nieuwe ‘Hardly’ pakt verrassend uit met soulvolle keys en een laid back groove, al is het in dat minimalisme wederom toch vooral z’n lyrische, rake stem die Ian Clement als songwriter op de kaart zet. ‘See me in synchronicity’ mag je begin 2019 in de rekken verwachten.
Blues- en rootsmuziek hot maken én houden, ‘t is een kunst op zich. Een kunst die door weinig anderen dan Tiny Legs Tim al jaren erg geslaagd wordt beoefend. De Gentenaar zit met ‘Elsewhere bound’ (te verschijnen op 1 februari) intussen al aan z’n vijfde studioplaat, en gooit daarmee alle mogelijke registers open: die uitgepuurde, akoestisch georiënteerde blues van voorheen krijgt immers een heuse big band-makeover, compleet met blazers, percussie en piano. De titeltrack geeft je alvast een mooi idee vanwaar dat groovy, sappige geluid voor staat – surrealistische, Coen-eske clip incluis.
Herinnert iemand zich nog de old school – pun intended – School Is Cool, toen een hyperkinetische, in bretellen gehesen percussionist nog de rangen vervoegde? Die geselaar der floortomvellen was Andrew James Van Ostade. Andrew maakte recenter ook muziek voor theatergezelschap Troubleyn – intussen berucht dankzij ene Jan Fabre – en gaat volgend jaar met Dag Taeldeman (ex-A Brand) aan een bijzonder muzikaal project werken, met als plan één langgerekt nummer van zestig minuten. Andrew is een duizendpoot: als drummer boetseert hij immers ook al langer zelf met beats en wat niet meer aan electronica, en heeft in dat verband zopas ‘The minus worlds’ uitgebracht. Eclectische synth-klanken, pulserende melodietjes en knetterende ritmes, zowat alles passeert de revue – luister zo naar de game-achtige samples op de breakbeat-track ‘Byte riot’ en je bent helemaal mee.
Brusselaar Baptist Bosmans is een bezige bij (alliteraties ftw). Hij richtte met Bassin Records een interessant labeltje op – dat onderdak biedt aan onder meer Koolbear en Wife Mandala – en is al enkele jaren een boegbeeld in de bass- en hiphopscene van de hoofdstad, als Beatsforbeaches. De vorige releases van de man konden ons alvast moeiteloos bekoren, en dat is met z’n nieuwe ep eigenlijk niet anders. Opener ‘Mazal’ wentelt zich in duistere, wobby synths en gortdroge drums, ergens op de breuklijn van grime, dubstep en future beats. Let ook vooral op die vervormde, vage jazztrompet die zich af en toe aandient.